به گزارش پایگاه خبری«عصر ساختمان» به نقل از ایرنا، در این آمار که یک نسخه آن در تارنمای وزارت کشور منتشرشده آمده است که طی یک سال گذشته بالغ‌بر 120 هزار کودک در انگلیس در اقامتگاه‌های موقت و غیر مناسب زندگی کرده‌اند.
این آمار همچنین حاکی است که تا ژوئن 2018 میلادی، 82 هزار و 310 خانوار در اقامتگاه‌های موقت مستقر بوده که این میزان در قیاس با سال قبل 5 درصد و در قیاس با هشت سال پیش 71 درصد افزایش داشته است. افزون بر این، بیش از 2 هزار و 500 خانواده در خوابگاه و 3 هزار و 740 خانوار دیگر هم در اردوگاه پناه‌جویان اسکان داده ‌شده‌اند.
نشریه گاردین با انتشار گزارشی در این رابطه، به نقل از «تری الفات» رئیس موسسه انگلیسی مسکن نوشته است: این آمار نشان‌دهنده واقعیت تلخ بحران بی‌خانمانی در این کشور است. اینکه 120 هزار کودک در اقامتگاه‌های موقت زندگی می‌کنند، مایه شرمساری دولت به شمار می‌رود.
گزارش وزارت کشور انگلیس نشان می‌دهد که لندن بیشترین آمار افراد بی‌خانمان را به خود اختصاص داده است. بر اساس این آمار 56 هزار بی‌خانمان طی یک سال گذشته در واحدهای مسکونی موقت زندگی کرده‌اند.
مشکل هنگامی جدی می‌شود که بدانیم آمار یادشده بیانگر بخشی از معضل بی‌خانمانی در انگلیس است چراکه این آمار، شامل افراد کارتون خواب و آن‌هایی که بنا به هر دلیلی به ثبت‌نام خود در فهرست افراد بی‌خانمان وزارت کشور تمایل ندارند، نمی‌شود.
موسسه انگلیسی شل‌تر (پناهگاه) در گزارشی که به ‌تازگی منتشر کرده است آمار افراد بی‌خانمان را 320 هزار نفر تخمین زده است.
انجمن دولت‌های محلی انگلیس در بیانیه‌ای اعلام کرده است: بسیاری از مناطق انگلیس از عهده آمار رو به افزایش افراد بی‌خانمان برنیامده و قادر نیستند تا آن‌ها اسکان دهند. استقرار افراد در اقامتگاه‌های موقت نه‌تنها به لحاظ مالی برای شهرداری‌ها راه‌حل پایداری نیست بلکه زندگی خانواده‌ها را مختل کرده است.
افزایش تعداد بی‌خانمان‌ها در انگلیس در حالی صورت می‌گیرد که دولت این کشور تاکنون وعده‌های زیادی را برای حل بحران مسکن ارائه کرده اما نتوانسته است این مشکل و معضل اجتماعی را حل کند.
بی‌خانمانی در انگلیس از دهه 90 میلادی تا سال 2010 به طرز قابل‌توجهی کاهش یافت اما از سال 2010 به این‌سو هم‌زمان با به قدرت رسیدن محافظه‌کاران، رشد بی‌سابقه‌ای را باوجود وعده‌های فراوان آن‌ها برای ساخت خانه‌های ارزان‌قیمت تجربه کرده است.
فروش واحدهای مسکونی متعلق به دولت که اغلب افراد بی‌خانمان در آن زندگی می‌کردند، یکی راهکارهایی بود که محافظه‌کاران برای ایجاد مولدهای مالی در عرصه مسکن به اجرا گذاشتند تا از طریق ساخت واحدهای کوچک و ارزان‌تر خانواده‌ها را صاحب مسکن کنند. اما این مساله در اصل به آواره شدن مردم و گسترش معضل بی‌خانمانی دامن زده و دولت همچنان نتوانسته توازنی میان عرضه و تقاضای مسکن ایجاد کند.
در جریان همه‌پرسی سال 2016 احزاب دست راستی موفق شدند تا اصلی‌ترین عامل گسترش بی‌خانمانی و فقر در این کشور را به آمار بالای مهاجران نسبت داده که درنتیجه آن مردم انگلیس به خروج از اتحادیه اروپا رأی دادند.
با این ‌حال تشدید معضل بی‌خانمانی و تعمیق شکاف طبقاتی در جامعه، به‌رغم گذشت دو سال از برگزاری همه‌پرسی برگزیت، اینک به‌وضوح در خیابان‌های انگلیس مشاهده می‌شود.