به گزارش پایگاه خبری «عصر ساختمان» به نقل از خبرگزاری صداوسیما؛ با افزایش سرسام‌آور اجاره‌بهای منازل مسکونی در تورنتو، پرجمعیت‌ترین شهر کانادا، زندگی زوج‌های کانادایی و مهاجران در «ون»، روزبه‌روز رواج بیشتری یافته است. کسانی را که بدین شیوه از زندگی خو می‌گیرند اصطلاحاً «خانه‌به‌دوشان عصر دیجیتال» می‌نامند و اغلب در راستای کاستن از هزینه‌های گزاف اجاره‌بهای مسکن و مالیات، این سبک زندگی را برگزیده و از «ون» هم برای سرپناه و هم به‌عنوان محل کار استفاده می‌کنند. از مشکلات این سبک زندگی، سختی نظافت روزانه، مشکلات سرمایشی و گرمایشی و همچنین یافتن محل مناسب و رایگان جهت پارک «ون» است.

تورنتو که مرکز استان انتاریو، پرجمعیت‌ترین و بزرگ‌ترین شهر کانادا محسوب می‌شود. این شهر چند ملیتی در دو دهه اخیر، به یکی از مقاصد مهم مهاجرتی در جهان تبدیل شده است و بسیاری از مهاجران ایرانی‌تبار در این شهر سکونت دارند. همانند بسیاری از شهرهای مهاجرپذیر جهان، همه واقعیت‌ها پیرامون سکونت در تورنتو بازگو نمی‌شود و کمتر به دشواری‌های زندگی در این شهر پرداخته می‌شود.یکی از عمده مشکلات زندگی در تورنتو، سومین شهر توریستی و مهاجرپذیر جهان، هزینه‌های سرسام‌آور منازل مسکونی و اجاره‌بهای مسکن می‌باشد. درواقع، بسیارند زوج‌هایی که به دلیل هزینه بالای زندگی و فقدان شغل مناسب در کانادا، ترجیح می‌دهند با زندگی در «ون»، خود را از ورطه اجاره‌بهای بالای مسکن و مالیات نفس‌گیر نجات دهند. در تورنتو از سال 2014 به بعد آمار بی‌خانمان‌ها 30 درصد افزایش یافته است.

نمایی از تورنتو، پرجمعیت‌ترین شهر کانادا و سومین شهر توریستی و مهاجرپذیر در دنیا

کسانی که اینستاگرام را دنبال می‌کنند شاید به هشتگ #Vanlife  برخورده باشند. البته این هشتگ در عین‌حال که سبک زندگی جدید را توصیف می‌نماید، نوعی اعتراض مدنی به وضعیت زندگی و سکونت در شهرهایی مثل تورنتو در کانادا می‌باشد. درواقع، درصد زوج‌هایی که به دلیل مخارج بالای زندگی در تورنتو؛ به‌ویژه اجاره‌بهای سنگین و مالیات سرسام‌آور، زندگی در «ون» را برمی‌گزینند بسیار زیاد است.

درصد زوج‌هایی که به دلیل مخارج بالای زندگی در تورنتو؛ به‌ویژه اجاره‌بهای سنگین و مالیات سرسام‌آور، زندگی در «ون» را برمی‌گزینند بسیار زیاد است.
در این تصویر، تعداد پست‌هایی که با هشتک #Vanlife در اینستاگرام ثبت شده است به نمایش درآمده است.
هشتگ #Vanlife در عین‌حال که سبک زندگی جدید را توصیف می‌نماید، نوعی اعتراض مدنی به وضعیت زندگی و سکونت در شهر‌هایی مثل تورنتو در کانادا می‌باشد.

دشواری‌های خانه‌به‌دوشان عصر دیجیتال
شهروندان کانادایی و همچنین مهاجرانی که زندگی در «ون» را به هزینه‌های گزاف زندگی در منازل اجاره‌ای ترجیح داده‌اند، اغلب پس از مدتی بدین موضوع پی برده‌اند اگرچه این سبک از زندگی، مشکلاتی را از پیش روی آن‌ها مرتفع نموده است، ولی معضل دیگری را به همراه داشته است که نسبت به مشکلات ماقبل بسیار شدیدتر است. درواقع، ون‌نشینان متوجه شده‌اند که با این سبک زندگی جدید، کیفیت زندگی خود را قربانی نموده‌اند.

سختی نظافت روزانه
اغلب زوج‌های ون‌نشین بر این باورند که زندگی در «ون» و به تعبیری «منزل متحرک»، کیفیت زندگی آن‌ها را قربانی و نابود کرده و آرامشی را که لازمه زندگی است از آن‌ها سلب نموده است. بیشتر ون‌های مسکونی دچار کمبود امکانات هستند و بیشتر زوج‌ها مجبور می‌شوند جهت نظافت روزانه به سرویس‌های بهداشتی عمومی مراجعه کنند و اغلب با سطل آبی، در توالت‌های عمومی استحمام نمایند. این موضوع به‌تدریج آسایش ون‌نشینان را سلب و احساس حقارت به آنان می‌دهد.
بیشتر ون‌های مسکونی دچار کمبود امکانات هستند و بیشتر زوج‌ها مجبور می‌شوند جهت نظافت روزانه به سرویس‌های بهداشتی عمومی مراجعه کنند و اغلب با سطل آبی، در توالت‌های عمومی استحمام نمایند.

