به گزارش پایگاه خبری «عصر ساختمان» به نقل از باشگاه خبرنگاران، آثار تاریخی از جمله مواردی است که فرهنگ و هویت یک کشور،شخصیت یک کشور و در کل چهره ی آن جامعه را تشکیل میدهد.

بقعه‌ ی پیر علمدار دامغان آرامگاه ابی جعفر محمد بن ابراهیم، پدر یکی از فرمانروایان حکومت آل زیار در ناحیه‌ی قومس (سمنان و دامغان کنونی) به نام بختیار ملقب به ابوحرب است و با توجه به یکی از کتیبه‌های موجود در این قصر (ساختمان‌های دارای گنبد را در آن زمان قصر می‌نامیدند.

معصومه داودیان رئیس اداره میراث فرهنگی و گردشگری دامغان در گفتگو با خبرنگار  گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از سمنان ، گفت: بقعه ی پیر علمدار دامغان، برجی را در خود جای داده است که به جهت معماری، ویژگی‌های بارزی داشته و از همین رو مورد توجه محققان این عرصه قرار گرفته است. این برج از سری برج‌های مدور آجری کم‌خیز، دارای گنبد مخروطی پیازی است که نزدیک به پنجاه عدد از این نوع برج‌ها در ایران زمین موجود است. برج پیر علمدار از جهت قدمت بعد از برج گنبد قابوس گرگان (ساخته شده به سال 397 هجری قمری) دومین برج کهن ایران است.

وی افزود : بر اساس کتیبه‌های موجود با خط کوفی، این برج در سال‌های 417 تا 420 هجری قمری به دستور ابوحرب بختیاربن‌محمد، حاکم ایالت قومس ساخته‌شده است. برج پیر علمدار که در محله خوریا در مجاورت مسجد جامع شهر دامغان واقع‌شده، در سال 1310 در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است. این اثر که یکی از نمونه‌های ارزشمند معماری قرن چهارم است، در مدت دو ماه و با صرف 350 میلیون ریال اعتبار در طی سال جاری بازسازی و مرمت شد.

مجید رمضانیان،کارشناس میراث فرهنگی شهرستان دامغان در گفتگو با  خبرنگار  گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از سمنان ،گفت:  آرامگاه پیر علمدار ازجمله بنا‌های تاریخی شهر دامغان است که به برج معروف شده و یکی از بهترین نمونه‌های معماری آرامگاهی است. چشمگیرترین بخش آرامگاه را روی نوار حاشیه قوس سردر، خواهید دید؛ یعنی کتیبه‌هایی تزئینی که روی آن‌ها بقایای نوشته‌هایی با گچ‌بری زیبا قابل‌تشخیص هستند. اگر اهل گشت‌وگذار در جاذبه‌های تاریخی و بازدید از بناهای کهن هستید، برج پیر علمدار دامغان تجربه‌ی خوبی برای شما خواهد بود.

رمضانیان تصریح کرد:یکی دیگر از جلوه‌های معماری زیبا و کهن ایرانی در این مجموعه، ورودی آرامگاه است که به صورت قاب مستطیل‌ شکل طراحی شده است و این ورودی شامل سردر و تزییناتش چون حواشی، کتیبه و گچ‌بری‌های متناسب و ستون‌های پیل‌پا مانند می‌شود.

گفتنی است ، بقعه‌ی پیر علمدار دامغان در پانزدهم دی ماه سال 1310 شمسی به شماره‌ی ثبت 79 در بین آثار ملی ایران ثبت شد.