به گزارش پایگاه خبری «عصرساختمان» به نقل از آنا ، محیطی که در این محله به وجود می‌آید، ‌با کمترین میزان آلوده‌کنندگی محیط زیست است، ‌زباله‌ها از زیر زمین جمع‌آوری می‌شوند، ‌هیچ خودروی آلاینده‌ای وارد شهرک نمی‌شود، ‌انرژی گرمایشی و سرمایشی منازل و دیگر ساختمان‌ها از انرژی پاک خورشیدی تامین می‌شود.

همه‌چیز در این محله نمادی است از پتانسیلی که می‌توان در محلات دیگر شهر از آن استفاده کرد، ‌پتانسیلی برای پاک نگه داشتن زمین و محل زیست.
محله «کلیشی باتینیول» پاریس، مظهر توسعه پایدار شهرداری شهر است؛ صرفه جویی در مصرف انرژی با بهره‌گیری از پانل‌های خورشیدی، مبارزه با گازهای گلخانه‌ای از طریق جمع‌آوری پنوماتیک زباله‌ها و حفظ تنوع زیستی با ایجاد دیوارهای گیاهی و پارکی به وسعت ده هکتار، گوشه‌ای از اقدامات توجه‌کنندگان به محیط‌زیست در این شهر است.
ده سال پیش، ‌این محله که روی خط حاشیه شهر بوده، ‌شبیه بقیه محلات حاشیه شهرها بود؛ پر از ترن‌های به درد بخور و به دردنخور. محله کلیشی بانیتیول در آخرین نقطه شهری است که به حومه می‌رسد. تمام پروژه‌های اصلی در شمال و حومه پاریس است. آنچه برای شهرداری پاریس و دست‌اندرکاران مدیریت شهری این شهر مهم است، ‌این است که بتوانند مرز پاریس و حومه را از بین ببرند تا شهر یکدست شود. تبدیل حاشیه شهر به محل‌هایی جذاب برای زندگی، ‌یکی از راه‌های سریع السیر است برای اینکه شهر را به شکل گسترده‌تر داشته باشند. کارشناس این پروژه می‌گوید: اینجا قبلا قلب پاریس بوده؛ محل کلیسای نوتردام. منطقه یک بوده. داریم مرکز پاریس را دور می‌کنیم، داریم سعی می‌کنیم این شهر مراکز مختلفی داشته باشد.
محله کلیشی باتینیول 54 هکتار است. در سال2002، شهر پاریس تصمیم گرفت پروژه گسترده‌ای راه بیندازد. کارشناس پروژه در ادامه می‌گوید: پاریس شهر فشرده‌ای است که احتیاج به مسکن بیشتری دارد. در این مرکز اصلا پارک وجود نداشت، نخستین هدف این بود که اینجا یک پارک بزرگ ساخته شود. در میانه این محله، ‌ده هکتار زمین است که تبدیل به پارک جنگلی شد، ‌در واقع جنگلی بود که با آوردن تجهیزاتی چون مخزن آب برای ماهیگیری، امکانات دوچرخه‌سواری و وسایل بازی برای بچه‌ها تبدیل به پارک جنگلی شد. ما بر آن شدیم که این محله را به حالت مسکونی درآوریم با درنظر گرفتن استانداردهای محیط‌زیستی و تبدیل کردن آن به یک شهرک نمونه محیط‌زیستی.
پارک جنگلی حاشیه شهر برای محله خیلی مهم است، ‌چون هم می‌توان در آن تنوع گیاهان را داشت، هم ‌می‌توان علیه گرم شدن کره زمین فعال شد. کارشناس این محله معتقد است: ساختن پارک در این محله باعث ‌خنک شدن محله می‌شود، چون اینجا خیلی فشرده ساختمان‌سازی می‌شود؛ لذا جمعیت ساکن در این محله نیاز به هوای خوب دارند.
‌قصر دادگستری هم قرار است به این محله منتقل شود. در ٢0١٧ کار ساختش تمام می‌شود و محله در ٢0٢0 کامل می‌شود. ٣٥00 مسکن، ‌١٤0 هزار متر دفتر کار، ‌مغازه، ‌مرکز تجاری، ‌سرویس‌های دولتی، مدرسه، مهدکودک و ‌سینما در این محل ساخته می‌شود. با در کنار هم قرار دادن این ساختمان‌ها سعی شده همه خدمات به ساکنان این محله برسد و در دسترس‌شان باشد. در ساختمان‌ها اولویت دسته‌بندی خدمات و واحدها مشخص شده است؛ ‌سرویس‌های دولتی و مدرسه‌ها در طبقه اول‌اند و خانه‌ها در طبقه دوم. ساخت مدرسه در طبقه پایینی خانه‌ها، ‌ابداع جدیدی است تا از همه مکان در اختیار، ‌استفاده کامل برده‌شود. نزدیک بودن مدارس و شرکت‌ها به خانه‌ها از اهداف این طرح است؛ ‌هدفی که باعث می‌شود شهر اقتصاد خودش را به دست بیاورد. با این روش، باعث می‌شود مغازه‌ها مشتری داشته باشند. درست است که این شهرک نمی‌تواند کاملا خودکفا باشد و مردم ساکن در حومه، احتیاج دارند حتی برای خرید نان، سوار ماشین شوند، اما قصد ما این است که مردم همه‌چیز را در نزدیکی خود داشته باشند و کمترین حمل و نقل به خارج از شهرک صورت بگیرد. با همه اینها، حمل و نقل اجباری است اما تلاش می‌کنیم کمترین رفت و آمد با خودروی شخصی صورت بگیرد.
