به گزارش پایگاه خبری«عصر ساختمان» به نقل از دنیای اقتصاد، با این روند انتظار می‌رود که در دهه‌های آینده شهرسازی در سراسر جهان همچنان افزایش پیدا کند. در سال 1950 تنها 30 درصد مردم در شهرها زندگی می‌کردند. این میزان در سال 2007 مرز 50 درصد را هم شکست. برای سال 2030 رقم 60درصدی و برای 2050 رقم 70 درصدی تخمین‌زده می‌شود که با بیان عددی، جمعیت شهرها بین سال‌های 2007 و 2050 دوبرابر می‌شود. روزانه به تعداد افرادی که در کلان‌شهرها با آسمان‌خراش‌های در حال رشد و جمعیت بیش از 10 میلیونی زندگی و کار می‌کنند، افزوده می‌شود. تنها در شهر پکن احداث 300 آسمان‌خراش در سال‌های آتی برنامه‌ریزی شده است. یک رشد انفجاری ساخت‌وساز مانند این هم در شهرهای شانگهای، سئول و بسیاری از شهرهای بزرگ در آسیای دور و نزدیک در حال شکل‌گیری است.

احداث چنین کلان‌شهرهایی طرح‌های جدیدی را به منظور ایجاد زیرساخت‌های تکنولوژی و اجتماعی می‌طلبد و همچنین ساختارهای جدیدی را برای تامین انرژی، خوراک و حمل‌ونقل‌ نیاز دارد که با فراهم آوردن ساختارهای جدید در ایجاد کار و فرصت‌های شغلی برای جمعیت آمیخته است. براساس مطالعات بازار برق، ایران سالانه حدود 10 میلیارد کیلووات‌برساعت به ترکیه، پاکستان، افغانستان و عراق صادر می‌کند که این انرژی از منابع فسیلی تولید می‌شود، به این ترتیب بازار انرژی ایران بسیار بزرگتر از خود کشور است. البته بازار برق داخل در حال حاضر رشد سالانه‌ای برابر 7 درصد دارد.

تولید انرژی خورشیدی در نیروگاه‌های خورشیدی و با تجهیزات ساخت خود ایران می‌تواند راهکاری برای تامین نیاز بالای برق باشد چراکه تنها با به‌کارگیری انرژی خورشیدی می‌توان انرژی‌ای بیش از میزان موردنیاز تولید کرد. ایران می‌تواند از این طریق به بزرگ‌ترین تولیدکننده انرژی فسیلی (نفت و گاز) و همچنین انرژهای تجدیدپذیر به ویژه انرژی خورشیدی و بادی در منطقه تبدیل شود.

فناوری‌های بین‌المللی برای تولید انرژی پاک، خورشیدی و بدون دی‌اکسیدکربن برای ایجاد و تحقق‌ شهر سبز مدت‌هاست که در سری‌های مختلف تولید می‌شود. به‌طور مثال در ابوظبی (امارت متحده عربی) مرکز انرژی خورشیدی «شمس 1» در 17 مارس 2013 به‌عنوان بزرگترین نیروگاه حرارتی خورشیدی جهان در این زمان راه‌اندازی شد. این مرکز دارای سطحی برابر 5/ 2 کیلومترمربع بوده و می‌تواند انرژی موردنیاز 20 هزار خانوار را تولید کند.

حتی در آلمان که از تابش خورشید کم‌نصیب است، بیش از 20 سال است که اولین خانه خودکفا از لحاظ انرژی به نام خانه خورشیدی فرایبورگ ساخته شده است که 100 درصد نیاز انرژی (گرمایی و برق) خود را با سامانه تولید حرارتی و فتوولتاییک (از انرژی خورشیدی) تامین می‌کند. یکی از اولین پروژه‌ها در آلمان (که در سال 1972 آغاز و در سال 1980 به اتمام رسید) دهکده خورشیدی پنتس‌برگ در ایالت باواریا است. ایالت «نورد راین وست‌فالن» با احداث 50 مجموعه‌ خورشیدی با کمک برنامه‌های حمایتی آلمان از سال 1997 به این طرف در این زمینه پیشتاز است.

مراکش قصد دارد توسط پارک‌های خورشیدی در تامین انرژی تا 50 درصد خودکفا شود، نیروگاه خورشیدی «نور» در حاشیه صحرای بزرگ آفریقا برق بیش از یک میلیون خانوار را تامین می‌کند. مراکش می‌خواهد از این طریق وابستگی خود را به واردات انرژی کاهش داده و در آینده نیز انرژی‌های تجدیدپذیر را بیشتر مورد استفاده قرار دهد. پادشاه مراکش محمد ششم اولین نیروگاه را در بزرگ‌ترین سامانه خورشیدی در نزدیکی صحرای بزرگ آفریقا افتتاح کرد. نیروگاه «نور یک» گنجایشی برابر 160 مگاوات دارد و برق موردنیاز 350 هزار نفر را تامین می‌کند.

همچنین بنابر اطلاعات وزارت نیرو این نیروگاه قادر به کاهش میزان دی‌اکسیدکربن تا 240 هزار تن در سال خواهد بود.

