به گزارش پایگاه خبری«عصر ساختمان» به نقل از ایسنا، مهدی رمضان‌زاده با اشاره به این‌که در قوانین بوم‌گردی، الزاما مکان جغرافیایی مشخص نشده است، اظهار کرد: در بوم‌گردی باید دو اصل معماری بومی منطقه مانند ساخت و بازسازی مسکن مورد توجه قرار بگیرد.

وی با اشاره به این‌که برای صدور مجوز بوم‌گردی در مناطق جنگلی، حتما باید یک سکونتگاه وجود داشته باشد، تصریح کرد: برای رونق بوم‌گردی جنگلی در مازندران، باید به عقب برگردیم و سکونتگاه‌های گذشته در این استان را مورد بررسی قرار دهیم.

عضو هیئت علمی دانشگاه مازندران با بیان این‌که فرهنگ گذشته مازندران زندگی «پشت به دریا و رو به جنگل بوده است»، خاطرنشان کرد: بسیاری از سکونتگاه‌های مازندران در گذشته در حدفاصل ارتفاعات و جلگه قرار داشت و امروز نیز بیش از 40 درصد از سکونتگاه‌های این استان در حاشیه و داخل جنگل قرار دارد.

رمضان‌زاده با اشاره به این‌که اقامتگاه‌های بوم‌گردی در مازندران این ویژگی را دارند که در روستاهای وسط جنگل مجوز فعالیت بگیرند، گفت: شرایط برای راه‌اندازی اقامتگاه‌های بوم‌گردی در روستاهای جنگلی دارای طرح هادی فراهم‌ است چرا که باید این سکونتگاه‌ها دارای سند و داخل بافت باشند.

وی با تاکید بر این‌که بر اساس مطالعات موجود در دنیا، اساس گردشگری در صورتی شکل می‌گیرد که تفاوت زیادی بین محل زندگی اصلی و زندگی محل گردشگری ایجاد شده باشد، خاطرنشان کرد: زندگی در جنگل با وجود گونه‌های مختلف درختی و زیستی تفاوتی با زندگی شهری امروزی ایجاد می‌کند که این امر تقاضای اجتماعی را برای حضور در این نوع اقامتگاه‌ها افزایش می‌دهد.

*لزوم توجه به کنترل و پایش جنگل در گردشگری جنگلی

عضو هیئت علمی دانشگاه مازندران با اشاره به این‌که در توجه به گردشگری جنگلی باید مباحثی چون کنترل و پایش جنگل نیز در دستور کار قرار بگیرد، اظهار کرد: عدم تجاوز به منابع طبیعی از سوی صاحبان اقامتگاه‌های گردشگری، تخریب محیط، آتش سوزی، انباشت زباله و غیره بخشی از مواردی است که در بوم‌گردی جنگلی باید بر روی آن به طور کامل نظارت داشت.

رمضان‌زاده با بیان این‌که اگر بر روی گونه‌های بوم‌گردی در ایران مطالعه‌ای انجام دهیم، این امر در شمال کشور و کویر به خوبی رشد کرده است، تصریح کرد: اقتصاد مبتنی بر جنگل در اثر پروژه‌هایی چون خروج دام از جنگل و طرح تنفس تحت تاثیر قرار گرفت و سکونتگاه‌های جنگلی خارج از سکنه شده و یا در معرض تخلیه جمعیتی قرار گرفته است.

وی با اشاره به این‌که معایب خروج جنگل‌نشینان مشکلاتی مانند عدم رعایت شیوه زندگی در شرایط جدید را برای مردم شهر و روستا به وجود آورد، گفت: الگوی بوم‌گردی جنگل به دلیل جذابیت‌های موجود، می‌تواند موجب احیا و تجدید حیات بسیاری از تولیدها، فرهنگ، صنایع دستی، شیوه زندگی در کنار جنگل، دامپروری، تولید گوشت، لبنیات، اشتغال و غیره شود و اگر این امر در کنار معیشت جنگل‌نشینان شکل بگیرد به رشد اقتصادی آنها نیز کمک می‌کند.

رئیس کارگروه گردشگری اتاق فکر توسعه و تعالی مازندران با بیان این‌که جنگل‌نشینی و توجه به بوم‌گردی جنگلی، اشتغال ترکیبی از گردشگری، کشاورزی و دامپروری ایجاد می‌کند و منجر به احیای کالایی شدن فرهنگ می‌شود، خاطرنشان کرد: محصولات تولید شده در این فضا شامل صنایع دستی، لبنیات و غیره نیز می‌تواند به عنوان یک کالای فروش، برای رشد اشتغال و رفع بیکاری لحاظ شود.

