به گزارش پایگاه خبری «عصر ساختمان»، به اعتقاد نیما کیوانی، در دهه های اخیر خانه اندیشی در کشور ما جایگاه خود را از دست داده است و المان هایی که یک خانه باید از آن بهره ببرد در اکثر خانه ها وجود ندارد.
متاسفانه در حوزه مسکن دچار آشفتگی هایی در حوزه طراحی خانه ها شده ایم و حسی که باید یک خانه به کاربران آن القا کند از بین رفته است. خانه، مقوله ایی با درجه اهمیت بسیار زیاد است که درک درست معماران از طراحی خانه ها و اعمال آن در آثار خود تاثیر مستقیم بر جامعه و شکل گیری شخصیت انسان های آن جامعه دارد، چرا که تربیت و تفکرانسان ها در خانه شکل می گیرد. از این رو باید پارامترهای مهمی را برای طراحی یک خانه در نظر گرفت.
نیما کیوانی مفهوم خانه را اینگونه عنوان می‌کند: محلی که تمام نیازهای کاربردی را پاسخگواست وبه محض ورود بتوانیم به آرامش درونی برسیم و تمام پارامترهایی که حس کنجکاوی شما را که  برای شناخت درونی و بیرونی لازم است در آن خانه برانگیزد.
پارامترهایی که باید با فرهنگ، اقلیم و جامعه همسو باشد و از نظر بصری و روانشناسی تمام مباحث در آن رعایت شده باشد.
فضاهایی خلوت وآرام بخش که با گیاهان درارتباط است و به راحتی روح انسان را به کشف درونی برساند و قدرت تخیل را تقویت کند. فضایی که تعامل با ساکنین در آن به شکل ایده آلی میسر می شود و باعث گسترش روابط اجتماعی می شود.
باید با فضاسازی مناسب درهر گوشه ازخانه کنجکاوی شما برای جست وجوی درون تحریک شود. این حس میتواند با ایجاد بهره گیری از متریال های طبیعی همچون چوب، سنگ و حتی صدای آب در خانه ایجاد شود.
قصد داریم  درورک شاپ ها ومقالات ساختارهای موجود که ورای مباحث فوق بود را در خانه اندیشی بشکنیم و به بازتعریفی از فضای خانه برسیم که آرام‌گر روح و جان باشد و درآن بتوانیم به تربیت درونی و بیرونی برسیم. این تعریف من از بعد فلسفی خانه اندیشی است. در مجموع خانه ای که در آن گیاه وجود نداشته باشد و نورپردازی در آن نقش نداشته باشد با تعاریف خانه اندیشی در تضاد است.
اگر بخواهیم به نقش متریال در خانه اندیشی بپردازیم ابتدا با یک مثال توضیح می‌دهم. در گذشته خانه ما کاه و گل بود و متریال نقشی در آن نداشت، ولی فضاسازی ها به طوری بود که انسان را به آرامش واحساس امنیت می‌رساند. گفتنی است نظر من بازگشت به طراحی با سبک گذشته نیست و این امر مقوله ایی احساسی است، بدین معنی که باید روح آن خانه ها را با هویت امروزی و نیاز های امروز طراحی کرد.
این عوامل تاثیرمستقیمی بر جامعه دارد زیرا امروزه در دنیا در فضاهای شهری که همسو با طبیعت ساخته شده است جامعه سالم تری وجود دارد، زیرا تربیت وشخصیت انسان در خانه شکل می گیرد. از طرفی بهره گیری از مبحث خانه اندیشی در طراحی باعث می‌شود تعلق خاطری نسبت به آن خانه پیدا کنیدو در نهایت تعلق خاطر اهمیت خانه را برای شما زیاد میکند. این تعلق خاطرعلاوه برحس خوشایندی که به وجود می آورد باعث می‌شود شما به محیط پیرامون خود نیز احساس مسئولیت داشته باشید. بدین صورت شهرها هویت خود را نیز پیدا می‌کنند .
در خصوص آخرین جایزه که برای پروژه دروازه گیلان به من تعلق گرفت ابتدا باید ازاهمیت وجود دروازه ها درشهرها بگویم. امروز به خاطر فرهنگ جهانی سازی، شهرها مثل هم شده اند و هویت اختصاصی را از بین برده اند. به نظرمن اگرهر شهری برای خود دروازه ایی برای نشان دادن هویت آن شهر اختصاص بدهد شهرها دارای هویت اختصاصی می شوند.
البته در کشور ما مشکلاتی در این خصوص وجود داردوآن هم دخالت مستقیم برخی از مسئولین در طراحی است. متاسفانه مسئولینی که تصمیم گیرنده هستند برای ساخت یک دروازه نظرات متفاوتی دارند و با سلیقه خود سعی در ایجاد تغییرهستند. آن هم با المان گرایی، در صورتی که در دنیا المان گرایی کاربرد ندارد و روح فضا است که احساس را برمی انگیزد و درایجاد هویت نقش دارد. بدین معنا که اتمسفر فضا باید یادآورآن منطقه باشد. در نتیجه من فکر نمی‌کنم در این خصوص به نتیجه معقولی برسیم، مگر با اعتماد مسئولین به معماران برای طراحی و اجرای اختصاصی پروژه ها. من بابت این موضوع رضایت کامل ندارم و ترجیح بنده این بود که دست من معماربرای طراحی بازبود. گفتنی است با وجود اینکه ازنظر معماری کار من تمام شده ولی هنوز این پروژه به مرحله اجرا نرسیده که امیدوارم هر چه سریع ترشاهد بهره برداری این پروژه باشیم.