به گزارش پایگاه خبری«عصر ساختمان»، هدفگذاری  55 میلیون تن تولید فولاد در افق 1404 به شرطی که 25 میلیون صادرات داشته باشیم، منطقی است.
تکمیل زنجیره فولاد،موازنه ظرفیت در زنجیره تولید،ظرفیت های غیر اقتصادی،پراکندگی واحد ها،ناقص بودن زنجیره فولاد،تکنولوژی تولید،بهره وری پایین نیروی کار،عدم توجه به بازار صادراتی چالشهای اصلی تولید رقابتی در 55 میلیون تن فولاد است.
گاز مزیت نسبی تولید فولاد ایران است و همین عاملی بر تولید به روش قوس الکتریکی در ایران است. مبنای احداث فولاد در ایران گاز و انرژی ارزان است.
برای تولید 55 میلیون تن فولاد حدود 80 میلیون گندله، 86میلیون تن کنسانتره و 168 میلیون تن سنگ آهن خام نیاز است که بر اساس برآوردهای کارشناسی، با کمبود 9 میلیون تن آهن اسفنجی، 5 میلیون تنی گندله و  16 میلیون تنی کنسانتره سنگ آهن روبرو هستیم.
ظرفیت بالقوه فولاد کشور 30 میلیون و و تولید واقعی 20 میلیون تن است.یعنی ضریب بکارگیری 66 درصد. البته ضریب بکارگیری ظرفیت در فولاد مبارکه 100 درصد است یعنی با تمام ظرفیت تولید می کنیم.
در گروه فولاد مبارکه زنجیره تولید فولاد تکمیل شده است. در مجموعه مبارکه 10.3 میلیون تن فولاد تولید می شود و از سنگ تا رنگ را دنبال می کنیم.
این یک روند طبیعی است که قیمت های داخلی فولاد بالاتر از قیمت های صادراتی باشد . حتی در برخی کشورها  قیمت داخلی فولاد  به دلیل ابزار حمایتی دولت ها دو  برابر قیمت صادراتی است.
میانگین جهانی بهره وری نیروی کار در صنعت فولاد 2 نفر ساعت به ازای هر تن است . این عدد در فولاد مبارکه به 5 کاهش یافته و در چین به 3 رسیده است. در واقع فولاد مبارکه با افرایش  ظرفیت ،بهره وری نیروی کار را افزایش داده است.
آینده صنعت فولاد را باید در کنار آب های خلیج فارس جستجو کرد.
در صنعت فولاد بدون استراتژی مناسب به بیراهه رفته ایم. دولت باید از این به بعد سیاستگذار توسعه فولاد باشد. با واحدهای موجود کاری نداشته باشیم ولی از اکنون باید سیاست ها در جانمایی واحدها و تامین آب آنها را اصلاح کنیم.