عصر ساختمان- تاریخ استفاده بشر از سنگ گـچ بعنـوان انــدود گچـی جهت سفید کاری دیواره مقبره ها به بیش از پنج هزار سال پیش در کشور مصر می رسد که با حرارت دادن سنگهای ژیپس در کنار آتش آنرا به پودر تبدیل نموده و سپس با مخلوط نمودن پودر حاصله با آب برای روکش آجر و سنگ استفاده می کردند. از نظر شناسایی ترکیب شیمیائی ، ژیپس در فرانسه مورد شناسائی قرارگرفت.
به گزارش پایگاه خبری«عصر ساختمان»، در ایران نیز گچ رابطه نزدیکی با صنعت ساختمان سازی داشته و از قدیم یکی از مصالح ساختمانی سنتی ایران بوده است .
گچ در بیشتـر ساختمانهای باستانی که تا کنون باقی مانده اند بصورت آثار گچ بریهای زیبا دیده می شود . از زمان اشکانیان ابنیه هایی با تزئینات گچی بجا مانده است که نمایانگر خلاقیت و هنر استادکاران ایرانی می باشد. از دوران اسلام نیز گچ بریهای فراوانی بجا مانده که نمودار پیشرفته این هنر در سرزمین ایران می باشد.
عالی قاپو ، کاخ هشت بهشت و گچ بریهای زیبای مسجد جامع ارومیه از جمله بارزترین جلوه های این هنر می باشد . کف سراسر تالار و پـلکان و ستـونهــای کاخ لاله زار تهران در خیابان سعدی با سنگ گچ مرمری آهار ساخته شده بود. تا قبل از سال 1340 در ایران ، گچ تنها وسیله ابتدائی و با تکنولوژی پائین و به روش سنتــی تولید گردیده ولی عـدم تولید انبوه و نامرغوب بودن محصولات و نیز بالا بودن قیمت تمام شده انگیزه لازم جهت تاسیس کارخانجات گچ ماشینی در ایران را فراهم نمود. منطقه شهرستان ساوه یکی از قدیمی ترین مناطق استخراج و تولید گچ بود که یکی از آثار بجا مانده از دوران سلجوقیان محراب گچبری شده مسجد جامع شهرستان ساوه می باشد که قدمت800 ساله داشته و جزو میراث فرهنگی کشـور است.