به گزارش پایگاه خبری«عصر ساختمان» به نقل از ایسنا، مسئولان مربوطه اغلب قول ساختن خانه‌های بیشتر را می‌دهند، اما واقعیت این است که خانه‌های کوچک و بدون کیفیت در مکان‌هایی که افراد تمایل برای زندگی ندارند، ساخته می‌شود تا فقط ارقام را افزایش دهند، اما نکته مهم اینجاست که باید قوانین برنامه‌ریزی را اصلاح کرد و اجازه داد تا افراد خانه‌های مورد علاقه خود را بسازند. ارائه مدل‌های جدید در جامعه برای شهرسازان و معماران بسیار حائز اهمیت است.
آلمان و دانمارک
تامین مالی در هامبورگ و کپنهاگ به عنوان یک ابتکار عمل برای مقابله با بحران مسکن است. هامبورگ و کپنهاگ، با جمع‌آوری دارایی‌های دولتی و واریز به صندوق منابع شهری و با همکاری شرکای خصوصی برای ارائه پروژه‌ها، موضوع مسکن را تا اندازه‌ای حل کرده‌اند. اشتراک‌گذاری مضرات و منافع می‌تواند ذینفعان را متقاعد کند تا در توسعه زیرساخت‌ها، برنامه‌ریزی و مقررات استفاده از زمین شرکت داشته باشند.
طرح ابتکار بام سبز در دنور (شهری در ایالت کلرادو امریکا) 
این طرح نیاز به ساختمان‌های با ارتفاع بیشتراز 25 هزار فوت مربع برای ایجاد سقف‌های سبز یا پنل‌های خورشیدی دارد و باید شامل ساخت پروژه‌های مسکن ارزان‌قیمت باشد. در حالی‌که انجام این موارد باعث می‌شود هزینه‌ها افزایش می‌یابد، جوامع با درآمد پایین در بلندمدت با مقادیر اندک آلودگی آب و هوا و بهای انرژی ارزان‌تر مواجه خواهند شد.
هند
استفاده از مصالح مناسب برای ساخت و ساز مقرون به صرفه نیز در مقابله با بحران مسکن موثر بوده است. پس از یک دهه تحقیق، موسسه فناوری هند با استفاده از فناوری جدید بتن تقویت شده با فیبر شیشه‌ای توانست استفاده از بتن و فولاد را به حداقل برساند و این طرح بدون استفاده از آجر انجام می‌شود. اجرای این طرح می‌تواند برای ساخت 10 طبقه به کار رود، مقاومت حرارتی بدون نیاز به تهویه هوا را کاهش داده و به عنوان یک ماده سبز در چارچوب تغییرات اقلیمی سازمان ملل شناخته می‌شود.
بلغارستان
رتبه‌بندی برای دریافت مسکن دولتی در شهر دوپنیتسا بلغارستان، به کاهش بی‌خانمانی کمک کرده است. در این شهر،  واحدهای مسکونی دولتی برای افراد واجد شرایط که درآمد آنها مشخص است، در نظر گرفته شده است. متقاضیان بر اساس وضعیت اشتغال، سطح تحصیلات، سن و تعداد فرزندان رتبه‌بندی می‌شوند.

آیا افزایش تراکم ساختمان، می‌تواند به حل بحران مسکن در جهان کمک کند؟
قرن بیست و یکم متعلق به شهرهاست. در حال حاضر، تقریبا بیش از نیمی از جمعیت جهان در شهرها زندگی می‌کنند، اما به گزارش سازمان ملل، این رقم تا سال 2050 به 68 درصد افزایش خواهد یافت.
با توجه به اینکه بیش از نیمی از جمعیت جهان در مناطق شهری زندگی می‌کنند، رویه شهرها در جهت افزایش تراکم ساختمان‌ها و مسکن‌های عمودی است. اولویت‌های مهم در انتخاب مسکن و عادات زندگی به طور چشمگیری تغییر می‌کند و این می‌تواند راهی برای کاهش هزینه‌های مسکن در شهرها باشد. البته در حالی که افزایش تراکم و ساختمان‌های عمودی در برخی از نقاط آسیا منجر به بهبود در موضوع بحران مسکن شده است، اما متخصصان در زمینه مسکن در بسیاری از کشورهای افریقایی با این موضوع مخالف هستند.
مسئولان قبل از اینکه شهرها به نقطه اوج خود برسند و مجبور به مقابله با پیامدهای فرسودگی شهری شوند، باید اجرای تراکم هوشمندانه را تشویق کنند. ساختمان‌های چند طبقه مسکونی و تجاری در کنار هم می‌توانند فرصت‌های اقتصادی ایجاد کنند.
دولت رواندا ( کشوری در افریقا)، در حال توسعه سیاست‌هایی است که زندگی در ساختمان‌های عمودی را جذاب‌تر و ارزان‌تر کند که این روش را از طریق معافیت‌های منطقه‌ای و یارانه برای توسعه‌دهندگان ارائه می‌دهد.