به گزارش پایگاه خبری «عصر ساختمان»، این دو گروه در پی همکاری با یکدیگر در ابتدا سعی کردند که از شهر به خصوصی برای تصور آینده آن شهر استفاده نکنند تا بدون پیش زمینه از زمان حال بتوانند "شهر آینده" را متصور شوند، که البته در این راه به نتایج جالبی هم دست یافتند که در ادامه متن مطالعه می‌کنید:
"National Geographic" یک رویکرد را به تیم طراحی "SOM" ارائه کرد. سوزان گلدبرگ، سردبیر مجله "National Geographic" سال گذشته پس از یک کنفرانس مربوط به معماری پایدار در هنگ‌کنگ، این سوال را مطرح کرد؛ چگونه می‌توان "شهر آینده" را طراحی کرد؟ 
این چالش هم آشنا بود و هم در عین حال جذاب به نظر می‌رسید. تیمی از طراحان شهری در گروه معماری SOM"" هر روز بر چالش‌هایی که شهرهای آینده از رشد جمعیت تا تغییرات آب و هوایی روبرو خواهند شد، متمرکز شده است. اما این کار، معمولا در محدودیت‌های یک پروژه را ریشه دوانده است. به ندرت می‌توانیم شهری را از ابتدا تصور کنیم.
چشم انداز این ایده‌ها در این مجله تاثیر‌گذار نیز به همان اندازه جذاب بود. از آنجایی‌که مجله "National Geographic" دارای جریان‌های به ظاهر بی‌پایان از مکان‌ها، مردم، تاریخ و اکتشافات جالب است، همین امر باعث می‌شود که به سادگی نمی‌توان به عنوان یک فرد جوان جذب آن نشد، ازاین‌رو بسیاری از خوانندگان مشتاق این مجله با این نشریه بزرگ شده‌اند. خواندن مجله آدمی را به جهان بزرگ‌تری می‌برد و آگاهی لازم برای تبدیل شدن به یک طراح شهری موفق در این جامعه بشری که به سرعت در حال تحول است را به طور فزاینده‌ای متصل می‌کند.
National Geographic""، تحت رهبری خانم گلدبرگ، تمرکز خود را برای حل مسائل کلیدی که اساسا جهان ما را تغییر خواهد داد، گذاشته است. این موارد شامل آلودگی، زباله‌ها، کمبود مواد غذایی، گرمایش زمین، از دست دادن زیستگاه و بسیاری موارد دیگر است، نگرانی‌هایی که در طراحی بسیاری از پروژه‌ها به عنوان طراحای شهری باید به آن‌ها پرداخته شود. از آن‌جایی‌که رشد جمعیت و شهرنشینی به عنوان یک تهدید در توانایی سیاره ما برای تغییر در جهت حفظ خود به شمار می‌رود، سردبیران این مجله تصمیم گرفتند تمام موضوعات مربوط به آوریل 2019 خود را به شهرها و چالش‌های آینده که با آن‌ها روبرو هستند، اختصاص دهند.
برای گروه طراحی "SOM"، که در حال کار در 11 اداره در سراسر دنیا است، پروژه‌ای مانند "شهر آینده"، باعث استفاده طیف وسیعی از تخصص‌های این شرکت مانند همکاری متعدد با ایده‌های مختلف در مورد معماری، سازه‌ها، شهرنشینی و محیط زیست شد. این اتفاق هم‌چنین به عنوان یک فرصت برای تیم طراحی شهر بود تا بسیاری از طرح‌ها را بتوانند تجسم کنند.
این مباحث باعث شد تا این تیم، مشتاقانه وظیفه‌ای را به عهده بگیرد، در همان ابتدا متوجه شدند که سوال اول باعث ایجاد سوالات بسیاری دیگر شده است. در پاسخ دادن به این سوالات، تیم طراحی توانست مفاهیمی را که در نهایت آن را به صفحات مجله تبدیل کرد، تدوین کند.

ما در مورد آینده چقدر دور هستیم؟
این اولین سوال بود که تیم طراحی را تحقیر می‌کرد. آن‌ها نمی‌خواستند که در مورد آینده آن‌قدر دور باشند که نتوانند آن‌چه که ممکن یا غیرممکن است در شهرها رخ دهد را متصور باشند. هم‌چنین  از کلیشه‌های "جتسون" (یک کمپانی انیمیشن‌سازی آمریکایی) مانند ماشین‌های پروازی و ساختمان‌های آینده که از محیط اطراف شهرشان جدا شده بودند، می‌خواستند اجتناب کنند. مهمتر از همه، بر این فکر بودند که آینده شهر، باید در آینده‌ای نزدیک باشد که بیشتر تیم طراح و خوانندگان مجله بتوانند برخی از این مفاهیم را ببیند و یا تغییر دهند تا این‌که بتوانند اولویت را تغییر دهند.
