به گزارش پایگاه خبری«عصر ساختمان» به نقل از ایسنا، بتن در مفهوم وسیع ترکیبی است که در آن یک ماده‌ چسبنده چند جزء جامد را به هم چسبانده است. در بتن ممکن است علاوه بر سیمان و سنگدانه‌ها، از سرباره‌ کوره‌ها، مواد مضاف، گوگرد، مواد افزودنی، پلیمرها و الیاف نیز استفاده شود.

با توجه به گسترش و پیشرفت علم و پیدایش تکنولوژی‌های فراوان در قرن اخیر، شناخت بتن و خواص آن نیز توسعه‌ قابل ‌ملاحظه‌ای داشته است، به ‌نحوی ‌که امروزه شاهد انواع مختلف بتن با مصالح مختلف هستیم که هر یک خواص و کاربری مخصوص به خود را دارد.

ورود فناوری نانو به صنعت بتن، موجب پیشرفت بیش از پیش این حوزه از علم شده است و در این راستا محققان دانشگاه صنعتی شریف پروژه تحقیقاتی را با هدف ارزیابی تأثیر ابعاد مختلف نانوذرات سیلیس بر خصوصیات مکانیکی و ریزساختاری بتن اجرایی کردند.

دکتر محمدحسین مبینی، مجری طرح با اشاره به جزئیات این طرح خاطرنشان کرد: با استفاده از بتن بهبود یافته می‌توان با المان‌های سازه‌ای کوچکتر و در نتیجه صرف مقادیر کمتری از بتن به مقاومت مورد نیاز رسید و همچنین دوام و طول عمر سازه بیشتر از بتن معمولی خواهد بود که این موضوع افزایش صرفه‌ اقتصادی را در پی دارد.

مبینی افزود: نانوذرات سیلیس با نسبت سطح به جرم و فعالیت بالا موجب انجام بیشتر واکنش‌های مطلوب شده و این امر  منجر به بهبود خواص مکانیکی بتن می‌شود.

مجری طرح اظهار کرد: در این پژوهش نانوذرات سیلیس با ابعاد و درصدهای مختلف به مخلوط بتن افزوده شده و بتن‌های تولید شده از حیث خواص مکانیکی، ریزساختار و مقاومت الکتریکی مورد ارزیابی قرار گرفتند.

این تحقیقات حاصل تلاش‌های دکتر محمدحسین مبینی دانش‌آموخته‌ مقطع دکترای دانشگاه صنعتی شریف، پروفسور علیرضا خالو عضو هیأت علمی دانشگاه صنعتی شریف و پیام حسینی دانشجوی مقطع دکترای دانشگاه کارولینای شمالی آمریکا است و نتایج این تحقیقات در مجله‌ Construction and Building Materials منتشر شد.