به گزارش پایگاه خبری «عصر ساختمان» به نقل از خبرگزاری صداوسیما، امروز جلسه هم اندیشی مدیران شرکت بازآفرینی شهری با کانون ها، انجمن های صنفی و حرفه ای درباره نمونه قراردادهای توسعه گران برنامه ملی بازآفرینی شهری پایدار برگزار شد.

در این جلسه هوشنگ عشایری مدیر عامل شرکت بازآفرینی شهری ­با اشاره به اینکه به دنبال ساز و کاری برای تضمین سود سرمایه گذاران هستیم گفت:­ در ساخت واحد مسکونی دو ریسک وجود دارد؛ یکی­­ ریسک سرمایه گذاری و دیگری ریسک فروش است که ­ریسک سرمایه گذاری را ما پذیرفتیم تا حاشیه سود سرمایه گذاران را بالا ببریم.

وی بیان کرد: ­فرضیات ­سرمایه گذاران این است که سود سرمایه، خواب سرمایه و ­سود پیمانکاری دیده شود؛ ​­با محاسبه این موارد برای خودتان سهم تعیین می کنید. انتهای کار، ضرر پولی برای ما است ولی در واقع با توجه به ارتقای محله، دولت از لحاظ اقتصادی سود می کند ­با این وجود از توسعه گران می خواهیم در اصلاح ایرادات احتمالی طرح به ما کمک کنند.

عشایری ­افزود: ما خواهان تدوین ­ساز و کاری هستیم تا ­به مشارکت کنندگان اطمینان دهیم ضرر نمی کنند.

وی با اشاره به اینکه­ هرکس مدل خودش را می تواند ارائه ­کند ادامه داد: ­این تجارب باید تجمیع ­و تبدیل به یک تیپ قرارداد خوب شود.­

در ادامه مجید روستا عضو هیئت مدیره شرکت بازآفرینی شهری نیز گفت: نباید ابعاد مختلف قرارداد را از هم تفکیک کنیم بلکه آن را در یک قالب منسجم ببینیم.

وی بیان کرد: دولت به دنبال سود به عنوان پول نیست بلکه به این فکر می کند که منافع عمومی با ارتقای محیط اجتماعی محقق شود.

در این نشست نماینده انجمن صنفی تولیدکنندگان و فناوران ساختمان، بسته مشارکتی ساخت در بافت های ناکارآمد را غیرکاربردی دانست و گفت: در موضوع بافت های ناکارآمد شهری راجع به پروژه ای سه برابر حجم مسکن مهر،​ صحبت می کنیم. ظاهرا یکی از راهبردهای اصلی این است که سرمایه ای که در بخش ساختمان است و بیش از 97 درصد آن متعلق به بخش خصوصی است به این پروژه منتقل شود.

عبدالرضا خرسندی ادامه داد: ­امروز یک سرمایه گذار به صورت مشارکتی هزینه ای برای زمین پرداخت نمی کند. قرار است سرمایه گذار از آن جبهه به بافت فرسوده بیاید. در این برنامه، توسعه گر هنری بجز سرمایه گذاری ندارد.

وی­ گفت: در بحث تعهدات توسعه گر چنان آزاد عمل شده که دست توسعه گر بسته شده است. قطعا این مجموعه برای سرمایه گذار جذاب نیست­ و تاکید یکجانبه بر سرمایه در این طرح یک راهبرد بسیار اشتباه است. در این ساختار نامطمئن هیچ سرمایه گذاری حاضر نیست بیاید.

محمد قاسمپور نماینده کانون سراسری انجمن کارفرمایان نیز گفت: ما برای ورود به حوزه نوسازی بافتهای فرسوده باید ­­وارد برنامه استراتژیک بشویم.

وی ادامه داد: شیوه ها باید بر اساس ابزارهای مالی انجام شود، نه بر اساس ابزارهای پولی؛​ ­ابزارهای پولی قابلیت توسعه ندارند ولی ابزارهای مالی این قابلیت را دارند. چیزی که در بافت فرسوده ایجاد انگیزه می کند بحث شناورسازی سرانه خدمات منطقه ای، شهری، کشوری و بین المللی است.

­قاسمپور افزود: در محلات بازآفرینی شهری باید خدمات محله ای انجام شود،­این سرانه ها ارزش محله را بالا می برد اما وقتی این اتفاق می افتد که پروژه ها تعریف شود­ در آن صورت محله می تواند سرانه محلی یا حتی کشوری جذب کند. نگاه نیز باید از جنس برنامه ریزی تولید انبوه باشد.

جی افرام، نماینده سازمان نظام مهندسی ساختمان با بیان اینکه اجرای این طرح امکان پذیر نیست ­گفت: قیمت زمین در سه سال آینده قابل پیش بینی نیست. پیشنهاد من این است که اساس این قضیه تغییر کند. شهرداری اعلام کرده که همکاری می کند ولی مصادیق آن مشخص نشده است. بسیاری از انبوه سازان، خودشان مجری طرح هستند که هم طراحی می کنند و هم نظارت را بر عهده دارند ­و همین مسئله­ مشکل ساز می شود.