کارکنان National Geographic"" برای این امر سال 2050 را انتخاب کردند: به اندازه کافی در آینده تغییرات مهمی در چگونگی فکر کردن و ساختن شهرها داریم، اما هنوز هم به اندازه کافی نزدیک به نظر بسیاری از مردم برای دیدن تغییر در طول عمر خود هستند. این همان سالی است که سازمان ملل متحد برآورد می‌کند جمعیت جهانی به 9.8 میلیارد نفر برسد که 70٪ از این آمار در شهرها زندگی خواهند کرد. موارد ذکر شده باعث شد که 2050 به عنوان یک تاریخ مناسب تعیین شود.
این جریان منجر شد تا ایده "شهرنشینی بیومورفیک" را بسازیم که سیستم‌های اکولوژیکی و طراحی انسان محور را مهم‌ترین رانندگان فرم شهر می‌داند.
ایده‌های کلیدی در طراحی آینده شهر چیست؟
این تیم بر نیاز به ثبات و بازگرداندن سیستم‌های زیست محیطی تمرکز کرده است، چراکه معتقد است مهمترین مسئله برای شهرنشینی جهانی همین مسئله است. با در نظر گرفتن موضع قوی و پیشگیرانه در مورد این موضوع، می‌توانیم به بسیاری از مشکلات مرتبط با آن آگاه شویم: آب پاک، تجزیه کربن، سلامت انسان و تخریب زیستگاه. این اوامر منجر شد تا ایده "شهرنشینی بیومورفیک" را بسازیم که سیستم‌های اکولوژیکی و طراحی محور انسان را مهم‌ترین طراح فرم شهر می‌داند. شهرنشینی بیومورفیک می‌تواند شیوه‌ای را که به شهرها نگاه می‌کنیم را تغییر دهد و هم‌چنین نیازهای فوری برای بازگرداندن سلامت محیط‌زیست جهانی را مورد توجه قرار دهد. این یک راه برای نزدیک شدن به طراحی شهرها و ساختمان‌ها است که اثرات ما را بر روی زمین کاهش می‌دهد و به طبیعت فرصتی برای بازگرداندن خود می‌دهد تا بتواند هم خود و هم ما را حفظ کند.
گروه معماری "SOM" چگونه ایده‌ها و مفاهیم برای شهر آینده را توسعه داد؟
این کار با تنظیم پارامترهای اساسی و اهداف آن‌ها بر مسائل مربوط به تغییرات زیست‌محیطی و اقلیمی متمرکز شده است، به‌گونه‌ای که توجه را به مفاهیم "آینده شهر" با نفوذ از گذشته جلب کرده‌اند؛ (آن‌ها به پروژه‌هایی مانند برنامه‌ریزان شهرهای انگلیسی نگاه کردند، پروژه‌هایی مانند باغ شهری"ابنزر هاوارد" (Ebenezer Howard) که از سال 1902 جنبش باغ شهری را راه انداخت، و یا پروژه "شهر صنعتی" تونی گارنیر (Tony Garnier) که از سال 1914 تصویری خیالی از زندگی شهری را ارائه داد)
سپس ایده‌های نوآورانه و پیشرفته‌ای را که امروزه در شهرهای سراسر جهان مورد استفاده قرار می‌گیرند (در شهرهایی نظیر نیویورک، هنگ‌کنگ و کپنهاگ)، مورد بررسی قرار گرفت و پیش‌بینی می‌شود چگونه این مفاهیم ممکن است تا سال 2050 پیشرفت کنند. گروه معماری SOM، متخصصان بسیاری با دهه‌ها تجربه، همراه با کارکنان با تجربه از "National Geographic" به منظور توسعه مفاهیم و تم‌های جامع، استخدام کرد. تیم بزرگ‌تر شامل برنامه‌ریزان شهر، معماران، مهندسان سازه، طراحان داخلی و نقشه‌کشان بود. هم‌چنین کار جدیدی را که محققان در زمینه‌های دیگر مانند زیست‌شناسی، پایداری و تعاملات انسانی انجام دادند، نظیر بیولوژیست را بررسی کردند.

این شهر آینده کجا واقع شده است؟
شهر آینده به هیچ مکان خاصی در جهان وابسته نیست، به جای آن، مفاهیمی را می‌توان تصور کرد که در همه جا مورد استفاده قرار می‌گیرند. در ابتدا بحث بر سر این بود که آیا این پروژه را به یک شهر کنونی یا یک شهر پیش‌بینی کننده جدید از ابتدا ایجاد شود یا نه، که در نهایت این‌گونه احساس شد که تمرکز بر یک شهر واقعی در دنیای واقعی، سوالات اضافی را مطرح می‌کند. اما هدف این نبود که این سوالات از ایده‌های اصلی پیشنهاد شود. حتی هنوز هم طراحی شهر آینده و زمینه منطقه‌ای آن به واسطه مکان‌های واقعی و پروژه‌های واقعی که طراحان این گروه معماری کار می‌کردند، الهام‌بخش بودند.
