به گزارش پایگاه خبری«عصر ساختمان» به نقل از خبرآنلاین، پیروز حناچی اظهار کرد: شهرهای جدیدمان که 120 تا 150هزار نفر افق جمعیتی داشتند، تحت تاثیر مسکن مهر تا 500هزار نفر در اطراف تهران برایشان ظرفیت‌سازی شد و این خارج از ایده و محاسبات و مطالعات اولیه بود. معتقدم نگاه حاکم در پروژه، انتخاب پیمانکاران طراز یک و کارفرمای توانمند در ساخت یک شهرک بسیار حائز اهمیت است و می‌توان هنوز هم در بستر ساختمان‌سازی چنین تجربیاتی را خلق کرد و رواج داد.

وی ادامه داد: در شرایطی که در شهرهای جدید هم آن سیاستی که از قبل در خصوص شهرکسازی تدوین شده بود و مورد مطالعه قرار گرفته بود به طور کامل ادامه پیدا نکرد. به طور مثال شهرهای جدیدمان که 120 تا 150هزار نفر افق جمعیتی داشتندتحت تاثیر مسکن مهر تا 500هزار نفر در اطراف تهران برایشان ظرفیت‌سازی شد و این خارج از ایده و محاسبات و مطالعات اولیه بود.

معاون معماری و شهرسازی وزیر راه و شهرسازی با بیان اینکه اگر شهرک‌سازی به درستی در پروژه مسکن مهر مدیریت می‌شد، پیامدهای منفی آن از این اتفاقی که در برخی شهرهایمان افتاده، بسیار کمتر بود، تصریح کرد: در قالب شهرک‌سازی این امکان وجود دارد که به اندازه کافی فضای سبز و خدمات تامین شود و مشکلات دسترسی و ترافیکی هم به شکل متناسب برطرف شود تا فضای امن‌تری برای شهروندان به وجود آورد. منتها پس از انقلاب چند عارضه در کشور شکل پیدا کرد که مانع این مزایا شد. یکی، تداوم تورم رسمی سالانه که حدود 20 تا 25 درصد بود. دوم، خود این تورم باعث شده بود که دارایی‌ها و سرمایه‌های مردم ناخودآگاه از سمت بازار مسکن به سمتی برود که از گزند تورم به دور بماند. از سویی اجرای چنین پروژه‌هایی در درجه اول نیازمند زمین وسیع بود تا ارزش واقعی خود را پیدا ‌کند.

دبیر شورای عالی معماری شهرسازی افزود: در داخل محدوده شهر تهران تکرار اکباتان دیگر امکان‌پذیر نیست. فرصت‌هایی هم که وجود داشت و می‌توانستیم بر روی آنها متمرکز شویم، متاسفانه با نگاه‌ها و برخوردهای سلیقه‌ای از بین رفته است.

او بیان کرد: زمانی که زمین خرد و به قطعات کوچکتر و مالکان خردتر تبدیل شود، امکان تجمیع آن هم وجود ندارد. این سیاستی بود که ما پس از انقلاب تحت تاثیر توزیع زمین تجربه کردیم. در واقع اینها امکاناتی بود که از دست رفته بود. اگر بخواهیم شهرکی به تناسب شهرک اکباتان ایجاد شود، به زمینی بیش از یکصد هکتار نیاز داریم. الان در تهران زمینی که مشکل ساخت و ساز نداشته باشد ولی مساحت بزرگی داشته باشد، اصلا موجود نیست. اگر بصورت نادر هم موجود باشد دیگر به صلاح نیست که به زیر بار مسکونی برود بنابراین نکته دیگر این است که به مرور با سیاست خردکردن زمین‌ها فرصت ساخت شهرک‌های بزرگ از شهر گرفته شد. طبیعتا اگر این تجربه را در اوایل دهه 60 داشتیم، قاعدتا به جای اینکه زمین شهری توزیع کنیم و زمین‌های داخل شهر را خرد کنیم، باید سیاست اجرای شهرک‌ها را بررسی می‌کردیم و در این زمینه تمرکز پیدا می‌کردیم.

حناچی ادامه داد: اگر نگاهی به دوره پنج ساله سوم شهرسازی معاصر ایران یعنی در سال‌های 1352 تا 57 کرد، متوجه می‌شویم این دوره که با جهش قیمت نفت شروع می‌شود، دورانی بحرانی و تحولات سریع و عمیق اجتماعی و اقتصادی به وجود می‌آید که حکومت وقت برای مقابله با آن در اقداماتی انفعالی تصمیماتی مختلف و گاهی متضاد را اتخاذ و اجرا می‌کند. نداشتن برنامه در بخش شهرسازی و مسکن و انفعال کامل در مقابله با شرایطی که خود رژیم آن را به وجود آورده بود از مشخصات این دوره است. این دوره به روند سال 1357 و شروع انقلاب و تاسیس جمهوری اسلامی ایران منتهی می‌شود.

جهت دریافت آخرین اخبار از طریق تلگرام به کانال اختصاصی عصرساختمان (http://telegram.me/asresakhteman) بپیوندید. برای دریافت آخرین نسخه از نرم افزار تلگرام اینجا را کلیک کنید.