به گزارش پایگاه خبری«عصر ساختمان» به نقل از ایسنا،محمود قدیری با اشاره به اینکه مسائل فرهنگی در زمینه ایمنی تاثیرگذار است اظهار کرد: این بخش به مسائل جامعه شناسی و آموزشی عمومی مردم باز می‌گردد. در واقع یک عدم باور بین مردم و به ویژه مدیران بالادستی و میانی وجود دارد و اینها واقعا به مسائل ایمنی اعتقادی ندارند. با اینکه مسئله پلاسکو هم رخ داده اما همچنان در مورد اعتقاد به ایمنی مسائلی وجود دارد و هنوز مدیران مقاومت می‌کنند. شاید 4000 تا 5000 ساختمان دولتی نا ایمن داشته باشیم که در این حدود چهار سال اخیر شناسایی شده‌اند ولی در رابطه با ایمنی آنها هیچ اقدامی نشده است.

وی با انتقاد از بهانه‌گیری‌هایی که در زمینه توجه به ایمنی از سوی بعضی از مسئولان می‌شود افزود: اینها می‌گویند فلان قدر بودجه نیاز است و ما این بودجه را نداریم. در حالی که اگر خودشان بخواهند کاری را انجام دهند از زیر سنگ هم که باشد بودجه را تامین می‌کنند. ولی اگر بخواهند کاری را انجام ندهند می‌گویند اعتبار نیست. در خیلی از این ساختمان‌های دولتی ارباب رجوع تردد می‌کند و خدای نکرده اگر اتفاقی برای آنها بیفتد لطمه‌های غیر قابل جبرانی به همراه دارد.

بعضی‌ها فکر می کنند حادثه کوپنی است

قدیری ادامه داد: بنابراین ما از نظر قانونی، کارشناسی و همچنین از نظر باور مردم چه مردم عادی و چه آنها که مسئول هستند دچار مشکل هستیم. حتی این شرایط به گونه‌ای است که شاید افرادی که زمانی در حوادث دچار مشکل شده‌اند نیز فکر می‌کنند حادثه مثل کوپن است و چون یک بار برای آنها اتفاق افتاده دیگر دچار مشکل نمی شوند. به عنوان مثال بعضی‌ها فکر می کنند که اگر یک بار خانه‌شان آتش گرفته دیگر این اتفاق رخ نخواهد داد و از همین رو بعد از حادثه هم به ایمنی توجه نمی‌کنند. در مجموع این سه عامل، عوامل اساسی است که در زمینه حوادث و ایمنی وجود دارد.

او همچنین به موضوع ایمنی ساختمان علاء‌الدین اشاره کرد و گفت: من این پاساژ را مثال می‌زنم. یکی از مشکلات اصلی علاء‌الدین مسئله ایمنی بود و موظف بودند که اقداماتی در این زمینه انجام دهند و در آنجا سیستم اطفای خودکار و منطقه‌بندی حریق را انجام دهند اگر این اقدامات انجام نمی‌شد، در سال‌های 94 و 95 آنجا دو حریق رخ داد، این حادثه‌ها می‌توانست چندین کشته و یا حد اقل خسارت مالی بسیار زیادی به جا بگذارد. ضمن اینکه آنها در همین حد اقدام را هم تا وقتی که مجبور نشدند انجام ندادند. ما این ساختمان را بررسی کردیم و دیدیم در زمان پیک حدود 3300 نفر آنجا تردد می‌کنند حال با این شرایط فرض کنید اگر اتفاقی بیفتد چه خساراتی به بار می‌آید. با اینکه حالا هم پله دوم در این مجتمع زده شده ولی باز هم اگر به طبقه ششم بروید وحشت زده‌ می‌شوید و مشکلاتی وجود دارد.