با توجه به احتمال افزایش سطح دریا، چرا آینده شهر در خط ساحلی است؟
امروزه حدود 40 درصد جمعیت جهان در 100 کیلومتری یک اقیانوس زندگی می‌کنند. بسیاری از شهرهای آینده ممکن است هم‌چنان در نزدیکی اقیانوس‌ها احداث شوند، و کسانی که در حال حاضر وجود دارند، احتمالا به مراتب بیشتر متراکم خواهند شد. این تیم به این نتیجه رسید که نباید این واقعیت مهم شهرنشینی را نادیده گرفت. شهر آینده چند ایده را در مورد چگونگی کاهش سطح دریا افزایش می‌دهد: ایجاد موانع ساحلی، استفاده از تالاب‌ها و محافظت از رودخانه‌ها برای محافظت در برابر طوفان‌ها و طراحی صخره‌های مصنوعی برای کاهش صدمات فرسایشی موج.
"هاب شهر" چه چیزی است و نقش آن در آینده شهرنشینی چیست؟
"National Geographic" این اصطلاح را برای توصیف خوشه‌ای از محله‌ها و مناطق که ما به عنوان بلوک‌های ساختمان شهر آینده استفاده می‌شود، پیشنهاد کرد. به طور معمول، یک طراح شهری ممکن است آن‌را «ناحیه» یا «محوطه» بنامد. اما در این‌جا تصمیم بر آن شد که از اصطلاح «هاب شهری» استفاده شود.
در مفهوم شهر آینده، یک هاب شهری، خوشه‌ای از هشت تا ده (یا بیشتر) محله‌های متمرکز بر پیاده راه است که توسط سیستم‌های بزرگ طبیعی نظیر راهروهای هیدرولوژیکی محدود شده و به وسیله حمل و نقل متصل می‌شوند. این هاب‌ها می‌توانند دارای تراکم بالا یا کم باشند و می‌توانند هرگونه ترکیب زمین مورد نیاز شهری اعم از مسکونی، تولیدی یا تجاری را داشته باشند: به طور عمده، با تمرکز توسعه در مناطق مشخص، این رویکرد به برنامه‌ریزی شهری می‌تواند به حفظ تعادل بین مناطق شهری و زمین‌های محافظت شده کمک کند.
شهرهای آینده باید از هاب‌های متصل به هم وصل شوند که براساس اصول بیومورفیک طراحی شده‌ باشند. در حالی‌که هاب‌های شهری می‌توانند در اندازه‌های مختلف باشند، یک هاب معمولی ممکن است در حدود 400 هکتار در سطح زمین باشد. بنابراین، یک شهر که شامل ده مرکز شهری خواهد بود حدود 14،000 هکتار خواهد بود (در مقایسه با جزیره منهتن در شهر نیویورک). این منطقه شهری با مناطق اکولوژیکی تقریبا مساحتی برابر است تا شهر کامل شود.
چگونه می‌توان این مفاهیم را به شهرهای موجود اعمال کرد؟
شهرهای موجود می‌توانند بسیاری از این ایده‌ها را برای شروع دوباره تفکر به زیرساخت‌ها، الگوهای توسعه و سیستم‌های حمل و نقل بپذیرند. این موضوع می‌تواند به این شهرها اجازه دهد تا با بسیاری از مسائل مهم خود مواجه شوند، (مسائلی مانند بازگرداندن اکوسیستم، دستیابی به مقاومت در برابر خطرات طبیعی و ایجاد تحرک اجتماعی و حقوق اقتصادی برای شهروندان خود.)
در پایان، این تیم در هنگام طراحی این راهکارها برای یک شهر آینده چیزهای زیادی آموخت. امید این است که این مفاهیم برای یک مکان خیالی می‌تواند به رهبران شهرها در سراسر جهان کمک کند تا راه‌هایی را برای مقابله با مسائل بالقوه‌ای که در جهان شهری روبرو می شوند، در نظر بگیرند. گروه معماری "SOM" پس از همکاری با گروه ""National Geographic به اهمیت این موضوع در ارتباط پی برد. علاوه بر آن، این تلاش مشترک باعث تقویت این اعتقاد شد که تنها راه رسیدن به بحران آب و هوایی در آینده، استقبال از مشارکت همه رشته‌ها و ایجاد ایده‌های یکدیگر برای یافتن راه حل‌های جسورانه است.