به گزارش پایگاه خبری«عصر ساختمان» به نقل از وزارت راه و شهرسازی، سپیده شفائی، دبیر انجمن صنفی مهندسان مشاور معمار و شهرساز، در هجدهمین همایش "سیاست‌های توسعه مسکن در ایران" با محوریت "شهرهای زیست‌پذیر" با بیان تاریخچه ای درباره مفهوم زیست‌پذیری شهری گفت: مفهوم زیست‌پذیری در دهه 1980 به عنوان یک ابزار قدرتمند در کیفیت زندگی تعریف شد.

وی افزود: این مفهوم در سال 2005 در زمینه تامین مسکن مناسب و امکانات و خدمات اجتماعی حمایتی و گزینه‌های تحرک کافی با همکاری فردی و در قالب شهروندان جهت تسهیل زندگی مدنی و اجتماعی تعریف شد.

شفائی همچنین با توضیح بیشتر درباره مفهوم زیست‌پذیری افزود: زیست‌پذیری شامل تعامل بین انسان و محیط است؛ درحالی که شهر بیانی از رفتار انسان است و زیست‌پذیری دارای ارتباط قوی با موضوع شهرنشینی است و موضوعاتی چون محیط‌های ساخته شده طبیعی، رفاه اقتصادی، ثبات و عدالت اجتماعی، فرصت‌های آموزشی و امکانات فرهنگی همراه با اولویت فراغت، ازگزینه‌های موثر در شکل‌گیری مفهوم زیست‌پذیری است.

این کارشناس شهرسازی و معماری با بیان موضوعاتی که منجر به نگرانی‌ها در زیست‌پذیری شهری است، گفت: فرایند صنعتی شدن در طول زمان، وابستگی به خودرو و قرارگیری در معرض خطرهای زیست محیطی‌، از موضوعاتی است که شهرها را از زیست‌پذیر شدن دور می‌کند.

شفائی در ادامه با بیان موضوعاتی مانند فقر شهری و مهاجرت و وضعیت مهاجران توضیح داد: مهاجران فقیر شهری کسانی هسند که از گذشته بریده‌اند و از آینده حذف شده هستند و به نوعی به بن‌بست رسیده‌اند.

وی با بیان توضیحاتی درباره وضعیت دارایی‌های فقرای شهری نیز گفت: آیا مهاجران شهری به لحاظ اجتماعی مناسباتی برای جایگزینی خویشاودهای قبلی دارند؟ و آیا به لحاظ اقتصادی، دارایی جز فروش خویشتن خویش دارند؟و در نهایت این که آیا مهاجران شهری به لحاظ محیطی جایی جز پذیرش آلودگی تمام عیار زاغه‌ها دارند؟

شفائی در ادامه با اشاره به پاوریوینتی که در این نشست تخصصی ارایه کرد، درباره 6 اصل در زیست‌پذیری توضیح داد: ایجاد هماهنگی و اهرم نفوذ سیاست‌های دولتی و سرمایه‌گذاری، تامین مسکن متعادل و مقرون به صرفه و بهبود رقابت اقتصادی از مواردی هستند که در این تحقیق به عنوان اصول مهم زیست‌پذیری مطرح و مورد مطالعه هستند.

این پژوهشگر در ادامه به بیان تفاوت‌هایی از منظر معیارهای زیست‌پذیری در گذشته و حال گفت: در گذشته حاکمیت عقلانیت بر تولید، همزمانی تکنولوژی با تولید ملی، ارتباط تولیدکننده با تولیدش و موضوع دارا بودن روح و جوهر یگانه ایرانی بر فرآیند زیست‌پذیری حاکم بوده است؛ در حالی که امروز با تولید لجام گسیخته، عدم پیوند مستقیم میان تکنولوژی و تولید، بی‌اطلاعی تولیدکنندگان از محصول نهایی، تکنولوژی مصرفی و تهی از روح و جوهره ایرانی، همراه با فقدان ایجاد رابطه و حلقه واسطه میان گذشته و حال، در موضوع زیست‌پذیری شهرها مواجه هستیم.

شفائی با بیان اینکه سیاست‌های نادرست حکمروایی، سبب ایجاد و یا نابود شدن چه چیزهای می شوند، توضیح داد: سیاست های نادرست سبب می‌شود کیفیت زندگی مانند شهر کالا شود و در آن صورت شهرگرایی با فروش شیوه زندگی جهانی رواج می‌یابد.

وی در پایان گفت: سیاست‌های نادرست در نهایت حق به شهر و حق شهروندی و در یک کلام زیست‌پذیری را نابود می‌کنند.