این شهرک ٧ هزار و 500 ساکن خواهد داشت و ١٣ هزار شغل به این واسطه ایجاد می‌شود. برای پر شدن خانه‌ها برنامه‌ریزی کرده‌ایم و می‌دانیم همه پر خواهند شد، ‌حتی می‌دانیم در هر آپارتمان چند نفر زندگی خواهند کرد.

چرا اسم این محله محیط زیستی است؟
تبدیل منطقه غیرقابل سکونت به منطقه‌ای با استانداردهای بالا برای زندگی یکی از دلایلی است که نام محله کلیشی باتینیول را محله محیط‌زیستی نامیده‌اند. احداث پارک با درنظر گرفتن تعداد ساکنان منطقه، ترکیب منطقه مسکونی و تجاری و حتی آموزشی در کنار هم با هدف کاهش حمل و نقل و تردد افراد به خارج از شهرک، ‌درنظر گرفتن شوتینگ زباله به زیرزمین و انتقال آن به خارج از شهرک، ‌ممنوعیت تردد و ورود خودروهای آلاینده و ماشین آلات سنگین به شهرک، ‌تنظیم سرمایش و گرمایش خانه‌ها براساس نور خورشید و انرژی پاک همه از فاکتورهایی است که می‌توان محله را محیط‌زیستی نامید.
اما هدف ساختن این حجم مسکن در این محله، ‌برای گروه‌های متنوع و مختلف است. ٥0 درصد خانه‌ها برای کسانی ساخته می‌شود که حقوقشان پایین است و نیاز به کمک دولت دارند. ٢0 درصد خانه‌ها برای کلاس متوسط جامعه و کارمندان طبقه متوسط است، ‌٣0 درصدش هم آزاد است برای کسانی که به قیمت روز خانه‌ها را بخرند. تعدادی از این خانه‌ها هم برای دانشجویان و ‌سالمندان رزرو شده است. افراد مختلف از رده‌های مختلف جامعه قرار است در این منازل زندگی کنند تا بافت اجتماعی ایجاد شده در این محله ترکیبی از همه افراد جامعه باشد.
انرژی درنظر گرفته شده برای خانه‌ها و دیگر واحدهای تجاری و اداری همه با یک هدف تنظیم شده؛ انتشار کمتر دی‌اکسید کربن. سطح انرژی تمام ساختمان‌ها بالاست، عایق‌بندی با راندمان بالا در آنها کار شده و طوری ساخته شده که کمتر به شوفاژ و وسایل گرمازا نیاز باشد. کولر و شوفاژ جایی در این ساختمان‌ها ندارد. سیستم‌هایی در این واحدها کار گذاشته شده که می‌تواند خنک کنند و به تهویه نیاز نداشته باشد. ساختمان‌های این محله از سنگ ساخته شده، خاصیت سنگ این است که تونل گرما ایجاد می‌کند. در شرایطی که گرما زیاد باشد هوای خنکی که به خاطر وجود فضای سبز ایجاد می‌شود هم هوا را خنک و هم دی‌اکسیدکربن را جذب می‌کند. پاریس شهر بسیار گرمی نیست و دمایش به اندازه تهران بالا نمی‌رود که نیاز شدید به کولر داشته باشد. در ساختمان‌های‌مان سیستم‌های دوجداره داریم که دو نوع هوا با دمای مختلف را درنظر می‌گیرد. در تابستان هوای خنک را از زیرزمین به بالا می‌کشد و خانه‌ها را خنک می‌کند و در زمستان برعکس می‌شود.
در این فضا، حشره‌ها و پرنده‌ها هم وارد محله می‌شوند و اکوسیستم را به سوی تکمیل شدن پیش می‌برند. در واقع گرمای مورد نیاز را از ٧۰۰ متر زیرزمین با انرژی ژئوترمیک می‌گیرند. برق آسانسورها، چراغ‌ها و فضای عمومی هم ٤۰ هزار مترمربع فوتو ولتاییک است که از پنل‌های خورشیدی روی سقف‌های ساختمان‌ها برق را تامین می‌کند.

