به گزارش پایگاه خبری«عصرساختمان» به نقل از دنیای اقتصاد، موضوع حادثه؛ آتش‌سوزی در طبقه دهم ساختمان پلاسکو. به‌رغم تلاش واحدهای آتش‌نشانی، پس از سرایت آتش به طبقات بالاتر، سرانجام این ساختمان در ساعت 11:33 دقیقه فرو ریخت.
حال این سوال مطرح می‌شود که سازمان آتش‌نشانی قبل از حادثه چه میزان از ساختمان و عملکرد آن اطلاعات داشته است. اطلاعاتی از قبیل ورودی‌ها و خروجی‌های ساختمان، راه‌های فرار اضطراری، تعداد واحدهای تجاری و اداری در ساختمان و نوع کاربری آنها، اطلاع از تاسیسات برقی و مکانیکی ساختمان و سیستم اعلان و اطفای حریق، و به‌طور کلی برنامه مدیریت بحران برای ساختمان پلاسکو. دسترسی به این اطلاعات به‌طور قطع و یقین در مدیریت بهتر بحران، نحوه و مسیرهای ورود تیم‌های آتش‌نشانی و نجات و جلوگیری از سرایت آتش، خروج به موقع تمامی افراد در ساختمان و درنهایت جلوگیری از ریزش ساختمان تاثیر بسزایی داشت.

فارغ از چرایی وقوع حادثه پلاسکو و اینکه چگونه تیم‌های مدیریت بحران قادر به کنترل آن بودند، در جوامع مدرن و پیشرفته از هر حادثه تلخ، درس آموخته‌ها و تجاربی برای جلوگیری از تکرار آن کسب می‌شود. یکی از روش‌هایی که در آینده می‌تواند میزان خسارت به ساختمان‌های اینچنینی را کمتر کند، استفاده از مدل‌سازی اطلاعات ساختمان(BIM) است. در این گفتار سعی داریم اطلاعات خود را با سایر افراد جامعه و متخصصان شاغل در این زمینه برای جلوگیری از وقوع حوادث مشابه و افزایش بهره‌وری در سایر بخش‌های پروژه‌های عمرانی به اشتراک بگذاریم.

مدل‌سازی اطلاعات ساختمان چیست؟
مدل‌سازی اطلاعات ساختمان یا Building Inf ormation (Modeling(BIM رویکردی جدید در مدیریت پروژه‌های عمرانی و صنعتی به‌عنوان نمایش دیجیتال ویژگی‌های فیزیکی و عملکردی یک سازه است که به‌طور چشمگیری در سال‌های اخیر در کلیه مراحل صنعت ساخت‌وساز در سراسر جهان مورد استفاده قرار می‌گیرد. این مدل، در حقیقت، مجموعه‌ای ازاجزای مجازی هوشمند است که هر کدام از آنها معادل یک عنصر واقعی در ساختمان از قبیل ستون، کف، کانال تاسیساتی و در و پنجره است. باتوجه به کارآیی وسیع و کیفیت و دقت بالای به‌کارگیری این متدولوژی هر روز بر تعداد کاربران مختلف آن اعم از کارفرمایان، مشاوران و پیمانکاران افزوده می‌شود. با پیاده‌سازی مدل‌سازی اطلاعات ساختمان تمامی اطلاعات در پروژه جمع‌آوری و حفظ می‌شود و این اطلاعات با اضافه شدن به مدل سه بعدی اولیه، مدل‌سازی اطلاعات ساختمان را تشکیل داده و در بخش‌های مختلف پروژه از جمله برنامه‌ریزی، آنالیز‌های مختلف، استخراج مقادیر، طراحی و یکپارچه‌سازی ساخت‌وساز، بهینه‌سازی انرژی، ارزیابی ریسک، تخمین هزینه، مدیریت ریسک، مدیریت بحران، مدیریت پروژه و مدیریت ساخت کاربرد موثری دارد. این مدل سه‌بعدی به همراه اطلاعات عملکردی ذخیره شده روی آن، شامل اطلاعات هزینه، زمان‌بندی و بهره‌برداری، یک منبع مشترک اطلاعاتی یا (Common Data Environment(CDE را تشکیل می‌دهد که به‌عنوان یک مرجع تصمیم‌گیری قابل اتکا درطول چرخه حیات پروژه قابل استفاده خواهد بود. نحوه ایجاد این مدل و روش دسترسی افراد به آن به صورتی است که هماهنگی همه دست اندرکاران پروژه از کارفرما تا طراحان و پیمانکاران و بهره‌برداران را تا حد زیادی تضمین کرده و باعث می‌شود هر کدام از آنها نقش خود را، در زمان مناسب، در رابطه با پروژه ایفا کنند. اگر چرخه حیات پروژه‌های عمرانی را شامل سه مرحله طراحی، اجرا و بهره‌برداری بدانیم، برای بالا بردن بهره‌وری، مخصوصا در پروژه‌های با اهمیت، لازم است مدیریت صحیحی در رابطه با مدیریت و کنترل این مراحل صورت پذیرد.