به گزارش پایگاه خبری«عصر ساختمان» به نقل از ایسنا، به نقل از روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، غلام شیرزاده، سرپرست ایرانی هیأت کاوش تپه «آناقیزلی» روستای «چورس» با اعلام این خبر گفت: کاوش باستان‌شناسی تپه آناقیزلی نیمه مهرماه امسال با مشارکت تیم مشترک از دانشگاه «اینسبورگ» اتریش به سرپرستی درویش‌زاده انجام شد.

این باستان‌شناس اظهار کرد: بر اساس تفاهم‌نامه‌ای که در ابتدای سال 1394 میان دانشگاه اینسبورگ اتریش و پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری به امضا رسید، یک برنامه‌ چهار ساله برای مطالعه و کاوش باستان شناسی در تپه آناقیزلی تدوین شد.

او گفت: در فصل اول این پروژه که مطالعات ژئومغناطیس، بررسی میدانی محوطه و کاوش باستان‌شناسی در قالب آن در نظر گرفته شده بود، نتایج عملیات ژئومغناطیس نشان داد که فضاهای معماری متعددی به همراه دیوار دفاعی در سطح محوطه وجود دارد .

او با بیان اینکه تپه آناقیزلی سال 1382 به شماره 9418 در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است، افزود: این تپه روی صخره طبیعی بلندی در جوار روستای چورس در فاصله 5 کیلومتری جنوب غرب شهر قره ضیاءالدین مرکز شهرستان چایپاره واقع شده است، که ‌آن می‌تواند نشان‌دهنده وجود یک شهر بزرگ اورارتویی در تپه «آناقیزلی چورس» در استان آذربایجان غربی باشد.
به گفته این باستان شناس، ساختارهای معماری پیش گفته در جهات مختلف محوطه گسترش یافته‌اند و به نظر می‌رسد دامنه گسترش این ساختارها به جهت شمال بیشتر بوده است.
وی با اشاره به وجود دیوار دفاعی در جوانب مختلف محوطه بیان کرد: به نظر می‌رسد، ساکنان تپه آناقیزلی در دوره آبادانی محوطه، دیوار تدافعی بزرگی را به دور شهر به منظور محافظت آن در مقابل دشمنان کشیده بودند  که بخش‌هایی از این دیوار در جهات غربی و شمالی محوطه دیده می‌شود. 

سرپرست ایرانی هیأت کاوش در تپه آنا قیزلی گفت: در کاوشی که در بخشی از محوطه در مقیاس 8 × 8 متر به انجام رسید، آثار دیوارهای قطور سنگی به دست آمد که بر اساس یافته‌های سفالی به دست آمده از داخل محدوده کاوش به دوره اورارتویی تعلق دارند.

به گفته‌ شیرزاده، علاوه بر این هیات کاوش به منظور شناسایی دوره های فرهنگی احتمالی دیگر در محوطه، اقدام به بررسی میدانی محوطه و زمین‌های اطراف آن کرد.

مدیر پایگاه ملی اورارتوشناسی بسطام، نکته مهم در طی این بررسی را  وجود قطعات متعدد سفال در سطح محوطه و حتی زمین‌های اطراف آن اعلام کرد که به نظر می‌رسد، در دوره اورارتوها در این محل در کنار منازل مسکونی، کارگاه‌های تولید سفال نیز وجود داشته و تولیدات سفالی این محل به مراکز دیگر اورارتویی فرستاده می‌شدند.

او با بیان این‌که برخی از این ابزارهای سنگی قدیمی‌تر از دوره اورارتویی هستند و به احتمال زیاد مربوط به دوره نوسنگی هستند. افزود: در کنار قطعات سفال، وجود ابزارهای سنگی نیز دارای اهمیت بودکه عموماً از سنگ های ابسیدین و سنگ چخماق ساخته شده‌اند.

به گفته‌ی این باستان‌شناس، فصل دوم کاوش در این محوطه به احتمال زیاد در اردیبهشت و خردادماه سال آینده به انجام خواهد رسید.