عصر ساختمان:مسجد جامع ساوه اثری ارزشمند از دوره سلجوقی است که اوایل قرن ششم هجری همزمان با پیدایش شهر ساوه بنیان گردیده است. بنای مورد نظر گنجینهای است از هنر نقاشی، کاشیکاری و گچبری که وقوف بر جزئیات آن نیاز به بررسی و کاوشهای دقیق اهل فن دارد.
به گزارش پایگاه خبری«عصر ساختمان» به نقل از توریسم ، این مسجد مجلل و باشکوه مشتمل بر یک حیاط با گنبد، ایوان و یک مناره، چند شبستان، دو محراب قدیمی با کتیبهای به خط کوفی و دو محراب عصر صفوی با کتیبه خط ثلث است.
همچنین این بنا شبستانها یا دهلیزهای زیبای آجری دارد که هر چشمه آن 3/50 متر عرض و 20 متر طول دارد. محراب، کتیبههای متعدد عمودی و افقی دارد که سه جانب را فرا گرفته و روی آنها به خط ثلث و کوفی سورههایی از قرآن مجید مانند سوره شریفه «قدر»، «اخلاص» و «جمعه» گچبری شده است.
در ضلع غربی میانه شبستانها نیز ایوان باشکوه رفیعی قرار دارد که در هر جانب آن حجرهای با درگاه تنگ و کوتاه تعبیه شده است و چنین به نظر می رسد که این حجرهها جایگاه اعتکاف و منزلگاه کسانی بوده است که خسته از گرد راه و سفر می رسیدند و شبی را در جوار این مکان بیتوته میکردند.
مسجد جامع، گنبدی به قطر 14 متر و ارتفاع 16 متر دارد که ارتفاع ساق یا گردنه گنبد آن 4 متر است. ساق گنبد از درون با کاشیهای زیبایی آراسته شده که در موازات آن با خط بسیار نفیس و زیبایی کلمات بسمالله الرحمن الرحیم – لا اله الا الله و علیه و توکلت و هو رب العرش العظیم نقش بسته است.
وسعت محوطه مسجد 42×42 مترمربع است و در سه جانب آن، ساختمانها، ایوانها و شبستانها قرار دارند. بیرون چهار دیواری مسجد، منارهای با ارتفاع 14 متر و قطر 3/50 متر وجود دارد که از نظر هنر معماری قابل توجه است.
این بنا در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده و از سوی سازمانهای مربوطه مرمت میشود. شیوه معماری سلجوقی این مسجد از اشتهار خاصی برخوردار است و بازدیدکنندگان فراوانی از نقاط مختلف دارد.