به گزارش پایگاه خبری«عصر ساختمان» به نقل از مهر، میلاد ملک پور در حاشیه شرکت در کنفرانس خبری نمایشگاه Doha Project 2018 با اشاره به برگزاری جام جهانی 2022 و چشم انداز 2030 در قطر و نیاز این کشور به سازه های جدید در حوزه زیرساخت های ورزشی اظهار داشت: هیاتی از هرمزگان نیز در نمایشگاه مذکور شرکت و از بخش های مختلف با هدف آشنایی و بررسی فرصت های موجود و امکان سنجی برای ورود و سرمایه گذاری در قطر از این نمایشگاه بازدید به عمل آوردند.

وی افزود: در این نمایشگاه و کنفرانس رسانهای برگزار شده، نماینده شرکتها و موسسات فعال در حوزه ساخت و ساز استادیوم‌ها و بناهای ورزشی حضور فعال داشته و پیرامون آخرین رویدادها در این زمینه گفتگو کردند.

ملک پور با بیان اینکه ایجاد زیرساخت رویدادهایی همانند جام جهانی برای کشورهایی مانند قطر بسیار پرهزینه و دارای چالشهایی مانند هزینه نگهداری پس از برگزاری جام جهانی است، اضافه کرد: آنچه که از رویکرد شرکتهای فعال در حوزه ساخت و ساز بناهای ورزشی قطر و همچنین دیدگاه حاکمیتی این کشور بر میآید بیانگر این است که این کشور با توجه به جمعیت خود نگاه چند منظوره به استادیومهای یاد شده برای جام جهانی دارد، و از همین رو استادیوم‌های ویژه جام جهانی صرفا برای این مسابقات طراحی و ایجاد نخواهد شد بلکه کاربری آن طوری تعریف می‌شود که پس از جام جهانی نیز برای کشور قطر استفاده های دیگری داشته باشد.

ملک پور ادامه داد: کشور قطر در راستای اجرای پروژه های مرتبط با جام جهانی 2022 قصد دارد در نگاهی تعاملی و مبتنی بر همگرایی فرهنگی از تمامی کشورهای منطقه در خاورمیانه و حتی عربستان نیز که در حال حاضر با آن کشور دارای روابط خوبی نیست دعوت به عمل آورد که در این بین با توجه به نزدیکی ایران و وجود نیروی استانی متخصص و معادن غنی و قابلیت‌های معدنی و صنعتی و خدماتی، کشور ما می‌تواند نقش ارزنده‌ای در ایجاد پروژه‌های جام جهانی علی‌الخصوص چشم‌انداز سال 2030 این کشور داشته باشد.

وی افزود: در گفتمان مسئولان کشور قطر تاکید بر پیوست فرهنگی پروژه‌های عمرانی به طرز قابل توجهی مورد تاکید است بدین صورت که آنها قصد دارند حتی در مرحله ایجاد و ساخت پروژه‌های ورزشی نیز با استفاده از نیروی انسانی علاوه بر تقویت فرهنگ صلح، ظرفیت‌های کشور خود و منطقه را بیش از پیش به سازندگان، مجریان و کارگزاران پروژه‌های ورزشی بشناسانند تا از این طریق شاهد تعامل فرهنگی بیشتری در کشور خود باشند و به سرمایه معنوی و فرهنگی کشور خود اضافه کنند، این امر می‌تواند سبب توسعه روابط انسانی، ارتقا توانمندی‌های نیروی انسانی و همچنین تقویت روابط اجتماعی ما بین کشورهای منطقه شود.