به گزارش پایگاه خبری «عصر ساختمان»، نکته حائز اهمیت به هدر رفتن انرژی از جانب مردم است که با مصرف بیش از حد نیاز، وضعیت  را روز به روز وخیمتر و ناگوارتر میسازند . یکی از راههای صرفه جویی و جلوگیری از به هدر رفتن انرژی توسط مردم، افزایش عمومی هزینه انرژی است. با نگاهی به کشورهای توسعه یافته اعم از ژاپن، آمریکا و کره جنوبی، میتوان دریافت که بدون ایجاد انگیزه اقتصادی در مردم یک جامعه و تنها با تکیه بر فرهنگ سازی در راستای صرفه جویی در مصرف انرژی، کاری از پیش نرفته و نتیجه مطلوبی نیز بدست نمیآید. برای عملی کردن این راهکار در کشور، بی آنکه شاهد بروز مشکلات اقتصادی در جامعه و نیز اعتراض و نارضایتی عموم باشیم، لازم است روش تعرفه گذاری افزایش پلکانی را در پیش بگیریم . بدین ترتیب تنها افرادی ملزم به پرداخت با الگوی قیمت آزاد میشوند که مصرف آنها بیش از الگوی مصرف بوده و سایر افرادی که مصرف کمتر داشتهاند از پرداخت با تعرفه قیمت آزاد معاف و از آن‌ها هزینه انرژی مصرفی به صورت عادی و یارانه‌ای دریافت میشود . بدین ترتیب با تشویق به صرفه جویی، افرادی که مصرف بیش از حد دارند، الگوی خود را تغییر داده و میتوان به تدریج شاهد کاهش شدت مصرف و در بازهای دو تا سه ساله به الگوی مصرفی مناسب و مطلوب دست یافت .
بنابراین از مهمترین مزایای قیمت گذاری به روش آی‌بی‌تی یا همان افزایش پلکانی میتوان به موارد زیر اشاره کرد :
کاهش کلی مصرف انرژی در کشور، حل مشکل کسریِ تراز تولید کشور برای تامین انرژی‌های برق، آب و گاز در فصل گرم و سرد، فرهنگ سازی در زمینه اصلاح الگوی مصرف در جامعه، عدم ایجاد فشارهای اقتصادی ناشی از پرداخت هزینه انرژی بر مردم، ذخیره منابع حاصل از صرفه جویی انرژی در کشور و جبران کمبودها و ایجاد عدالت میان مشترکین پرمصرف و افراد صرفه جو با از میان برداشتن یارانه پنهان که به افرادی که به طرز بی رویهای انرژی مصرف میکنند تعلق میگیرد.
دولت و بخشهای وابسته به آن، مالکیت و مسئولیت اغلب شبکههای انتقال و توزیع انرژی و نیروگاهها و پالایشگاههای کشور را به عهده دارند. آمارها نشان میدهند که در کشور 35 درصد از انرژی تولید شده پیش از آن که به دست مصرف کننده نهایی(مردم) برسد به هدر میرود. میتوان موارد زیر را از علتهای اصلی این مهم  برشمرد :
1- فقدان سیاست گذاریهای صحیح و کارآمد از جانب دولت 
2-عدم توانایی بالا و مطلوب برای تبدیل نفت به تولیدات مهم سبک همچون گازوئیل و بنزین
3- تلفات صنایع زیر نظر و تحت مدیریت دولت و عدم بهره وری و بازدهی پایین
4- احداث نیروگاههای جدید گازی به جای تبدیل نیروگاههای قبلی به سیکل ترکیبی و در نتیجه توقف بازدهی
5-بالا بودن سهم نفت کوره که از تولیات نفتی کم بها و سنگین به شمار میرود، در سبد فرآوردههای پالایشی کشور 
6-سوزانده شدن و به هدر رفتن روزانه حدود 28 میلیون مترمکعب از گازهای غنی همراه نفت به ارزش حدودی 5/2 میلیارد دلار در سال