مشکلات سرمایشی و گرمایشی
دمای هوای روز‌های سرد سال در تورنتو به بیش از 10 درجه سانتیگراد زیر صفر می‌رسد و این موضوع یکی از نگرانی‌های عمده ون‌نشینان کانادایی است. درضمن، استفاده از گرمایش رادیاتور «ون» نیز موجب می‌شود رخت‌خواب و لباس‌های ساکنان «ون» مرطوب شود و این مسئله نگرانی آن‌ها را دوچندان می‌کند. مشکلات فوق ون‌نشینان را بر آن می‌دارد تا به‌جای استفاده از گرمایش رادیاتور، از پتو و لباس گرم استفاده کنند.

دمای هوای روز‌های سرد سال در تورنتو به بیش از 10 درجه سانتیگراد زیر صفر می‌رسد و استفاده از گرمایش رادیاتور «ون» نیز موجب می‌شود رخت‌خواب و لباس‌های ساکنان «ون» مرطوب شود و این مشکلات، ون‌نشینان را بر آن می‌دارد تا به‌جای استفاده از گرمایش رادیاتور، از پتو و لباس گرم استفاده کنند.

نبود جای پارک امن و رایگان
علی‌رغم آنکه «ون» به‌آسانی در پارکینگ‌ها و محوطه‌های باز پارک می‌شود، اما یافتن مکانی امن و رایگان امری ساده نیست و اغلب این محل پارک‌ها، از سوی ون‌نشینان دیگر نشان‌گذاری شده‌اند و این موضوع بعضاً منجر به درگیری میان این خانه‌به‌دوشان می‌شود. همچنین در مواردی، ساکنان محل پارک، ضمن تماس با پلیس، موجب مشکلاتی برای ون‌نشینان می‌شوند. درواقع، اگر مکانی هم یافت شد، هراس از ناامنی و حمله سارقان، خواب را از چشمان ون‌نشینان رباییده است.
علی‌رغم آنکه «ون» به‌آسانی در پارکینگ‌ها و محوطه‌های باز پارک می‌شود، اما یافتن مکانی امن و رایگان امری ساده نیست. درواقع، اگر مکانی هم یافت شد، هراس از ناامنی و حمله سارقان، خواب را از چشمان ون‌نشینان رباییده است.

جابجایی دائم و هزینه بالای سوخت و تعمیرات
تمامی مشکلات فوق، به‌نوعی موجب می‌شود تا ساکنان «ون» مدام در حال جابجایی و حرکت باشند و این مسئله علاوه بر مشکلات روحی، به بالا رفتن مصرف سوخت منجر شده و هزینه‌های زندگی را بالا می‌برد. همچنین استفاده زیاد از «ون» بعضاً خرابی آن را به‌دنبال دارد که در این مواقع، هزینه تعمیرات بر ون‌نشینان تحمیل می‌شود.

فضای اندک و درون‌گرایی
به‌دلیل فضای اندک «ون»، ون‌نشینان قادر به تعامل اجتماعی و پذیرش مهمان نیستند و این امر به درون‌گرایی اجتماعی آن‌های منجر می‌شود که در درازمدت، افسردگی و انزوا به بار می‌آورد. جابه‌جایی مداوم منجر می‌شود تا همسایگان ثابتی جهت تعامل وجود نداشته باشند و این امر نیز روحیه افراد را تضعیف می‌نماید.

عدم دسترسی آسان به برق و اینترنت
به دلیل محدودیت‌های انرژی الکتریسیته، ون‌نشینان ناگزیرند تا به‌ندرت و در حد نیاز، از وسایل برقی استفاده نمایند. اگرچه برخی از آن‌ها سعی داشته‌اند تا با نصب پنل‌های خورشیدی، اندکی از الکتریسیته مورنیاز خود را تأمین نمایند، لیکن این میزان هرگز کفاف نیاز‌های روزمره آن‌ها را نمی‌دهد و این خانه‌به‌دوشان عصر مدرن، ناگزیرند تا در مصرف برق صرفه‌جویی کنند و از بسیاری خواسته‌ها و حتی نیاز‌های خود چشم‌پوشی نمایند.

اغلب ون‌نشینان تلاش دارند تا با پارک ون خود نزدیک مکان‌هایی نظیر رستوران‌های مک‌دونالد که اینترنت رایگان در اختیار مشتریان خود قرار می‌دهند، از فناوری به‌صورت رایگان بهره‌مند شوند. علاوه بر تمامی مشکلات فوق‌الذکر، نبود امکانات اولیه و فضای اندک زندگی موجب شده است تا اغلب زوج‌های ون‌نشین، در فکر فرزندآوری و گسترش خانواده نباشند و این مسئله نیز همچون معضلات فوق، در درازمدت به مشکلات روحی و روانی این افراد می‌افزاید.