در زمینه فرهنگی در حوزه ایمنی موفق نبوده‌ایم

معاون پیشگیری سازمان آتش‌نشانی و خدمات ایمنی شهر تهران در رابطه با نظارت و ارزیابی ایمنی ساختمان‌ها بر این موضوع تاکید کرد که ایمنی تنها مربوط به بخش فیزیکی نیست و در همین راستا در مورد نحوه ارزیابی‌ها در کشورهای صنعتی گفت: به عنوان مثال در کشورهایی مانند آلمان و انگلیس اکثر ساختمان‌ها، قدیمی است و گاهی سن آنها به 100 سال هم می‌رسد ولی این ساختمان‌ها همچنان در حال استفاده هستند. این ساختمان‌ها بر اساس قوانینی و آیین‌نامه‌های آن زمان که قطعا مانند امروز هم سفت و سخت نبودند ساخته شدند، اما چطور با وجود اینکه این کشورها صنعتی شده‌اند و مواد صنعتی که سرعت اشتعال آنها بسیار زیاد است و وارد ساختمان‌ها شده، آمار حریق آنها کم است؟ دلیلش این است که آنها روی فرهنگ زیاد کار کرده‌اند و یکی از مشکلاتی که ما داریم این است که در زمینه فرهنگی در حوزه ایمنی موفق نبوده‌ایم. اگر روی این مسئله کار کنیم شاید در بسیاری از ساختمان‌های نا ایمن نیز اتفاقی رخ ندهد.

آگاهی و توجه افراد به مسائل ایمنی اهمیت بسیاری دارد

اهمیت پرهیز از رفتارهای پرخطر بیشتر از ایمنی فیزیکی ساختمان‌ها

وی افزود: به عنوان مثال در اینجا می‌توانیم به پاساژی مانند نوشین که به اسلامی تغییر نام داده اشاره کنیم و ببینیم که چه شرایطی دارد. در راهروهای این ساختمان در حالت عادی هم به سختی می‌توان تردد کرد و پر از مواد قابل اشتعال است. در این وضعیت می‌بینید که کنار این وسائل آتش‌زا پیک‌نیک روشن می‌کنند و روی آن غذا می‌پزند. کافی است که بر اثر افتادن این پیک نیک حریق اتفاق بیفتد. آنهایی که انتهای ساختمان هستند به هیچ وجه نمی‌توانند فرار کنند و آنهایی هم که جلوتر هستند باید دعا کنند که سریع‌تر بتوانند فرار کنند زیرا ساختمان آنچنان پایداری ندارد و در حادثه ممکن است سریعا دچار ریزش شود. بنابراین میزان آگاهی و توجه افراد به مسائل ایمنی اهمیت بسیاری دارد.

قدیری در پاسخ به این سئوال که در زمینه ایمنی چه عواملی اولویت دارد، اظهارکرد: اگر بخواهیم بین عوامل اولویت‌بندی کنیم به نظر من فرهنگ مردم در زمینه پرهیز از رفتار خطرناک اهمیت بیشتری دارد و شاید میزان اهمیت این موضوع نسبت به ایمنی فیزیکی 70 به 30 باشد. اگر بحث رفتار افراد مد نظر نباشد حتی در ساختمان ایمن هم می‌تواند شرایط غیر عادی ایجاد شود و در پی حادثه‌ای، حتی مرگ هم اتفاق بیفتد که تجربه‌های اینچنینی را هم در گذشته داشته‌ایم.

وی به مثالی در این رابطه اشاره کرد و گفت: در ساختمانی یک نفر انباری را اجاره کرده بود و مواد منفجره چهارشنبه سوری را در آن نگه‌داری می‌کرد. با اینکه ساختمان از نظر فیزیکی ایمن بود اما این رفتار منجر به آتش‌سوزی شد و به دنبال آن سه نفر کشته شدند. اینجا دیگر نمی‌شود ساختار فیزیکی ناایمن را عامل حادثه دانست بلکه مسئله فرهنگی و رفتار مردم است که تاثیر دارد.