٢٦ هزار متر درخت در تراس خانه‌ها
پارک بزرگی که وسط محله ساخته شده، پر است از درخت که در دو سوی خیابان‌های محله هم به چشم می‌خورد. بین سنگفرش‌های کف خیابان هم علف سبز شده تا آب جاری شده روی زمین، ‌رواناب نشود و جذب زمین شود. قصد پروژه این بوده که آب از طریق جذب شدن به خاک و گیاه به زیرزمین برود نه اینکه مستقیم از طریق دریچه‌های فاضلاب به سمت کانال‌های زیرزمینی فاضلاب برود. قرار است جاده سبزی با گیاهان خودرویی که به همین ترتیب از زمین روییده‌اند، درست شود، ‌جاده‌ای که تا قبرستان قدیمی شهر که نزدیک محله است، می‌رود. پاریس دنبال کریدورهای سبز است، جاده‌هایی پر از گیاه. کارشناس پروژه درباره سبز کردن محله می‌گوید: تا جایی که بتوانیم تمام قلب‌های ساختمان‌ها را تا می‌توانیم سبز می‌کنیم. ٢٦ هزار متر درخت و فضای سبز در تراس‌های خانه‌ها کاشته شده. وقتی می‌گوییم فضای سبز، منظورمان چمن نازک نیست، منظورمان درخت است که حداقل 80 سانت خاک را درگیر می‌کند. این درخت‌ها 500 تیپ متفاوت در کل شهرک‌اند. ده هکتار فضای سبز عمومی به اضافه ٢٦ هزار متر روی تراس فضای سبز کل محله محسوب می‌شود.
احداث ایستگاه‌های مترو و اتوبوس‌های هوایی که برق‌شان را از سقف می‌گیرند و ایستگاه‌های تراموا با هدف کاهش تردد با خودروی شخصی است. همه‌چیز در این محله بر اساس کمتر آلوده کردن محیط زیست است. بخشی از مسیر عبوری خودروها به چمن تبدیل شدند و ریل تراموا از رویش رد شد تا به جای جاده خودرو، ‌ایستگاه تراموا داشته باشند. بلواری برای دوچرخه‌سواری و پیاده‌روی درنظر گرفته‌شده. محدودیت سرعت در خیابان‌های محله به 30 کیلومتر در ساعت می‌رسد تا مردم بتوانند در آرامش پیاده‌روی کنند و محیط برای ساکنان و کودکان امن‌تر باشد و هوا کمتر آلوده شود. کارشناس این پروژه در خصوص کم کردن جای پارک خودروها می‌گوید: مخصوصا جاهای پارکینگ را کم حساب کردیم که مردم برای پارک خودروی‌شان جذب اینجا نشوند. در پاریس 50 درصد افراد ماشین دارند اما حمل‌و‌نقل عمومی هم زیاد است. سعی‌مان بر این است تا کامیون‌ها از اینجا رد نشوند. سیستم جمع‌کردن زباله در این محله به این شکل است که کامیون‌های زباله برای جمع کردن زباله به شهرک نمی‌آیند، سیستم زیرزمینی مکش درست کردیم که زباله‌ها را به زیر زمین شوت می‌کند و با مکش از شهرک خارج و آنجا جمع می‌شوند. در مخزن زباله خارج از شهرک هم دو نوع زباله جمع می‌شود؛ یکی آنهایی که باید سوزانده شوند و آنهایی که باید بازیافت شوند. در تمام ساختمان‌ها شوتینگ و مکش وجود دارد. در خارج از محله، ‌ساختمانی برای جمع‌آوری زباله‌ها ساخته شده که نمای قشنگی هم دارد، ساختمانی با ارتفاعی کم که روی سقفش سبزیجات کاشته شده. دست‌اندرکاران پروژه محله محیط زیستی نمی‌خواهند جمع‌آوری زباله مانند آنچه در پاریس می‌گذرد، ‌اتفاق بیفتد. اینکه کامیونی بیاید و زباله‌ها را جمع کند.
از آنجایی که محله نزدیک خط ترن است، می‌توان از این ظرفیت استفاده کرد و مواردی که پاریس لازم دارد را در این بخش انبار کنند. کامیون‌های برقی کار حمل و نقل این وسایل را از شهر به محله و برعکس برعهده دارند. قصد شهرداری پاریس این است که فاصله بین مصرف‌کننده و تولیدکننده کم شود، این برای هر موضوعی می‌تواند صدق کند. آنقدر در پاریس نیاز به مسکن است که بر اساس گفته‌های دست‌اندرکاران پروژه، ‌هیچ کدام از خانه‌ها و واحدها دو روز هم خالی نمی‌مانند. در این میان دولت برای کمک به افراد، ‌زمین‌ها را از مدیران پروژه ارزان‌تر می‌خرد تا بتواند با قیمتی ارزان‌تر به مردم اجاره دهد.