به گزارش پایگاه خبری«عصر ساختمان» به نقل از برترین ها، طراحی داخلی این مجموعه به گونه ای است که شبیه به محله های خلوت و دنج دهه 1940 به نظر می رسد و دارای فرش های سالن شبیه به پیاده رو و چمن، ستون های آجری و چراغ های خیابانی می باشد. ورودی اتاق هریک از ساکنین با نمای معماری نوستالژیک و یک رواق و یک صندلی گهواره ای احاطه شده است. حتی سقف این مرکز از فیبرهای نوری تشکیل شده که در طول روز ابرهای پراکنده را نشان می دهد و در شب تاریک می شود و گاهی در محیط صدای پرنده پخش می شود تا حس فضای باز واقعی را برانگیخته کند.

مدیر عامل مجموعه، «جین ماکش» ابتدا وقتی به عنوان یک درمانگر حرفه ای در یک زنجیره بزرگتر خانه سالمندان فعالیت می کرد طرح مفهومی این ایده را در ذهن پروراند. او می دانست که بیماران مبتلا به زوال عقل و آلزایمر معمولا در خاطرات اولیه خود به سر می برند و خاطرات بعدی زندگیشان را فراموش می کنند و او می خواست راهی برای فراهم کردن یک محیط راحت و کنترل شده پیدا کند که به آن ها واقعا احساس خانه بدهد. این طرح به ساکنان اجازه می دهد در همسایه های خود را درست مثل خانه بزنند با آنها ارتباط برقرار کنند و در فعالیت های اجتماعی با بلوک های آشنایشان شرکت کنند.

این طرح تنها یک طرح احساسی نیست، بلکه پشتوانه علمی نیز دارد. تحقیقات گسترده نشان می دهد که تاکید بر محیط فیزیکی می تواند در درمان و بهبود حافظه بیماران مبتلا به زوال عقل و آلزایمر موثر باشد.