به گزارش پایگاه خبری «عصر ساختمان» به نقل از هیبنا، محمد سعید ایزدی معاون شهرسازی وزارت راه و شهرسازی با اشاره به سه سیاست اصلی توسعه شهری عنوان کرد: سیاست نخست توسعه پیوسته یا متصل است. در این روش توسعه و گسترش شهرها در محدوده ها و اراضی پیوسته تعیین شده توسط طرح ها در قالب طرح های آماده سازی زمین پیگیری می شود. این سیاست، شکل رایج توسعه شهری در دهه 60 بوده است.
او ادامه داد: سیاست دوم توسعه منفصل شهرها است. در این سیاست نیز مکان یابی و استقرار جمعیت در نواحی پیرامونی به شکل شهر یا شهرک های جدید پیگیری می شود. سیاست سوم نیز توسعه درونی شهرها است. در قالب این روش، برای ارتقا کیفی محیط زندگی شهروندان با استفاده از فرصت های موجود برنامه ریزی می شود.
به گفته ایزدی اگرچه این سه روش به عنوان سیاست توسعه شهری در سال های گذشته مورد استناد بوده است اما بررسی وضعیت فعلی شهرها نشان می دهد در طول دو دهه گذشته هیچ تعادلی نسبت به اجرا و پیگیری فرآیندهای توسعه وجود نداشته است.
دبیر شورای عالی شهرسازی و معماری کشور تاکید کرد: عدم تعادل بین اجرای این سیاست ها باعث بروز بحران های مختلف و اثرگذاری اجرای نامناسب این سیاست ها در توسعه شهرها شده است. به عنوان مثال در شهری همچون همدان، احداث شهر جدیدی به نام حورا پیش بینی شده است در عین حالی که هنوز این شهر تا سقف پیش بینی شده برای آن در طرح جامع، معادل 240 هزار نفر ظرفیت دارد. این اتفاق نشان دهنده عدم همگرایی و تعادل در سیاست های توسعه شهری است.
ایزدی با بیان اینکه برای ساماندهی به این موضوع، اخیرا تشکیل یک شورای معاونین مسکن در دستور کار قرار گرفته، گفت: در این شورا معاونین مرتبط در حوزه مسکن دور هم جمع می شوند و برای دست یابی به یک سیاست متعادل میان معاونت مسکن و ساختمان، سازمان ملی زمین و مسکن، شرکت عمران شهرهای جدید، شرکت عمران و بهسازی شهری، معاونت شهرسازی و سایر حوزه ها گفت و گویی را با یکدیگر آغاز می کنند تا در نهایت به یک ریل مشخص در توسعه شهرها دست پیدا کنیم.
وی با تاکید بر آنکه پیش بینی و تدوین یک برنامه متعادل بین سیاست های توسعه شهرها می تواند در وضعیت شهرهای کشور تغییر اساسی ایجاد کند، تصریح کرد: این برنامه می تواند در تمامی حوزه های شهری موثر باشد. به عنوان مثال در مجموعه شهری تهران هیچ سیاست روشن و مشخصی برای توزیع جمعیت وجود ندارد. همین موضوع باعث می شود هر بخش به صورت جزیره ای شروع به بارگذاری و پیگیری اجرای یک سیاست توسعه شهری کند.
ایزدی ادامه داد: این سیاست جزیره ای سبب می شود از یک سو شهرهای جدید در قالب یک روش به توسعه اقدام می کنند از سوی دیگر به صورت قطره چکانی تلاش می شود در درون شهرها از طریق پیگیری سیاست بازآفرینی شهرها، جمعیت پیرامونی به داخل شهرها بازگردانده شود یا اینکه بحث واگذاری زمین در اطراف شهرها پیگیری می شود.
وی در پایان خاطر نشان کرد: در مجموع سیاست های توزیع جمعیتی به صورت بخشی و انفرادی دنبال می شود اما باید به یک سیاست یکپارچه در خصوص توسعه شهرها دست پیدا کرد. به تعبیری دیگر برای رسیدن به این ایده آل باید بتوان به یک سیاست منسجم و هماهنگ برسیم.