به گزارش پایگاه خبری «عصر ساختمان» به نقل از روابط عمومی موزه ملی ایران، محمدحسین عزیزی خرانقی، مسئول بخش پیش‌ازتاریخ موزه ملی ایران، گفت: بیش از شش هزار سال پیش فناوری ذوب و ساخت اشیا فلزی به روش ریخته‌گری و در شکل قالبی در فلات مرکزی ایران رایج شد. دستیابی، استخراج و عمل‌ آوری فلزات مختلف در تاریخ بشر اهمیت بسیار زیادی داشته است. مردمان پیش‌ازتاریخ در دوره روستانشینی جدید (دوره مس‌سنگی) با دستیابی به فن‌آوری ذوب و قالب‌گیری مس؛ توانستند تحولات چشم‌گیری را در فلات ایران رقم بزنند.

عزیزی با توضیح اینکه آشنایی با این فناوری یکی از بسترهای مهمی بود که موجب شد جوامع ساده روستانشین به‌سرعت متحول شود تشریح کرد: این اتفاق شرایط برای آغاز دوران شهرنشینی و شکل‌گیری حکومت‌های نخستین فراهم شود. آثار و شواهد این فرآیند فنی در بخش‌های وسیعی از فلات ایران، از جمله جنوب شرق (تل ابلیس و تپه یحیی) و شمال مرکزی (تپه قبرستان، حصار، سیلک، چشمه علی، اریسمان، سگزآباد و ازبکی) یافت شده است.

عزیزی در این خصوص ادامه داد: تپه قبرستان دشت قزوین یکی از محوطه‌های باستانی ایران است که بقایای به دست آمده از آن نشان‌دهنده وجود فناوری فلزکاری در این محوطه در دوره مس‌سنگی (4200 تا 3100 پیش از میلاد) است. در لایه دوم حداقل دو کارگاه ذوب کاوش ‌شده است؛ اما با توجه به تعداد چشمگیر قالب‌های ریخته‌گری که از دوره دوم به دست آمده، احتمال اینکه بیش از دو کارگاه ذوب مس در این محوطه وجود داشته، زیاد است.

مسئول پیش از تاریخ موزه ملی ایران گفت: از این کارگاه‌ها تعداد قابل‌توجهی آلات و ادوات ذوب و قالب‌گیری یافت شده است. همچنین از بقایای دوره دوم، علاوه بر ابزار و آلات مسی، کارگاه‌های سفالگری و اشیا نسبتاً ظریف سنگی نیز کشف شده که دلیلی بر اثبات انجام فعالیت های صنعتی با ظهور متخصصین تمام وقت است. باید توجه داشت که در منطقه دشت قزوین استفاده از مس بومی و طبیعی پیشینه طولانی‌تری دارد، به طوری که آثار و شواهد آن از تپه زاغه واقع در سه کیلومتری تپه قبرستان، یافت شده است.

این اثر منحصر به فرد در حال حاضر در مجموعه نمایشگاه  آثار کمتر دیده شده موزه ملی ایران به نمایش درآمده است. این نمایشگاه تا 27 خرداد برپا بوده و همه روزه از ساعت 9 تا 17 به صورت رایگان پذیرای بازدیدکنندگان است.