به گزارش پایگاه خبری«عصر ساختمان» به نقل از مهر، علیرضا عزیزی با تاکید بر اینکه پیشرفت جنبه مادی و معنوی فرهنگ در کلانشهرها به یک اندازه نبوده است، اظهار کرد: واقعیت این است که در بسیاری از کشورهای دنیا مظاهر مادی فرهنگ به راحتی خود را نشان می دهد و شهروندان در مدت زمانی کوتاه با آن سازگار می شوند. در حالی که رسوخ جنبه های معنوی و تعریف رفتارهای متناسب با فرهنگ جدید نیاز به زمان دارد.

وی افزود: البته بازه زمانی مورد نیاز برای پذیرش جنبه های معنوی فرهنگ در بخش های مختلف متفاوت است. به طور مثال، در کلانشهر تهران که می توان آن را هفتاد و دو ملت نامید نحوه کنار آمدن با جنبه های معنوی فرهنگ زمان بر است و گاه تا دهه ها باید منتظر شرایط مطلوب بود.

این جامعه شناس نحوه برخورد شهروندان در آپارتمان ها و آپارتمان نشینی را از مصادیق بارز عقب ماندگی جنبه مادی از جنبه معنوی فرهنگ معرفی و عنوان کرد: دهه ها است که مردم در تهران خواسته یا ناخواسته در آپارتمان سکونت دارند اما هم چنان فرهنگ آپارتمان نشینی از مهم ترین چالش های فرهنگی پایتخت به شمار می رود. متاسفانه، بسیاری از شهروندان هنوز تعریف درستی از برخورد با همسایه و احترام به حریم خصوصی یکدیگر ندارد و همین موضوع گاه اختلاف همسایه ها را تا محاکم قضایی می کشاند.

عزیزی در ادامه به تفاوت های تکلیف شهروندی و حقوق شهروندی پرداخت و گفت: تجربه گفت و گو با بسیاری از شهروندان این موضوع را ثابت می کند که اغلب شهروندان به دنبال حقوق شهروندی خود هستند و انتظارات خود را از مسئولان مطرح می کنند. حال آن که موضوع تکلیف شهروندی گاهی به فراموشی سپرده می شود و کم تر فردی به ان اشاره می کند.

این جامعه شناس با تاکید بر اینکه برای ساختن شهری مطلوب باید به یک اندازه به حقوق و تکلیف شهروندی توجه کرد، گفت: جالب است که شهروندان بعد از مدت ها تبلیغات و اطلاع رسانی همچنان این موضوع را نپذیرفتند که باید راس ساعت مشخص زباله ها را درب منزل بگذارند یا به درستی از وسایل حمل و نقل عمومی استفاده کنند. در مقابل، سازمان های مسئول نیز گاه نسبت به حقوق شهروند بی توجه اند و خدمات حداقلی را معیار سنجش خدمات رسانی خود معرفی می کنند.

  وی در پایان با اشاره به انتظارات خود از مدیریت شهری جدید به ویژه معاونت امور اجتماعی و فرهنگی شهرداری تهران تصریح کرد: هر نوع تغییر در زندگی اجتماعی مستلزم آموزش مستمر و فرهنگ سازی است. در این راستا، در این دوره از مدیریت شهری انتظار می رود در کنار ایجاد زیرساخت های فرهنگی، اقدامات لازم در خصوص آموزش های شهروندی و ایجاد شهری تاب آور از حیث اجتماعی انجام شود. در این راه، می توان از ظرفیت سازمان های مردم نهاد و شهروندان کمک گرفت و آموزش را از سنین پایین شروع کرد.