به گزارش پایگاه خبری«عصرساختمان» به نقل از  ایسنا، اصطلاح اکوتوریسم هم به عنوان یک مفهوم و هم به صورت شاخه‌ای از اقتصاد تعریف می‌شود. در سال 1991، جامعه بین‌الملل اکوتوریسم که در گذشته با نام جامعه اکوتوریسم شناخته می‌شد، اکوتوریسم را این گونه تعریف کرد: «اکوتوریسم سفری مسوولانه به مناطق طبیعی است که در آن محیط زیست حفظ و بر رفاه مردم بومی تاکید می‌شود».

اتحادیه‌ جهانی حفاظت نیز در سال 1996 این تعریف را از اکوتوریسم ارائه داد: «سفری مسوولانه از نظر محیط زیستی که به منظور لذت بردن از مناطق نسبتا بکر طبیعی و هر گونه ویژگی فرهنگی موجود در منطقه از گذشته و حال ترتیب داده می‌شود و باعث ترویج حفظ محیط زیست می‌شود. در طول این سفر، گردشگران حداقل تاثیرات منفی را بر منابع طبیعی می‌گذارند و مردم بومی در سود حاصل از فعالیت‌های اجتماعی – اقتصادی شریک می‌شوند».

با توجه به کتاب اکوتوریسم اثر مگان اپلروود، همانند سایر اشکال فعالیت‌های گردشگری که باهدف گذراندن تعطیلات، انجام کار، شرکت در کنفرانس‌ها، کنگره‌ها یا نمایشگاه‌ها، توریسم درمانی و غیره انجام می‌شود، هدف اکوتوریسم نیز رسیدن به نتایج توسعه پایدار است. بنابراین برنامه‌ریزی و توسعه زیرساخت‌های گردشگری، فعالیت‌های متعاقب آن و بازاریابی باید بر اساس شاخص‌های پایداری از نظر زیست محیطی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی صورت پذیرد.