پارک نور یک با هزینه‌ای بالغ بر 5/ 3 میلیارد یورو به‌عنوان اولین فاز این پروژه محسوب می‌شود. ساخت نیروگاه‌های نور 2 و 3 نیز در سال‌های 2016 و 2017 برنامه‌ریزی شده است. علاوه بر این پروژه نور 4 هم در دست برنامه‌ریزی است. این نیروگاه در پایان سطحی برابر 30 کیلومترمربع خواهد داشت و گنجایشی برابر 500 مگاوات را تحت‌پوشش قرار می‌دهد که تا سال 2018 برق مورد نیاز یک میلیون خانوار را می‌تواند تامین کند. این کشور پادشاهی منابع نفت و گاز کمی دارد و بیشترین واردات برق را در بین کشورهای خاورمیانه و شمال آفریقا دارد. بنابراین باید انرژی‌های تجدیدپذیر را به سرعت به کار گیرد. مراکش قصد دارد تا سال 2020، 42 درصد نیاز انرژی خود را از این منبع تامین کند. این نیروگاه یکی از 5 نیروگاه خورشیدی برنامه‌ریزی شده در مراکش است که تا پایان سال 2020 مجموعا قادر به تولید 2 هزار مگاوات است.

با جدیدترین طرح‌های تکنولوژی، فناوری، معماری و تامین انرژی (به‌طور مثال سلول‌های خورشیدی کارگذاشته به‌طور عمودی در نمای ساختمان‌ها) می‌توان فرصت‌های شغلی طولانی‌مدتی در زمینه‌های تولید، نصب، نگهداری و ترمیم ایجاد کرده و با تامین پایدار انرژی از طریق انرژی‌های تجدیدپذیر در جهت تحقق اقتصاد مقاومتی گام برداشت.

تابش مستقیم خورشید 2850 برابر انرژی موردنیاز بشر را پوشش می‌دهد اما در برابر انرژی باد، آب، زیست‌توده یا بیوماس و زمین-گرمایی که سازگارترین انرژی تجدیدپذیر با طبیعت است، بزرگ‌ترین و مقرون به‌صرفه‌ترین و زیست‌محیطی‌ترین منبع انرژی محسوب نمی‌شود. توسعه یک «شهر سبز» به‌عنوان چشم‌اندازی برای آینده با تامین نیازهای اساسی بشر مانند خوراک، گرما، سرما و همچنین برق و با اندیشه صرفه‌جویی در انرژی و منابع طبیعی شروع می‌شود. انرژی مصرف‌نشده به‌عنوان بزرگ‌ترین، زیست‌محیطی‌ترین و مقرون‌به‌صرفه‌ترین منبع انرژی محسوب می‌شود و این زمانی ممکن می‌شود که بتوان در رفتار و عادت‌های مصرف تغییر ایجاد کرده و در خرید دستگاه‌های برقی با مصرف بهینه انرژی تامل شود، همچنین در ساخت خانه‌های بی‌مصرف یا حتی انرژی ساز و ایجاد سیستم‌ها و مدیریت‌های انرژی هوشمند شهری و کشوری همت گمارد.

برای برنامه‌ریزی و توسعه شهر سبز پرسش‌های پژوهشی زیر مطرح می‌شوند:

- در یک شهر چه مقدار انرژی در چه زمانی مورد نیاز است؟

- در یک شهر در چه زمان و چه مقدار انرژی از طریق نیروگاه‌های جدید تولید می‌شود؟

- چه امکاناتی برای ترکیب نیروگاه‌ها وجود دارد و چه ترکیبی معنا می‌دهد؟

مهم‌ترین امر در توسعه شهر سبز در ایران به کارگیری فرایند‌های بین‌المللی مانیتورینگ و بنچ‌مارکینگ تکنولوژی‌ها برای واردات و ایجاد نیروگاه‌های انرژی‌های نو و تجدیدپذیر است. در اروپا به دلیل به‌کارگیری ناکافی از بانک‌های اطلاعات و امکانات جست‌وجو، سالانه ضرری بالغ بر 60 میلیارد یورو از پژوهش‌ها، نوآوری‌ها و پروژه‌های ناکارآمد، تکراری و دوباره‌کاری شده به‌بار می‌آید. درکنار پیشگیری از چنین مضراتی، می‌توان از طریق جست‌وجو و سرچ تکنولوژی‌ها و فناوری‌ها به دانش روز نزدیک شد، در بودجه پژوهش‌ها و پروژه‌ها صرفه‌جویی کرد و چشم‌اندازی برای شرکت‌ها و مساله بیکاری در ایران ایجاد نمود.

در آینده شهرها تنها می‌توانند شهرهای سبزی باشند که به‌عنوان قسمتی از یک ارگانیسم کلی در جهت خودکفایی مقاوم و پایدار در یک اقتصاد مقاومتی برنامه‌ریزی شوند. طرح‌ها، فناوری‌ها و تکنولوژی‌ها در زمینه حمل و نقل، ساخت و ساز، کار، عناصر و مواد اولیه، چرخه بازیافت زباله و تهیه مواد خوراکی و غیره در سراسر جهان در دسترس است و تنها باید به‌کار گرفته و اجرا شود.