به گزارش پایگاه خبری «عصرساختمان» به نقل از دنیای اقتصاد، از آنچه تحت عنوان «کوله زندگی» برای خانوارهای ساکن پایتخت تدارک دیده شده، حاکی است: مجموعه‌ای از اقلام غذایی، بهداشتی، عمومی و همچنین کمک‌های اولیه وجود دارد که تهیه آنها در محل سکونت می‌تواند «هنگام بروز یکی از مخاطرات طبیعی یا سایر حوادث و تهدیدهای انسانی»، شرایط ادامه زندگی و حیات در وضعیت اضطراری برای یک خانواده 3نفره طی 3روز را فراهم و به نوعی تضمین کند.

«کوله زندگی» مجموعه‌ای از 72 قلم کالا است که عمده آنها تاریخ انقضا ندارند یا همچون مواد غذایی فهرست، جزو گروه خوراکی‌های با تاریخ مصرف میان‌مدت و بلندمدت محسوب می‌شوند. مطالعات اخیر در سازمان مدیریت بحران شهر تهران درباره ریسک‌های پیش‌رو نشان می‌دهد، پایتخت با 17مخاطره کلیدی روبه‌رو است که 2مورد از آنها، «اصلی» و 3 فقره از آنها نیز جزو تهدیدهای تقریبا جدید محسوب می‌شود.مخاطرات شامل زلزله، سیل، خشکسالی، حریق، آلودگی هوا، حوادث ترافیکی، موج گرما، موج سرما، بیماری‌های فراگیر انسانی، حوادث ناشی از مواد خطرناک، فروریزش زمین، تهدیدات سایبری، قطع برق، زمین‌لغزش، تجمعات انبوه، توفان گرد و غبار و فرونشست زمین هستند. در این میان، ریسک‌های فروریزش، موج گرما و همچنین و موج سرما، به تازگی به فهرست مخاطرات کلیدی تهران اضافه شده‌اند؛ سایه تهدید سیل و زلزله اما از قدیم بر پایتخت وجود داشته است.

رئیس سازمان مدیریت بحران شهر تهران درباره پروژه تهیه «کوله زندگی» به «دنیای‌اقتصاد» اعلام کرد، ما اکنون در میانه تکمیل این پروژه هستیم؛ به این معنا که لازم است مجموعه‌ای از تامین‌کنندگان ذی‌صلاح فهرست «کوله زندگی»، نسبت به تهیه این اقلام اقدام کنند و پس‌از تایید آنها، مسیر توزیع و دسترسی شهروندان طراحی و اجرایی شود. یکی از شاخه‌های پیشنهادی در این مسیر، تسهیل‌گری توزیع سریع «کوله زندگی» بین شهروندان از طریق توزیع آن توسط دستگاه‌ها به کارمندانشان است. علی نصیری در این گفت‌وگو تصریح کرد: برای ارتقای تاب‌آوری در شرایط بحران، لازم است خانوارها یک بسته از «کوله‌زندگی» در خانه خود داشته باشند و حتی با توجه به حوادث جاده‌ای در مسیرهای برون‌شهری یا شرایط خاص مسافرت‌ها در برخی ایام و ماه‌های سال، تجهیز خودروهای شخصی به این کوله نیز توصیه می‌شود.

تجربه جنگ 12روزه در تهران، یک واکنش تقریبا مشترک بین جمع زیادی از ساکنان پایتخت که در آن ایام، به هر دلیل «شرایط خروج از شهر» را نداشتند، به نمایش گذاشت. طی روزهای حملات هوایی رژیم صهیونیستی، ساکنان مانده در تهران اغلب با یک کوله‌پشتی از منزل برای مقاصد مختلف خارج می‌شدند؛ کیف حاوی دارایی‌های کوچک ارزشمند و وسایل ضروری خانوارها از جمله دارو و... بود و هدف از حمل‌ونقل مرتب آن در طول آن روزها، «جلوگیری از آسیب شدیدتر مالی بر اثر تخریب احتمالی آپارتمان» و همچنین «امکان ادامه زندگی» در آن شرایط احتمالی بود. با این حال، محتوای پیش‌بینی شده در «کوله زندگی» به گونه‌ای است که شهروندان در هر شرایط ناشی از بروز حوادث مخرب، چنانچه قرار باشد به مدت 3روز خارج از محل اصلی سکونت و مثلاً در پناهگاه‌، اسکان پیدا کنند، امکان آن را داشته باشند. در حال حاضر یک نقطه‌ضعف عمده شهر تهران، «خلأ پناهگاه‌های مجهز و استاندارد» در سطح شهر با پراکندگی مناسب است. اخیرا برای رفع این چالش یک طرح در حال بررسی است و آن، «استفاده از ظرفیت پارک‌های شهری پایتخت» به‌عنوان فضاهای عمومی در دسترس برای «تامین پناهگاه» در سطح زیرین آنها است.

پارک‌های شهری به‌عنوان مشاعات شهر تحت مسوولیت مدیریت شهری است. پارک‌ها در عین حال، از پراکندگی تا حدودی مناسب در بین مناطق و محله‌های پایتخت برخوردار هستند.  هر چند تامین پناهگاه از این طریق، زمان‌بر است، اما در قالب این طرح پیش‌بینی شده است که حدود یک‌سوم این فضاها، به‌عنوان گزینه‌های جغرافیایی و مکانی «ایجاد و تامین پناهگاه‌های شهری» در نظر گرفته شود و در زیرزمین آنها، کاربری دومنظوره «پارکینگ و همچنین پناهگاه» ایجاد شود. این طرح هنوز در مرحله پیشنهاد و بحث و بررسی در سیستم مدیریت شهری و دولت است.

همزمان مرکز تحقیقات مسکن و شهرسازی نیز طرحی به شورای عالی شهرسازی پیشنهاد کرده که براساس آن، شهرداران شهرهای مختلف کشور موظف می‌شوند برای ارتقای پدافند غیرعامل در شهرها، نسبت به ساخت پناهگاه در فضاهای ساختمانی و شهری اقدام کنند. شهر تهران در زمان جنگ تحمیلی 8ساله ایران و عراق، حدود 290پناهگاه در محله‌ها داشت که عمده آنها، مدارس یا زیرزمین ساختمان‌های اداری و دولتی بود. امروز گفته می‌شود، تعداد زیادی از آن مکان‌ها یا به خاطر کهنسالی ساختمان‌ها، «امکان استفاده در قالب پناهگاه‌» را ندارد و به نوعی امن نیست یا اینکه، کاربری آنها تغییر کرده و تخریب شده‌اند.