به گزارش پایگاه خبری «عصر ساختمان» به نقل از باشگاه خبرنگاران، فاطمه قدیمی رحمه متخصص برندسازی یا دیپلماسی شهری و مدرس دانشگاه، در خصوص پیشرفت پروژه خواهرخواندگی شهرهای ایرانی بیان کرد: در حوزه خواهرخواندگی شهرها تا یک سال قبل برنامه مشخص و مدونی برای ایران وجود نداشت و در واقع هر شهری به فراخور شرایط خواهرخواندگی که شامل اشتراکات جغرافیایی، فرهنگی و ارتباطی بود، نسبت به انتخاب شهرهای خواهرخوانده از کشورهای دیگر اقدام می‌کرد. پروتکل خواهرخواندگی هم ایجاب می‌کند که اگر شهری در یک کشور با یک شهر از کشور دیگر خواهرخوانده شود، شهرهای دیگر نمی‌توانند خواهرخوانده شوند و می‌بایست از نتایج آن خواهرخواندگی در قالب تفاهم نامه‌ استفاده کنند.

او افزود: سال گذشته در وزارت کشور کارگروهی برای پرونده شهرهای خواهرخوانده در ایران تشکیل شد. شناسنامه شهرهای خواهرخوانده دریافت شد و شهر رشت نیز از این موضوع مستثنی نبود. تا جایی که با چهار شهر شرایط خواهرخواندگی را پیش برده بود و تفاهم نامه‌ امضا شده بود؛ اما آنها به صورت حاکمیتی در وزارت کشور به ثبت نرسیده بودند.

این متخصص دیپلماسی شهری و مدرس دانشگاه اظهار کرد: پیشنهادی که بعد از ثبت رشت به عنوان شهر خلاق خوراکی مطرح شد، خواهرخوانده شدن به صورت شبکه‌ای بود.در واقع ما پیشنهاد دادیم با شهرهایی که دارای شرایط مشابه در حوزه خوراک‌شناسی هستند یا در شبکه شهرهای خلاق قرار گرفته‌اند، خواهرخوانده شود و برنامه مدونی برای آن تدوین شد؛ اما با توجه به تغییر مکرر مدیریت‌ها منتظر هستیم ببینیم، چه تصمیمی گرفته می‌شود و دوستان اجرایی ما چه می‌کنند. موضوع این است که تأثیرات مثبت خواهرخواندگی هم‌افزایی استفاده از تکنولوژی، ارتباطات و توسعه فرهنگی مابین شهرهاست. من امیدوار هستم با دستورالعمل مدونی که در وزارت کشور در این خصوص تدوین می‌شود، بتوانیم مسیر بهتری را پیش بگیریم.

علیرضا رجایی رئیس هیئت مدیره و مدیرعامل مرکز توسعه خواهرشهرهای ایران هم در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه میراث و گردشگری  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، بیان کرد: تا امروز در خصوص طرح خواهرخواندگی و شهر‌های دو قلو حدود 140 قرارداد بین شهر‌های ایران منعقد شده است؛ اما به لحاظ رفتاری و عملی مجموعه‌های کشور از این بستر استفاده نکردند. اگر وارد مبحث خواهرخواندگی شهر‌ها شویم، متوجه می‌شویم که سرفصل‌های زیادی برای بهره‌برداری وجود دارد. تعریف فعلی از حالت دوجانبه بودن درآمده و به شبکه‌های شهری تبدیل شده است و وقتی وارد این شبکه‌ها می‌شویم، می‌توانیم از ظرفیت‌های همه کشور‌هایی که به نوعی وارد شبکه شده‌اند، بهره‌برداری کنیم. ظرفیت شبکه‌های شهری در دنیا شکل گرفته است و این ظرفیت نقش توان‌افزایی دارد و تعامل بین ملل در قالب آن تعریف شده است. پس بحث دیپلماسی شهری می‌تواند به مطالبات کشور کمک کند، اما ایران خیلی جدی از این ظرفیت‌‎‌ها بهره‌برداری نکرده است.

او گفت: تعدد نظرات زیاد است و گروهی از افراد می‌گویند رسیدگی به نحوه بهره‌برداری کشورمان از ظرفیت‌های شبکه‌های شهری یک کار حاکمیتی است، اما در عمل شهرداری‌ها و مجموعه‌های بین حکومتی عهده‌دار مقوله بالفعل شدن و مدیریتی کار هستند، ولی بخش حاکمیتی هنوز باور نکرده است که ظرفیتی که پس از ورود به شبکه‌های شهری ایجاد می‌شود باید توسط مجموعه‌های غیرحاکمیتی مدیریت شود، زیرا شکل شهرداری‌ها و شهروندی غیرحاکمیتی است. البته در زمان انعقاد قرارداد‌ها، حکومت به لحاظ خطوط تعریف‌شده‌ای که دارد در خصوص باید‌ها و نباید‌ها اظهارنظر می‌کند، اما پس از انعقاد قرارداد‌ها بخش غیر حاکمیتی در راستای بالفعل کردن و استفاده از ظرفیت‌ها حرکت می‌کند. امروز خوشبختانه دستگاه‌هایی چون سازمان ملی یونسکو، دیپلماسی عمومی وزارت خارجه و مجموعه شهرداری‌ها و دبیرخانه‌ها خیلی جدی پای کار آمدند، اما موضوع استانداردسازی می‌شود و ما کار را در قالبی تعریف می‌کنیم که به قاعده از ظرفیت‌های عضویت در شبکه‌های شهری استفاده شود.