عصر ساختمان- دلایل زیادی برای این وضعیت خراب وجود دارد که یکی از آنها همین رکود در بخش مسکن است. اما دلایل دیگری هم برای حال فعلی صنعت سیمان در کشور وجود دارد.
به گزارش پایگاه خبری«عصر ساختمان» به نقل از بورس نیوز، وضعیت سیمان خیلی وقت است که خوب نیست. البته که دلایل زیادی برای این وضعیت خراب وجود دارد که یکی از آنها همین رکود در بخش مسکن است. اما دلایل دیگری هم برای حال فعلی صنعت سیمان در کشور وجود دارد. مرکز پژوهشها در گزارشی وضعیت بازار سیمان کشور در سال 1397 را مورد بررسی قرار داده است.
طبق این گزارش، به موجب رقابت منفی شرکتهای سیمان کشور، عمده فروش این شرکتها در سال جاری با قیمت 100 تا 115 هزار تومان به ازای هر تن سیمان محقق شده است در حالی که سقف قیمتی سیمان که مورد تأیید سازمان حمایت از تولیدکنندگان و مصرفکنندگان است، حدود 150 هزار تومان در هر تن است. در واقع، میزان عرضه و تقاضای سیمان موجب تعادل بازار با قیمتهایی به مراتب پایین تر از سقف قیمتیِ مصوب شده است. لذا، تمایل و اصرار برخی مدیران این صنعت برای افزایش سقف قیمت سیمان که اتفاقاً مورد حمایت برخی مدیران ارشد وزارت صنعت، معدن و تجارت نیز قرار گرفته است، جای تأمل جدی دارد. در شرایط کنونی، حتی در صورت برداشتن سقف قیمتی و آزادسازی کامل قیمت سیمان، قیمت فروش تولیدکنندگان سیمان بدون کاهش سطح تولید افزایش نخواهد یافت.
این گزارش مینویسد: نظام قیمتگذاری سیمان در کشور اساساً هیچ تناسبی با رویههای جهانی ندارد. نسبت قیمت فولاد به سیمان در منطقه خلیج فارس تقریباً برابر هفت است، اما این نسبت در ایران در آبان ماه 1397 به 30 رسید، در حالی که نسبت قیمت فولاد به سیمان در سال 1390 برابر با 20 بود؛ به عبارت دیگر، افزایش قیمت سیمان در سالهای اخیر کمتر از افزایش قیمت فولاد بوده است. در واقع، قیمت سیمان در کشور با احتساب رویههای جهانی، باید حدود 600 هزار تومان در هر تن در سال جاری باشد تا از منظر سرمایه گذاری دارای توجیه اقتصادی باشد؛ حتی با احتساب نسبت قیمت فولاد/ سیمان سال 1390 و ماقبل، قیمت سیمان در سال جاری باید حدود 220 هزار تومان در هر تن باشد. لذا، مخالفت سازمان حمایت از مصرفکننده و تولیدکننده با افزایش سقف قیمت سیمان به نوعی بیعدالتی نسبت به صنعت سیمان است.
این گزارش همچنین تاکید میکند: لازم به یادآوری مجدد است که قیمت کنونی سیمان حاصل تعادل عرضه و تقاضای این کالا در کشور است که به دلیل وجود ظرفیت مازاد در این صنعت، بر قیمتهایی به مراتب پایین تر از سقف قیمتی تعیین شده متعادل شده است. با مدیریت سطح تولید، امکان افزایش قیمتها تا 40 درصد (تا سقف قیمتی کنونی) وجود دارد.
حالا این سؤال مطرح میشود که افزایش قیمت سیمان تا سقف کنونی چه تأثیری بر قیمت ساختمان خواهد داشت؟ گزارش مرکز پژوهشهای در جواب این سوال این است: «نظر به مصرف حداکثر چهار پاکت سیمان در هر مترمربع ساختمان بتنی، سهم کنونی سیمان از قیمت تمام شده ساختمان در شهر تهران حداکثر دو درصد (25 هزار تومان در هر مترمربع) است؛ لذا، افزایش قیمت سیمان تا سقف تعیین شده کنونی عملا تأثیر ملموسی بر قدرت خرید مصرفکننده نخواهد داشت. بر اساس نتایج آمارگیری مرکز آمار ایران، عمده مصالح ساختمانی در 6 ماهه نخست سال جاری 50 تا 150 درصد افزایش قیمت را تجربه کردند. سؤال اساسی آنکه چرا سیمان باید تنها کلاای مصرفی در صنعت ساختمان باشد که دارای قیمت مصوب و ثابت است؟ به نظر میرسد که تجدیدنظر در نظام قیمتگذاری سیمان در کشور امری ضروری است که باید مدنظر سازمان حمایت از مصرفکنندگان و تولیدکنندگان قرار گیرد.»