به گزارش پایگاه خبری«عصرساختمان» به نقل از ایسنا، سال 1375 جمعیت ایران 60.055 میلیون، تعداد خانوار 12.398 میلیون و تعداد واحد مسکونی در دسترس 10.770 میلیون بوده است. سال 1395 این آمار به ترتیب در بخش جمعیت 79.926 میلیون، تعداد خانوار 24.196 میلیون و واحد مسکونی در دسترس 22.830 میلیون را نشان می‌دهد. در سال 1375 به ازای هر 115 خانوار 100 واحد مسکونی در تصرف (دسترس) وجود داشته که در سال 1395 این رقم به 106 خانوار به ازای 100 خانه رسیده که از بهبود شرایط حکایت دارد. ارقام در بخش  شهری 100 مسکن در برابر 104 خانواده را نشان می‌دهد. با این حال سرشماری نفوس و مسکن بین سال‌های 1375 تا 1395 نشان می‌دهد تعداد مستاجران از 15.4 درصد به 30.7 درصد رسیده است. در سال 1375 تعداد واحدهای ملکی 73.4 درصد، واحدهای استیجاری 15.4 درصد و سایر واحدها 11.9 درصد بوده است. سال 1395 این آمار به ترتیب در بخش ملکی 60.5 درصد، استیجاری 30.7 درصد و سایر واحدها 8.8 درصد شده است.

سال 75؛ 100 خانه به ازای 115 خانوار

سال 1375 جمعیت ایران 60.055 میلیون نفر، تعداد  خانوارها 12.398 میلیون خانوار و تعداد واحد مسکونی 10.770 میلیون واحد بود. در این سال تراکم خانوار در هر دو بخش شهری و روستایی عدد 1.15 را نشان می‌دهد؛ یعنی به ازای هر 100 خانه‌ی در دسترس 115 خانوار وجود داشته است. بعد خانوار نیز در بخش شهری 4.63 و بعد خانوار روستایی عدد 5.22 را نشان می‌داد. تراکم نفر در واحد مسکونی نیز در بخش شهری 5.3 و در بخش روستایی 6 بوده است. در این سال 73.4 درصد از جمعیت ایران در واحدهای ملکی، 15.4 درصد در واحدهای استیجاری و 11.9 درصد در سایر واحدها زندگی می‌کردند.

سال 85؛ 100 خانه به ازای 110 خانوار

در سال 1385 اوضاع تولید مسکن نسبت به 10 سال قبل از آن در ایران مقداری بهتر شده؛ هرچند تعداد مستاجران با رشد هشت درصدی از 15 درصد به 23 درصد افزایش یافت. جمعیت  ایران در سال 1385 با رشد 10 میلیونی به 70.495 میلیون نفر رسید. تعداد خانوار نیز 17.501 میلیون خانوار بود؛ از این تعداد 12.405 میلیون در شهرها و 5.096 میلیون در روستاها  زندگی می‌کردند. در این سال تراکم خانوار عدد 1.1، بعد خانوار 4.03 و تراکم نفر در واحد مسکونی 4.4 را نشان می‌دهد. یعنی به ازای هر 100 خانه‌ی در دسترس 110 خانواده وجود داشته است. در بخش شهری و روستایی این ارقام به ترتیب 109 و 115 خانواده به ازای 100 واحد مسکونی بوده است. در سال 1385 واحدهای ملکی 67.9 درصد، واحدهای استیجاری 22.9 درصد و سایر واحدها 9.1 درصد بوده است. 

سال 90؛ 100 خانه به ازای 106 خانوار

سال 1390 آمار مجددا از بهتر شدن اوضاع تولید مسکن حکایت دارد اما باز هم تعداد مستاجران افزایش یافته و با رشد 3.6 درصدی به 26.6 درصد رسیده است. در این سال تراکم خانوار 1.06، بعد خانوار 3.5 و تراکم نفر در واحد مسکونی 3.8 بود. یعنی به ازای هر 100 واحد مسکونی در دسترس 106 خانواده وجود داشت. هم‌چنین تعداد واحدهای ملکی 62.7، واحدهای استیجاری 26.6 و سایر واحدها 10.7 درصد بوده است. سال 1390 ایران با رشد جمعیت 5 میلیون نفری نسبت به پنج سال قبل از آن مواجه شد. در این سال جمعیت کشور 75.149 میلیون نفر، تعداد خانواده‌ها 21.185 میلیون خانوار و تعداد واحد مسکونی در دسترس 19.954 میلیون واحد بوده است.

سال 95؛ 100 خانه به ازای 106 خانوار

در سال 1395 یک بار دیگر آمار از افزایش تعداد مستاجران حکایت کرد اما در بخش واحد مسکونی نسبت به خانوار، افزایشی ایجاد نشد. البته در این سال تعداد خانواده‌ها 3 میلیون خانوار افزایش یافت اما برخلاف  دوره‌های قبل تعداد واحد در برابر خانوار رشد پیدا نکرد. از سوی دیگر تعداد مستاجران 4 درصد افزایش یافت. در سال 1395 تراکم خانوار 1.06، بعد خانوار 3.3 و تراکم نفر در واحد مسکونی 3.5 بوده است. به بیان دیگر در این سال به ازای هر 100 خانه‌ی در دسترس 106 خانواده وجود داشته که نسبت به پنج سال قبل از آن بدون تغییر بوده است. سال 1395 جمعیت ایران 79.926 میلیون نفر، تعداد خانوار 24.196 و تعداد واحد مسکونی 22.830 میلیون بوده است. آمار واحدهای ملکی را 60.5، واحدهای  استیجاری را 30.7 و سایر واحدها را 8.8 درصد نشان می‌دهد.