به گزارش پایگاه خبری «عصرساختمان» به نقل از روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، حسین مرادی - سرپرست ایرانی پروژه مطالعات میان رشته‌ای و بازنگری عرصه و حریم در شهر سوخته - با اعلام این خبر گفت: نخستین فصل مطالعات میان رشته‌ای و بازنگری عرصه و حریم شهر سوخته با همکاری مشترک گروه ایرانی و گروه ایتالیایی به سرپرستی «انریکو اسکالونه» از دانشگاه سالنتو ایتالیا در این محوطه باستانی به اجرا درآمد.

او افزود: بررسی مواد باستانی مانند اسکلت‌ها، استخوان‌های جانوری و نمونه‌های گیاهی با حضور گروهی از باستان‌شناسان و محققان میان رشته‌ای ایرانی و ایتالیایی در شهر سوخته در حال اجراست.

به گفته مرادی، این پژوهشگران قصد دارند با مطالعه روی بقایای انسانی به دست آمده از گورستان شهر سوخته علاوه‌بر پی بردن به بخشی از روش زندگی در هزاره سوم پیش از میلاد در این محوطه، به مسائلی از قبیل تنوع نژادی با تمرکز بر مطالعات مرتبط با دانش ژنتیک روی استخوان‌های انسانی به دست آمده از شهرسوخته نیز بپردازند .

این باستان شناس با بیان این‌که نخستین فصل این پروژه در سال جاری و با هدف فراهم کردن مقدمات مطالعات گسترده انجام می‌شود، افزود: محققان ایتالیایی علاوه‌بر بازدید از شهر سوخته با مواد فرهنگی و بقایای باستانی که در 15 فصل کاوش، گروه ایرانی به سرپرستی دکتر سیدمنصور سیدسجادی از شهر سوخته به دست آمده است، آشنا شدند.

وی با اشاره به این‌که علاوه بر آشنایی اولیه با منطقه، برآورد دقیق‌تری برای انجام مطالعات گسترده در سال‌های آینده خواهند داشت، اظهار کرد: گروه باستان‌شناس را محققان میان رشته‌ای مرتبط با باستان‌شناسی مانند انسان‌شناس، جانورشناس و گیاه باستان‌شناس و همچنین گروهی از متخصصان نقشه‌برداری همراهی می‌کنند.

تهیه نقشه دقیق تر از شهر سوخته

این باستان‌شناس تأکید کرد: یکی از اهداف عمده‌ی این گروه بازنگری در عرصه و حریم شهرسوخته است تا ضمن تهیه نقشه‌های توپوگرافی دقیق از تپه شهرسوخته، چشم‌انداز دقیق‌تری از محدوده اصلی و بخش‌های مختلف شهرسوخته ارائه کنند.

او افزود: این پژوهشگران همچنین در نظر دارند با مطالعات مرتبط با ژنتیک، به بخشی از پاسخ‌های مرتبط با سوالات موجود در ارتباط با انسان‌شناسی شهرسوخته و گوناگونی قومی نژادی و همچنین آسیب‌ها و بیماری‌هایی که مردمان ساکن در این محوطه باستانی را شامل می‌شده، پی ببرند.

مرادی هدف اصلی از این پروژه را توسعه دانش میان رشته‌ای در کاوش‌های باستان شناسی شهرسوخته اعلام کرد و ادامه داد: در این اقدام علاوه بر دست‌یابی به اطلاعات ارزشمند، بازسازی دقیق‌تری از روش زندگی، ارتباطات و محیط طبیعی دشت سیستان در هزاره سوم پیش از میلاد به دست آید.

براساس این گزارش، پروژه مشترک گروه ایرانی و ایتالیایی درباره مطالعات میان رشته‌ایی و بازنگری عرصه و حریم در شهر سوخته با مجوز ریاست پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری در حال انجام است .

بر مبنای یافته‌های باستان‌شناسان شهر سوخته 280 هکتار وسعت دارد و بقایای آن نشان می‌دهد که این شهر دارای پنج قسمت اساسی بوده که شامل بخش مسکونی واقع در شمال شرقی شهر سوخته، بخش‌های مرکزی، منطقه صنعتی، بناهای یادمانی و گورستان است که به صورت تپه‌های متوالی و چسبیده به هم واقع شده‌اند. هشتاد هکتار از شهر سوخته را بخش مسکونی تشکیل داده‌ است.

چشم مصنوعی متعلق به 4800 سال پیش، پیدایی نشانه‌های کهن‌ترین جراحی مغز، یک خط کش ساخته شده از چوب آبنوس، کهن‌ترین تخته نرد جهان به همراه 60مهره آن،کشف جامی هزار ساله با نقش یک بز همراه با یک درخت از نمونه کشفیات نفیس و ارزشمند در این محوطه جهانی در طول کاوش‌های انجام شده در فصل‌های مختلف هستند.

به گزارش ایسنا، پیش از این یعنی از سال 1352 تا امروز «سیدمنصور سیدسجادی» سرپرست کاوش در محوطه‌ی جهانی شهر سوخته را برعهده داشته است. او علاوه‌بر سال‌ها کاوش محوطه‌های داخلی و خارجی، در «شهر سوخته» کار کرده، محوطه‌ای تاریخی و ارزشمند که ریچارد فرای – ایران‌شناس آمریکایی - آن را «بهشت باستان‌شناسان» نامید. اصلا شاید بتوان گفت که داستان «شهر سوخته» داستان کاوش‌های باستان‌شناسی «سید منصور سید سجادی» است.