*گردشگری در جنگل‌های مازندران الزاما 4 فصل نیست

رمضان‌زاده در ادامه با اشاره به این‌که الزاما گردشگری در جنگل در مازندران 4 فصل نیست اما به لحاظ اقتصادی می‌تواند دارای مزایای فراوانی باشد، اظهار کرد: در مازندران با وجود جنگل‌های پائین دست، میان دست و بالادست می‌تواند این نوع بوم‌گردی 4 فصل باشد اما عملا امکان‌پذیر نیست، بدین معنی که هرچه ارتفاع افزایش یابد، تعداد فصول این نوع گردشگری کم می‌شود.

وی با بیان این‌که در ارتفاعات پائین شرایط برای جنگل‌نشینان در زمستان نیز فراهم است و می‌توان با فرآیند برندسازی و بازاریابی منطقی، بخشی از انگیزه‌های زمستانی را جذب کرد، گفت: این نوع گردشگری به ویژه در زمستان هرچند به توسعه و رونق فصل‌های بهار و زمستان نیست اما می‌توان آن را اجرایی کرد.

*بوم گردی جنگلی با جنگل خواری یکی است؟

عضو هیئت علمی دانشگاه مازندران در پاسخ به این‌که آیا بوم‌گردی جنگلی با جنگل‌خواری یکی است یا خیر، اظهار کرد: در صورت مسئله می‌توان پاسخ مثبتی به این سوال داد اما باید به این نکته توجه کرد که جنگل‌خواری زمانی اتفاق می‌افتد که یک سیستم کنترلی وجود نداشته باشد.

رمضان‌زاده با اشاره به این‌که بوم‌گردی جنگلی در کشورهای شمال اروپا مانند نروژ، سوئد، فنلاند و غیره به شدت در حال رشد است، گفت: بوم‌گردی یک کسب و کار کوچک مقیاس است و در این نوع فعالیت‌ها می‌توان الزام‌های کنترلی را به شدت اعمال کرد و متولی اصلی آن نیز اداره‌کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری است که باید نظارت و پایش را بر اساس برنامه‌های مرتبی انجام دهد.

وی با بیان این‌که در بحث بوم‌گردی جنگلی در صورت جلوگیری از فعالیت‌های بزرگ مقیاس، می‌توان به حفظ و احیای جنگل نیز کمک کرد، افزود: در مازندران جنگل‌خواری‌های زیادی صورت می‌گیرد و این امر به پیش از انقلاب بر می‌گردد، اما نمی‌توان تمام آن را به بحث گردشگری نسبت داد، شهرک‌های نوظهور محصور در خشکی در حاشیه ساحل که از مرکز مازندران به غرب پیش از انقلاب به وجود آمد به بهانه گردشگری نبود اما مشکلات زیادی را به وجود آورده است.

غول مخفی ویلاسازی در مازندران

رئیس کارگروه گردشگری اتاق فکر توسعه و تعالی مازندران با اشاره به این‌که در جنگل نور و سیسنگان، جنگل و دریا به هم متصل بودند اما شهرک‌های ساحلی، ساخت و سازهای بی رویه و توسعه سکونتگاه‌ها آن را از بین برد، گفت: بحث گردشگری امروز در مازندران، موجب تغییرات کاربری گسترده در جنگل و حتی حاشیه‌ آن شده است.

وی با بیان این‌که در مازندران سیاستی برای گردشگری جنگلی وجود ندارد، افزود: با وجود این‌که برخی اعتقاد دارند غول مخفی ویلاسازی در مازندران سربرآورده، اما من معتقدم هم‌چنان خاموش مانده است چرا که بسیاری از اراضی حاشیه جنگل که به فروش رسیده هنوز اقدام به ساخت و ساز نکرده‌اند و فاجعه‌ای در آینده با شدت بسیار زیاد، خود را نشان می‌دهد.

رمضان‌زاده تاکید کرد: الگوی نامناسب در بخش کشاورزی، گردشگری و غیره وقتی بدون شناخت از جذابیت‌های محیط و ظرفیت‌های موجود باشد، می‌تواند آسیب بزند.