به گزارش پایگاه خبری «عصر ساختمان» به نقل از ایرنا، «وحید جعفریان»  درباره فرایند قرارگاه جهادی احیای اراضی بیابانی کشور، افزود: ایران کشوری خشک و نیمه‌خشک است که در کمربند نواحی بیابانی واقع شده است. این نواحی در نیمکره‌شمالی از شمال‌غربی آفریقا تا شمال‌شرق چین امتداد دارد و تحت‌تأثیر پیامدهای ناشی از تغییر اقلیم همچون خشکسالی و وقوع رخدادهای حدی اقلیمی نظیر گرمای شدید و افزایش شدت و فراوانی تندبادها و فرسایش بادی قرار دارد.

وی اظهار کرد: خشکی محیط در عرصه‌های منابع طبیعی، تخریب منابع آب، خاک و پوشش گیاهی را در پی داشته که پیامد این امر ایجاد و گسترش بیابان‌زایی و کانون‌های بحرانی طوفان‌های ماسه و گرد و غبار است که اکنون برخی از استان‌های جنوبی کشور با آن درگیر هستند.

مدیرکل دفتر امور بیابان سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور گفت: بر اساس مطالعات سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری در سال 1398، قریب به 30 میلیون هکتار از عرصه‌های بیابانی کشور تحت‌تأثیر فرسایش بادی قرار داشت که از این میزان 14 میلیون هکتار به لحاظ خسارت به منابع زیست انسانی به‌عنوان کانون بحرانی فرسایش بادی شناخته می‌شوند.

جعفریان اضافه کرد: بررسی روند مناطق تحت‌تأثیر فرسایش بادی نشانگر این امر است که سالانه حداقل یک میلیون هکتار به وسعت مناطق تحت‌تأثیر فرسایش بادی و تخریب سرزمینی ناشی از آن اضافه شده است.

وی تصریح کرد: علاوه بر عوامل ناشی از تغییرات اقلیمی، عوامل انسانی در تخریب سرزمین و بیابان‌زایی نقش دارند. در واقع عوامل انسانی همچون بهره‌برداری‌های بیش از ظرفیت زیست‌بوم‌های طبیعی، تخریب جنگل‌ها و مراتع، تغییرات کاربری و آلوده‌سازی محیط‌زیست نقش محوری در تخریب سرزمین و بیابان‌زایی در سرتاسر جهان داشته‌اند.

مدیرکل دفتر امور بیابان سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور گفت: رویکرد مدیریت پایدار سرزمین بر توجه ویژه به کمبود و بحران آب به عنوان ریشه و علت اصلی ایجاد و گسترش کانون‌های بحرانی فرسایش بادی تأکید دارد.

این مقام مسوول تأکید کرد: واقعیت این است که بحران آب به‌عنوان یکی از چالش‌های اصلی فراروی مدیریت پایدار سرزمین در مناطق خشک و فراخشک مطرح شده است.

جعفریان ادامه داد: براساس گزارش سالانه مجمع جهانی اقتصاد، طی 10 سال گذشته بحران آب همواره بیشترین ریسک را پیش‌روی اقتصاد و توسعه کشورهای واقع در کمربند بیابانی جهان قرار داده است.

وی گفت: طبق این رویکرد، استقرار حکمرانی مطلوب آب، ارتقای بهره‌وری آب، ایجاد توازن در عرضه و تقاضای آب، تأمین حقابه دشت‌های سیلابی و تالاب‌ها، کنترل و تعادل‌بخشی آب‌های زیرزمینی و مدیریت جامع حوزه‌های آبخیز و دیپلماسی فعال مدیریت آب‌های مرزی، از مواردی هستند که باید در صدر اولویت‌های سیاستگذاری مقابله با طوفان‌های ماسه و گرد و غبار مورد پیگیری قرار گیرند.

جعفریان تصریح کرد: این اقدامات به‌عنوان زیربنای مدیریت پایدار سرزمین در مناطق بحرانی طوفان‌های ماسه و گرد و غبار ضروری بوده و بدون توجه به این زیرساخت‌های بنیادین، دستیابی به امنیت آبی، غذایی و زیستی و اثربخشی اقدامات اجرایی با مخاطرات جدی همراه خواهد بود.

وی گفت: تبیین دقیق ملاحظات زیست‌محیطی در برنامه‌های آمایش سرزمین مبتنی بر ارتقای تاب‌آوری، سازگاری و نیز کاهش آسیب‌پذیری جوامع تحت‌تأثیر، از موارد کلیدی در تبیین سیاست‌های مدیریت طوفان‌های ماسه و گرد و غبار به شمار می‌رود. براین اساس الگوهای توسعه صنعتی، کشاورزی و سایر منابع زیست انسانی باید متأثر از این ملاحظات باشد.

مدیرکل دفتر امور بیابان سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور بیان کرد: مدیریت تغییرات کاربری اراضی، اعمال شیوه‌های کشاورزی پایدار و الگوهای توسعه صنایع و معادن و بهره‌برداری پایدار از ظرفیت‌ جنگل‌ها، مراتع و مناطق بیابانی و تبیین قوانین، سیاست‌ها و منابع مورد نیاز، از جمله رویکردهای مورد تأکید در مدیریت سرزمین بویژه در مناطق بحرانی و آسیب‌پذیر به شمار می‌رود.

جعفریان اظهار داشت: طوفان‌های ماسه و گرد وغبار یک پیامد از تخریب سرزمین است. نگرش انتزاعی و جدا کردن گرد و غبار از مقوله تخریب سرزمین به مثابه غفلت از علت‌های اصلی و پرداختن به معلول‌هاست.

