به گزارش پایگاه خبری«عصر ساختمان» به نقل از ایرنا، ناندرا مودی گفته است حزبش انسان ها را برای رای دادن نمی خواهد بلکه توسعه کشور بالاترین اولویت دولت اوست.
نخست وزیر هند که اخیرا به بهبود وضعیت اقتصادی هند و ارتقا چهره کشور در جهان توجه خاصی مبذول می کند به این طرح بزرگ به عنوان راهی برای ایجاد اشتغال زیاد و شکوفایی اقتصادی می نگرد.
او با متهم کردن دولت های قبلی به غارت ثروت مردم برای جمع آوری رای در انتخابات به نفع خود گفت رویای او از بین بردن فقر در هند است.
حال باید دید منابع چه امکانی به او می دهند و آمار در تحقق رویای او چه نقشی دارند.
بر اساس آخرین آمارگیری سازمان های مربوطه که در سال 2013 در جهان انجام شده است نزدیک به 87 میلیون انسان در هند بی خانمان هستند که چیزی حدود هفت درصد جعمعیت این کشور را تشکیل می دهند. البته این آمار بطور مستمر در این کشور رو به کاهش است. آماری که در سال 2011 منتشر شد نشان داد که در مقایسه با سال 2001 این تعداد در مناطق روستایی بیش از 28 درصد و در مناطق شهری 20 درصد کاهش یافته است.
پایتخت این کشور پهناور پایتخت بی خانمان ها نیز هست بطوریکه از بین شش منطقه هند که به شکل بارز با این مشکل روبرو هستند سه ناحیه در دهلی نو قرار دارند. دلیل عمده این پدیده شاید آن باشد که این شهر به عنوان مرکز سیاسی جذابیت بسیاری برای جوانان جویای کاری دارد که از دست یافتن به رویاهای خود عاجزند.
با اینحال، دولت ناندرا مودی که توجه ویژه ای به ارتقا چهره شهروندی کشور داشته و پروژه های متعدد دیگری مانند گسترش فرهنگ تمیز نگهداشتن محیط زندگی را در کشور به پیش می برد اعلام کرد برنامه های بلندپروازانه ای در خصوص خانه دار کردن تمام هندی ها دارد که این البته شامل فقرا و خانواده های کم درآمد هم می شود.
اگر افراد فاقد مسکن هند به عنوان یک کشور مستقل سروسامان یابند می توانند کشوری تشکیل دهند که از 83 کشور جهان پرجمعیت تر خواهد بود.
بسیاری کارشناسان بر این باورند که برنامه های طراحی شده قادر به حل این مشکل نخواهد بود.
دولت مودی و همچنین دولت های فدرال وام هایی ویژه برای ساخت و گسترش خانه های موجود درمناطق روستایی وهمچنین مناطق فقیرنشین در شهرها ارائه می کنند.
این به معنای ساخت بیست میلیون خانه جدیدی در مناطق شهری و سی میلیون خانه دیگر در مناطق روستایی خواهند بود که بودجه عظیمی می طلبد.
با اینحال، سرعت اجرای طرح های مسکن بسیار کند بوده است. بر اساس آمارهای سازمان های دولت مرتبط، از سال 2015 تا کنون، تنها 2776 خانه در مناطق شهری ساخته شده است که برای تحقق افق مورد نظر دولت عدد ناچیزی به شمار می رود.
البته این آمار در مناطق روستایی به یک میلیون هم رسیده است.
باید به این نکته نیز توجه داشت که حدود سی و هفت میلیون خانوار در سراسر هند که خانه دار محسوب می شوند خود در خانه هایی زندگی می کنند که وضعیت مناسبی ندارند.
مودی در یکی از سخنرانی های خود تاکید کرد آن مقدار که برای پیروزی احزاب در انتخابات هزینه می شود درباره خانه دار افراد فقیر در این کشور پول خرج نمی شود که این خود نشان از برنامه ریزی های نامناسب هند در بخش اجتماعی دارد.
هرچند دولت مرکزی و دولت های فدرال در هند برای غلبه بر مشکل مسکن برنامه هایی ارائه داده و گام های عملی متعددی نیز برداشته اند اما باید دید ساختار اجتماعی و حتی جغرافیایی این کشور این اجازه را به دولتمردان خواهد داد که به رویای جاه طلبانه خود دست یابند یا نه.