به گزارش پایگاه خبری «عصرساختمان» به نقل از مهر، از سوی دیگر، استقرار هرچه گسترده‌تر فناوری‌های مرتبط با اینترنت برای همه چیز و امکان تحلیل داده‌ها موجب شده است که پروژه‌های مرتبط به شهرهای هوشمند سریعتر از قبل پیش برود.

به گفته خانم «بِتینا تراتز-رایان»، مدیر تحقیقات مؤسسه گارتنر، تا سال 2020 میلادی بخش اعظم شهرهای هوشمند در جهان مبتنی بر ساختارهای سازگار با محیط زیست فعالیت می‌کنند و حسگرهای هوشمند نقش اساسی در توسعه شهرهای هوشمند ایفا می‌کنند و قلب تپنده این مراکز محسوب می‌شوند.

در ادامه این گزارش آمده است که  در سال 2017 میلادی حدود 380 میلیون دستگاه متصل به اینترنت با هدف تنظیم تغییرات جوی و پایداری محیط در شهرهای مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرند که این رقم تا سال 2020 میلادی به بیش از 39.1 میلیارد دستگاه افزایش می یابد.

مرکز تحقیقاتی گارتنر بر این باور است که 20 درصد دستگاه‌های الکترونیکی اینترنتی موجود در شهرهای هوشمند در سال 2020 میلادی با هدف تنظیم تغییرات جوی و پایداری محیط به کار می‌روند.