به گزارش پایگاه خبری «عصرساختمان» به نقل از قدس آنلاین، اینکه عمر مفید ساختمان‌ها در ایران چند سال است و در مقایسه با استانداردهای جهانی در چه وضعیتی هستیم، پرسشی است که می‌توان چندین و چند جواب برای آن متصور شد زیرا بین مدیران و کار‌شناسان اتفاق نظری در این زمینه وجود ندارد. برخی اظهار نظر‌ها از آن حکایت دارد که عمر مفید ساختمان‌های کشور در خوشبینانه‌ترین حالت یک چهارم ساختمان‌های جهان و بین 25 تا 30 سال است.
ساختمان‌های کشور در شرایطی جوان‌ مرگ می‌شوند که به گفته آگاهان بیش از 30 درصد از درآمد سرانه ملی هم‌اکنون برای تأمین مسکن صرف می‌شود و ساختمان 25 درصد از انرژی مصرفی کل صنعت را به خود اختصاص داده است.
گفته می‌شود، هر ایرانی به طور متوسط حدود 10 درصد درآمد سالانه خود را به دلیل کیفیت اندک ساختمان‌ها از دست می‌دهد و یک نسل در ایران باید برای استفاده از یک ساختمان دو برابر هزینه بپردازد، حال آنکه در کشورهای توسعه‌یافته که عمر مفید ساختمان‌ها‌ گاه به 150 سال می‌رسد، ساختمان‌ها ثروتی بین نسلی محسوب می‌شوند و سه تا چهار نسل از یک ساختمان استفاده می‌کنند.

عوامل مؤثر بر عمر ساختمان
بار سنگینی که سبد هزینه‌ای هر خانوار ایرانی برای مسکن تحمّل می‌کند بر کسی پوشیده نیست، اما به‌‌ همان میزان نبود نظارت بر ساخت و ساز‌ها برای مردم کمرشکن بوده و هست. مدیران حوزه ساختمان در سال‌های اخیر بار‌ها اذعان داشته‌اند حدود نیمی از ساخت و سازهای صورت گرفته در کلانشهری مانند تهران با مقررات ملی ساختمان مطابقت ندارد.
صاحب نظران سه مؤلفه مصالح کیفی، رعایت مقررات فنی ساختمان و نیروی انسانی با تجربه را در ارتقای میانگین عمر ساختمان‌ها مؤثر می‌دانند و باور دارند از آنجا که ایران کشوری است مستعد وقوع بلایای طبیعی مانند سیل و زلزله‌های ویرانگر، افزایش نظارت‌ها برای به حداقل رساندن خسارت‌های ملی و منطقه‌ای برای حوزه ساختمان از نان شب واجب‌تر است.
به گفته یکی از این کار‌شناسان، در کشورهای توسعه یافته برخی ساختمان‌ها را برای عمری هزار ساله طراحی و اجرا می‌کنند و بر این اساس در ایران حداقل باید برای رساندن این عدد به 100 سال اقدام کرد.
منوچهر بهرویان تأکید می‌کند: متوسط عمر ساختمان‌ها باید حداقل از متوسط عمر ایرانی‌‌ها بیشتر باشد و با اینکه در سال‌های اخیر فناوری‌های روز به عرصه ساخت و ساز وارد شده و مصالح ساختمانی متناسب با شرایط آب و هوایی هر منطقه انتخاب می‌شود، اما مشکل اصلی نحوه اجراست و اگر نظارت‌ها و نحوه اجرا اصولی باشد، می‌توان با مصالح ساختمانی موجود در کشور سازه‌های مطمئنی ایجاد کرد.

ساختمان سرمایه ملی است
رئیس پیشین مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهر سازی هم ضمن تأیید عمر متوسط 30 ساله ساختمان‌های کشور به خبرنگار ما می‌گوید: این عدد به معنای تخریبی شدن ساختمان‌ها و غیر قابل استفاده بودن آن‌ها نیست، بلکه دو عامل اقتصادی و خلأ قانونی سبب افزایش تخریب ساختمان‌ها در کشور شده است و به عبارتی با رشد روز افزون قیمت زمین و مسکن، برخی به خود اجازه می‌دهند حتی ساختمان دو سه ساله را تخریب کنند.
محمود فاطمی عقدا اضافه می‌کند: بالا بودن متوسط عمر ساختمان در کشورهای دیگر به این دلیل است که قانون تا زمانی که ساختمانی قابل سکونت است اجازه تخریب و نوسازی نمی‌دهد، زیرا به ساختمان به دید سرمایه‌ای ارزشمند می‌نگرند.  وی معتقد است: افزایش عمر ساختمان‌های کشور بیش از آنکه به اصلاح قانون نظام مهندسی از سوی مجلس مرتبط باشد، به تصویب قانونی برای حفظ سرمایه‌های ملی نیازمند است.
فاطمی عقدا اضافه می‌کند: ساختمان‌ها جدای از اینکه ملک شخصی افراد هستند، سرمایه‌هایی ملی محسوب می‌شوند و به همین دلیل سند یک ساختمان هم در دعاوی قضایی و هم در حوزه بانکی وثیقه‌ای ارزشمند و مطمئن تلقی می‌شود.  رئیس پیشین مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهر سازی، تقویت ساختمان‌ها را بهترین گزینه برای جایگزینی تخریب و نوسازی این سرمایه‌های ملی می‌داند و عقیده دارد بدین وسیله آسیب‌های زیست محیطی حاصل از این تخریب‌ها هم به حداقل می‌رسد.

جهت دریافت آخرین اخبار از طریق تلگرام به کانال اختصاصی عصرساختمان (http://telegram.me/asresakhteman) بپیوندید. برای دریافت آخرین نسخه از نرم افزار تلگرام اینجا را کلیک کنید.