به گزارش پایگاه خبری«عصرساختمان » به نقل از روزنامه اعتماد، در ادامه این یادداشت که در شماره یکشنبه30 خرداد به قلم اکبر مختاری منتشر شده است، می خوانیم: صنعت سنگ ایران به دلیل حجم نسبتا بالای واحدهای تولیدی که تا شش هزار واحد تخمین زده می‌شود و به تبع آن اشتغال زایی نسبتا بالا، ظرفیت خالی برای صادرات، قدمت تاریخی به دلیل ماندگاری و استقامت و نیاز روح ایرانی به این کالای زینتی و وابستگی مستقیم صنعت سنگ به ساختمان به عنوان موتور محرکه رشد اقتصادی در ایران توجه ویژه‌ای را می‌طلبد. رکود فزاینده کنونی در همه صنایع به خصوص صنعت ساختمان و به تبع آن صنعت سنگ مشکلات ویژه‌ای را برای صنعتگران پرتلاش این صنعت ایجاد کرده است. رکودی که یک استثنای تاریخی تلقی می‌شود.
شکل‌گیری توافق هسته‌ای در تیرماه ٩٤ بار دیگر امیدها را در میان صنعتگران به خصوص صنعت سنگ زنده کرده است. نگارنده با توجه به برداشته شدن تحریم‌ها از ژانویه ٢۰١٦سناریوهای قابل تصور در مورد وضعیت ساختمان و صنعت سنگ به عنوان صنعت وابسته مستقیم به ساختمان را مورد بررسی قرار می‌دهد.
١-در دید خوش‌بینانه با برداشته شدن تحریم‌ها ظرفیت تولید نفت ایران افزایش می‌یابد و به تبع آن با آزاد شدن پول‌های بلوکه شده ایران که بیش از سی میلیارد دلار آن به طور مستقیم وارد عرصه اقتصاد می‌شود سبب بهبود فضای کسب و کار اکثر اصناف به خصوص صنف سنگ می‌شود و خرید وفروش سنگ به سال‌های ٨٥یا٩۰بازخواهد گشت. در این میان توجه به عدم تطابق عرضه و تقاضا در واحدهای مسکونی موجود و فاصله درآمد تا حد مطلوب خرید از یکسو و نرخ بهره بانکی بالا که خود مانع تحرک فعالیت اقتصادی جدی می‌شود از خوشبینی‌ها می‌کاهد.
2-در سناریوی بدبینانه در دوران پساتحریم با وجود افرایش تولید نفت همسو با کاهش جدی قیمت نفت نوعی نتیجه خنثی ایجاد می‌شود و با توجه به حجم بالای واحدهای مسکونی خالی و عدم قدرت خرید مردم از یک‌سو و عدم آمادگی صنعت سنگ در برابر باز شدن درهای اقتصادایران به دنیای آزاد و فقدان قدرت صادرات، صنف سنگ دچار ریزش مستمر و کم‌شدت خواهد شد که این ریزش ممکن است با ورشکستگی برخی از واحدهای تولیدی این صنعت توام شود.