به گزارش پایگاه خبری«عصرساختمان» به نقل از تسنیم، کاداستر یا نقشه‌ مالکیت، به‌عنوان مهم‌ترین زیرساخت هر کشور، شناخته‌شده و براساس آن، برنامه‌ریزی مدیریت و کاربری اراضی را انجام می‌دهند که سال‌هاست که مسئولان و تصمیم‌گیران، اجرای آن را در رأس طرح‌ها و برنامه‌های توسعه و پیشرفت قرارداده‌اند؛ برخلاف رویه‌ای که در کشور ما وجود دارد.

کاداستر، در زیرمجموعه‌ی زیرساخت اطلاعات مکانی (SDI) قرارداشته و محصول سامانه‌های اطلاعات مدیریت زمین (LIS) است. امروزه و با ظهور فناوری‌های نوین و الکترونیکی‌شدن فرایندهای برنامه‌ریزی و مدیریت منابع زمینی، لزوم اجرا و بهره‌گیری از کاداستر بیش از گذشته احساس می‌شود.

تاکنون صحبت‌ها و مقاله‌های بسیاری برای مزایای طرح کاداستر، گفته و نگارش‌شده و این مزیت‌ها بر کسی پوشیده‌ نیست. ثبت مالکیت تمام اراضی ملی و شخصی در کشور، کاهش زمین‌خواری و کلاهبرداری‌های ملکی، کاهش پرونده‌های ورودی به دستگاه قضا و...، از جمله‌ این موارد است.

از آنجاییکه این طرح، جزو طرح‌های زیرساختی به‌شمار می‌رود، برای تکمیل‌شدن و اجرای صحیح، به تخصیص منابع مالی متناسب با حجم طرح و اهداف موردنظر، نیازدارد. قانون جامع حدنگار در سال  تصویب 93 و از ابتدای سال 94 لازم‌الاجرا شد که مطابق آن باید در طول پنج سال، طرح کاداستر به‌طور کامل در کشور اجرا شود.

اما آن‌طور که در صحبت‌های مسئولان امر آمده، دلیل اصلی که موجب‌شده طرح کاداستر در طی این زمان تنها 20درصد پیشرفت داشته‌باشد، نبود بودجه و اعتبار لازم است. طبق قانون، می‌بایست تمام درآمدهای اجرای این طرح، برای تکمیل آن، به خود طرح اختصاص می‌یافت؛ ولی از یک سو، بدون درنظر داشتن اهمیت کاداستر برای کشور، بیش از 40 درصد درآمد فعلی آن را به هلال احمر داده و از سوی دیگر، بودجه‌ی اجرای آن را نیز بین دستگاه‌های دیگر توزیع‌کرده‌اند.

کاداستر تنها کارکرد ثبت زمین و ثبت مالکیت نداشته؛ بلکه، مدیریت کاربری اراضی، مدیریت و برنامه‌ریزی طرح‌های توسعه‌ای، تعیین مالیات بر املاک، ثبت حقوق و اعتبار مالی املاک و...، مهم‌ترین کاربردهایی است که می‌تواند یک سامانه‌ی کارآمد کاداستری برای کشور داشته‌باشد. اما، گویی این موارد در نظر مسئولان جایگاهی نداشته و آن را چاهی برای بودجه می‌دانند! درحالی‌که کاداستر، سرمایه‌گذاری برای آینده‌ کشور است.

کشورهای توسعه‌یافته و درحال‌توسعه، سال‌هاست که پی‌ریزی بودجه‌ی سالیانه را برمبنای عوارض معاملات و مالیات املاک قرارداده و با این کار توانسته‌اند جلوی فعالیت‌های مخرب اقتصادی را گرفته و از طرف دیگر، سرمایه‌ی موجود در فضای اقتصادی را به گردش دربیاورند؛ چیزی که در کشورما عملا برنامه‌ای برای آن دیده نمی‌شود.

روی صحبت با عوامل تدوین بودجه است؛ لازم نیست از اعتبار طرح‌های دیگر کاسته و برای کاداستر هزینه کنید، لازم نیست 100 یا 200 طرح را تعطیل کنید؛ فقط تا تکمیل کاداستر، درآمد آن را برای خودش اختصاص داده و هزینه‌ی دستگاه‌های دیگر را از ریخت و پاش‌های مجموعه‌هایی که هیچگاه بودجه‌شان را بررسی نمی‌شود، تأمین کنید. منتها این موارد را با شرط تکمیل و اجرای کاداستر جامع لحاظ کنید.