7- فقدان زیرساختهای نو در شبکه های برق و بالا بودن هزینههای تمام شده تولید برق و مصرف سوخت برای کشور
8-بالا بودن سهم نیروگاههای گازی کشور ،نسبت به سایر انواع نیروگاههای بهره برداری شده 
9-بالا بودن تلفات شبکه انتقال برق نسبت به متوسط تلفات جهانی
متاسفانه همه این مشکلات و موانع در توزیع آب نیز به چشم میخورد. آب یکی از منابعی است که هدر رفتن آن در کشور به امری عادی تبدیل شده است. از یک سو مصرف کنندهها و از سوی  دیگر شبکههای اصلی انتقال آب و کانالهای یک و دو تحت نظارت و مدیریت دولت، سبب ساز تلفات و به هدر رفتن بی رویه این منبع مهم شدهاند. این در حالی است که شهرهای واقع در جنوب کشور با بحران شدید کم آبی مواجهاند. سوالی که مطرح میشود و ضعف برنامه ریزی و مدیریت را پررنگ تر جلوه میدهد این است که چطور وچگونه کشورهای همسایه خلیج فارس قادر به تولید روزانه حدود بیش از 30 میلیون مترمکعب آب شیرین از آب دریا هستند و چرا کشور ما در این راستا دست به تهیه و تدوین و اعمال برنامه‌هایی برای افزایش بهره وری و بهینه سازی نمیزند، آن هم زمانی که این حرکت بنیادین میتواند کشور را از بحران کم آبی نجات داده و سود قابل توجهی را متوجه آن کند !
برای جبران کمبود نقدینگی و منابع مالی کشور، میتوان به "صندوق سرمایه گذاری پروژه"روی آورد ، صندوقی با عملکردی مطلوب بدین گونه که در آن مالکیت و سود و منافع بدست آمده از پروژهها به عنوان سهام و اوراق بهادار به عموم جامعه عرضه میشود و به این ترتیب با جذب سرمایههای خرد و کوچک که قاعدتا سود اندکی را به خود اختصاص میدهند و تبدیل آنها به سرمایهای کلان،  سرمایه لازم برای بهره برداری و اجرای پروژههای بهینه سازی تامین میشود که اجرای این پروژهها خود، کاهش مصرف انرژی را در زمانی نه چندان طولانی به دنبال داشته و به دلیل کوتاهی این بازه زمانی، طبیعتا اصل سرمایه و سود حاصل از آن به کشور باز میگردد.
یکی از ویژگیها و مزایای این اقدام، افزایش و تقویت تولیدات داخلی است، چرا که تامین مالی توسط صندوق سرمایه گذاری پروژه، قاعدتا به صورت ریالی انجام میشود که میتواند قدرت تولیدات داخلی را در مقابل واردات، در صنعت انرژی افزایش دهد و منجربه توسعهای مطلوب در ساخت تجهیزات داخلی شود .
به طور کلی زمینههای صرفه جویی مصرف انرژی هنوز در کشور به شکلی مطلوب به چشم نمیخورد و هر روز نتیجه فقدان این مهم ، در استان های کشور به اشکال مختلف خودنمایی میکند. مشکلات فراوان برای تامین گاز در فصل سرما، و چالشهای عمیق برای تامین آب و برق در فصل گرما، علائمی هشدار دهنده برای فردا و فرداهایی هستند که ممکن است نه تنها صنعت، بلکه حیات کشور و مردم به سمت نابودی برود. همکاری دولت و مردم، نه بر روی کاغذ، بلکه در عمل، قویتر از هر عامل دیگری عمل میکند. سیاست گذاریهای دقیق و حساب شده از جانب دولت، در کنار استفاده صحیح مردم از منابع انرژی، دو عامل اجتناب ناپذیر به شمار رفته و به نظر میرسد تنها راه نجات کشور از بحران امروز و بحران‌های آینده خواهد بود .