عصر ساختمان: امروزه برخی از عمارتها و ساختمانهای باشکوه قدیمی به مکانی متروکه، وحشتناک و خطرناک تبدیل شدهاند. این ساختمانها دیگر شکوه و رونق قدیمی خود را ندارند. «عمارت بربکر» نمونهای از این ساختمانهای زیبای قدیمی است که در حال تخریب است.
به گزارش پایگاه خبری«عصرساختمان » به نقل از کجارو، افرادی که این خانه را برای اولین بار میبینند، به این عمارت زل میزنند. این خانه در سال 1860 توسط یک تاجر قهوه در بخش زیبایی از شهر و مطابق با آخرین مد آن زمان ساخته شد. پیچکها در یک طرف ساختمان رشد کردهاند و پنجرههای شکسته نتوانسته بر خطوط جذاب، جزییات معماری اصیل و تمام توجهاتی که برای ساختن این عمارت فراموش شده به کار رفته، سرپوش بگذارد. اما مانند بسیاری از خانههای دیگر در «لوییزویل» در کنتاکی، این ساختمان زیبا و قدیمی، قربانی شرایط شد. احتمال بسیار کمی وجود دارد که این عمارت به عنوان یک خانهی شخصی مورد استفاده قرار بگیرد. در سالهای 1860 و 1870 محلهی راسل یکی از شیکترین محلهها برای زندگی بود. عمارتهای بزرگ و زیبا در خیابانهای «جفرسون»، «چست نات» و «وال نات» ساخته شده بود و فقط کمی آنطرفتر از قلب مرکز شهر لوییزویل، «عمارت کربکر» با طراحی باشکوه و جزییات دقیق قرار گرفته است.این عمارت در سال 1833 در جفرسون و با معماری رومی ریچاردسون ساخته شد. «ساموئل کربکر» که تاجر سرشناس قهوه بود، تا زمان مرگ خود در سال 1922، در این خانه زندگی کرد.
«آرتور لومیس» و «چارلز کلارک» برای طراحی نمای این عمارت استخدام شدند که باعث می شد عمارت بسیار زیبا به نظر برسد. لومیس و کلارک معماران سرشناسی، بهخصوص در لوییزویل بودند.
نمای سنگی این عمارت پر از ریزهکاری و کنده کاری است. دیوارهای ساختمان با آجر ساخته شده است.
بعد از فوت کربکر، کشیش «جورج کلمنت» که اسقف کلیسای آفریقایی متودیست «زیون» بود، این عمارت عجیب را خرید. او در دههی 1930 در این عمارت زندگی کرد.
امروزه این عمارت فرسوده و تاریک شده است اما در گذشته سراسر آن پر از زیبایی و زندگی بود. این عمارت دیگر هیچوقت به آن روزهای خوب برنمیگردد.
از سال 1930 این محله به کلی تغییر کرد، دیگر آن محلهی شیک برای افراد ثروتمند و موفق نبود. بعد از این که این عمارت دوباره فروخته شد، یک نفر این عمارت را به منظور استفاده از آن برای محل کسب و کار خود خرید و فقط از طبقهی اول آن استفاده میکرد.
مانند بسیاری از کسب و کارهای دیگر که از رکود اقتصادی ضربه خوردند، این شرکت مالیاتی نیز در سال 2005 تعطیل شد. از آن پس عمارت افسانهای سابق، کربکر، رفته رفته مخروبه شد و کسی توان پرداخت مالیات خانهی بزرگ را نداشت. در آن سال عمارت جز اموال دولتی متروی لوییزویل شد.
امروزه خانه پر از زباله و گرد و خاک است و حتی یک پنجره هم سالم نمانده است.
اگرچه نمای بیرونی عمارت زیبا است، اما داخل آن دیگر شکوه و زیبایی سابق را ندارد.
در سال 2008 بخشی از عمارت فرو ریخت. برای مدتی به نظر میرسید تمام ساختمان به منظور حفظ امنیت عمومی تخریب خواهد شد. این شهر دهها هزار دلار برای مقاوم سازی ساختمان هزینه کرد اما نه برای تعمیر.
اوایل امسال دولت این عمارت را در مجموع به قیمت یک دلار به گروه طراحی «اوراکل» فروخت. اوراکل قصد دارد این خرابه تعمیر و آن را تبدیل به یک آپارتمان کند؛ سرنوشتی که اغلب خانههای تاریخی لوییزویل به آن دچار شدهاند. برچسب قیمت یک دلار توهین آمیز به نظر میرسد اما اوراکل بر مشکلات زیاد این ملک چشم پوشی کرد و به هر حال آن را پرداخت.
شاید ارزش این ملک 1 دلار نباشد. این شهر 100 هزار دلار برای مقاوم سازی این عمارت هزینه کرد. برای این که این عمارت قابل سکونت شود، میلیونها دلار پول نیاز است. عمارت کربکر بسیار بدشانس است که در غرب لوییزویل فعلی قرار گرفته است که منطقهی تجاری شهر و بسیار افسرده کننده است. این عمارت باشکوه فقط نمونهای از چندین عمارت مشابه است. در این محله آمار بسیار بالای جرم و جنایت و وحشیگری عادی است و میتوانید چندین ساختمان را ببینید که در معرض خطر تخریب قرار دارند.
به هر دلیلی، هیچ امیدی برای بازگشت این عمارت به شکوه و رونق قبلی خود نیست. عمارت کربکر در بهترین شرایط تبدیل به چندین آپارتمان کوچک با اجارههای پایین خواهد شد.