وی افزود: رویکرد مدیریت پایدار سرزمین، محدوده مقابله با طوفان‌های ماسه و گرد و غبار را بسیار فراتر از مناطق غبارخیز دانسته و تمام عوامل انسانی- اکولوژیک را برای پیشگیری، مقابله، سازگاری و ارتقای تاب‌آوری مورد توجه قرار می‌دهد.

جعفریان تصریح کرد: سابقه فعالیت‌های مقابله با بیابان‌زایی توسط سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری بیش از 6 دهه قدمت دارد. این اقدامات پس از انقلاب و در قالب برنامه‌های جهاد سازندگی متحول شده و در سطوح وسیعی از مناطق بیابانی و تحت‌تأثیر فرسایش بادی اجرا شده است.

وی گفت: احیای بیش از 8.7 دهم میلیون هکتار از عرصه‌های بیابانی، حاصل زحمات جهادگران این عرصه طی سنوات قبل بوده است. نکته قابل تأمل در اجرای پروژه‌های مقابله با بیابان‌زایی این است که این پروژه‌ها نظیر نهال‌کاری، مرطوب‌سازی و مدیرت روان‌آب، مدیریت چرای دام و احداث بادشکن‌ها زمانی اثربخش خواهند بود که در سطوح وسیع اجرا شوند.

به گفته جعفریان، سطح اجرای عملیات در این پروژه‌ها نقش کلیدی در ارتقای اثربخشی و کنترل خسارت‌های فرسایش بادی دارد. در شرایط فعلی با توجه به مباحث تغییر اقلیم و خشکی محیط و غلبه فرسایش بادی، ضرورت گسترش فعالیت‌های مقابله با بیابان‌زایی بیش از پیش احساس شده و جبران عقب‌ماندگی‌ها نیازمند اقدامات گسترده، فراگیر و جامع‌نگر است.

مدیرکل دفتر امور بیابان سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور گفت: سازمان منابع طبیعی کشور با همکاری قرارگاه جهادی وزارت کشور نسبت به تدوین برنامه جهادی احیای 3 میلیون هکتار از اراضی بیابانی اقدام کرده است. رویکرد این طرح حفاظت از اراضی کشاورزی، مناطق مسکونی و حفظ زنجیره تولید و جلوگیری از مهاجرت روستاییان در مناطق محروم می‌باشد.

وی تاکید کرد: این طرح در 11 استان بیابانی و یک هزار و 645 سکونتگاه روستایی تهیه شده و مقرر است فعالیت‌های اجرایی با همکاری شورای روستا، دهیاران، بخشداران و فرمانداران تهیه شود و در کارگروه ملی مدیریت جامع حوزه آبخیز و شورای برنامه‌ریزی و هماهنگی استان به تصویب برسد.

جعفریان ادامه داد: پیشنهاد می‌شود این ظرفیت در تدوین برنامه‌های اضطراری و اجرایی دشت سیستان مورد توجه قرار گیرد و بدین ترتیب زمینه مشارکت فراگیر جوامع تحت‌تأثیر و هماهنگی‌های بین‌بخشی در سطح استان فراهم شود.

وی گفت: با توجه به اینکه معضل ماسه‌های روان و گرد و غبار دارای ماهیت بین‌بخشی و فرامرزی است، در این خصوص ظرفیت‌هایی ایجاد شده است که از آن جمله می‌توان به کارگروه ملی مقابله با بیابان‌زایی اشاره کرد.

این مقام مسوول اظهارداشت: همچنین اقداماتی برای هماهنگی و اقدام مشترک با کشورهای همسایه بویژه عراق انجام شده است و زمینه همکاری با افغانستان برای تعدیل چالش فرسایش بادی در سیستان نیز وجود دارد.

به گفته وی، کنوانسیون مقابله با بیابان‌زایی نیز چهارچوب مناسبی برای تقویت همکاری‌های منطقه‌ای ایجاد کرده است. نظر به اهمیت کنترل طوفان‌های ماسه و گرد و غبار، اخیراً مجمع عمومی ملل متحد طی قطعنامه A/RES/77/294، روز 12 جولای هر سال (21تیرماه) را به‌عنوان روز جهانی مقابله با طوفان‌های ماسه و گرد وغبار نامگذاری کرد.

مدیرکل دفتر امور بیابان سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور گفت: در این قطعنامه، مجمع عمومی از همه کشورهای عضو دعوت کرده این روز جهانی را به صورت مناسب و مطابق با اولویت‌های ملی گرامی داشته و آموزش‌ها و فعالیت‌های لازم را برای آگاهی‌بخشی با هدف بهبود سلامت و رفاه جوامع انسانی ارائه کنند.

جعفریان گفت: برخی از مهم‌ترین عوامل تشدید فرسایش بادی و گرد و غبار شامل بیابان‌زایی، تخریب سرزمین، خشکسالی و عوامل انسانی است که این پدیده‌ها و مدیریت علل و عوامل بیابان‌زایی، در قالب کنوانسیون مقابله با بیابان‌زایی پیگیری می‌شوند.

به گزارش ایرنا، عرصه‌های منابع طبیعی و جنگلی سرزمین ایران وسیع است، به طوری که بیش از 80 میلیون هکتار عرصه مرتعی، بیش از 13 میلیون هکتار عرصه جنگلی و بیش از 33 میلیون هکتار عرصه بیابانی داریم که حفاظت و بهره‌برداری درست از این منابع طبیعی سرشار یک الزام به شمار می‌رود.