عصر ساختمان- کمال اطهاری : پیشبینی رشد اقتصادی ۸درصدی، افزایش اشتغال، رشد بهرهوری و مهمتر از همه شکلگیری اقتصاد دانشبنیان در برنامه ششم توسعه محقق نخواهد شد مگر آنکه کلانشهرهای کشور رشد اقتصادی سالانه حداقل ۱۲درصدی را شاهد باشند.
به گزارش پایگاه خبری «عصرساختمان»به نقل از همشهری ، کمال اطهاری :پیشبینی رشد اقتصادی 8درصدی، افزایش اشتغال، رشد بهرهوری و مهمتر از همه شکلگیری اقتصاد دانشبنیان در برنامه ششم توسعه محقق نخواهد شد مگر آنکه کلانشهرهای کشور رشد اقتصادی سالانه حداقل 12درصدی را شاهد باشند؛
چراکه کلانشهرها حدود 60 تا 70درصد تولید ناخالص داخلی کشور را تولید میکنند اما این تولید کاملا وابسته به تک محصول نفت است. با این شرایط رشد 7.1درصدی بخش ساختمان در بهار امسال نسبت بهمدت مشابه سال گذشته بههیچوجه بیانگر بازگشت رونق به این بخش نیست. اینکه شاخصهای اقتصادی بخش ساختمان در فصل بهار امسال با اندکی رشد مثبت شده، هلهله ندارد.
واقعیت آن است که در اقتصاد دانشبنیان اگر رشد اقتصادی سالانه کلانشهرها حداقل 12درصد نباشد، نهتنها رشد 8درصدی هدفگذاری شده برای اقتصاد ایران محقق نمیشود بلکه شاهد فروپاشی اقتصادی نیز خواهیم بود. باید بپذیریم که اکنون شرایط بخش ساختمان و مسکن از مرحله رکود گذشته و عملا قفل شده است؛
در واقع بخش ساختمان و مسکن همانند بیمار محتضری است که برخی مواقع تکانی میخورد یا همانند فردی است که درغل و زنجیر تحرکی دارد و اینگونه علائم بیانگر بهبود وضعیت نیست. قفلشدگی بخش ساختمان واضح و روشن است. از دست رفتن300هزار شغل در کلانشهر تهران، جمعیت 40درصدی بیکاران جوان، یا 12برابر بودن بهای مسکن متعارف نسبت به متوسط درآمد سالانه یک خانوار (درحالیکه بهای مسکن متعارف نسبت به درآمد متوسط خانوار نباید بیش از 5 برابر باشد) گواهی بر قفلشدگی بخش ساختمان است.
پرسش مطرح آن است که با اعلام آمارهای مثبتشدن نرخ رشد بخش مسکن، عملا کدامیک از این مشکلات از بین رفته است و برخی انتقادها به این موضوع را نشانهای منفی برای مقابله با خروج مسکن از رکود تلقی میکنند؟ این قبیل رویکردهای صوری به رشد بخشهای اقتصادی در سال92 نیز اتخاذ شده و در بهترین حالت تنها میتواند بهانهای برای هموارترشدن مسیر اندک تسهیلات پرداختی به بخشهای مولد کشور باشد.
از سوی دیگر بالارفتن دوباره شاخصهای بازار سرمایه و راه افتادن بورس آنقدر در اقتصاد کشور جلب توجه نکرده که تکانخوردن حداقلی بخش ساختمان و مسکن مدنظر قرار گرفته است. این در حالی است که بهبود وضعیت شاخصهای بازار سرمایه بهمراتب برای بهبود شرایط اقتصادی بهخصوص اقتصاد کلانشهرهای کشور نسبت به تحرک حداقلی در بخش ساختمان و مسکن بهتر و مؤثرتر است. دلیل از دست رفتن مشاغل در کلانشهرهایی مانند تهران نیز آن بوده که طی 10سال گذشته منابع بانکی بهجای آنکه به سمت بخش مولد اقتصاد کشور جریان پیدا کند، بیشتر به سمت بخشهایی مانند مسکن و مستغلات (مالها و...) سوق پیدا کرده است.