به گزارش پایگاه خبری «عصر ساختمان» به نقل از دنیای اقتصاد در این مقاله، داستان این طرح‌‌‌ها را از ابتدا تاکنون دنبال خواهیم کرد. اصطلاح ULEZ به معنای «منطقه با انتشار بسیار کم آلاینده» است. در این مناطق، خودروهایی که آلایندگی بالایی دارند، باید عوارضی سنگین پرداخت کنند. هدف از ایجاد ‌ULEZ، تشویق مردم به استفاده از وسایل‌‌‌نقلیه عمومی، دوچرخه یا خودروهای برقی است. اصطلاح LEZ به معنای «منطقه با انتشار کم آلاینده» است. این طرح به ULEZ شباهت دارد، با این تفاوت که مختص وسایل‌‌‌نقلیه تجاری و سنگین مانند اتوبوس‌‌‌ و کامیون است. این طرح‌‌‌های نوآورانه با محدود کردن تردد خودروهای آلاینده، به بهبود کیفیت هوا و در نتیجه افزایش سلامت شهروندان کمک شایانی می‌کنند. همچنین، کاهش انتشار گازهای گلخانه‌‌‌ای ناشی از این طرح‌‌‌ها، گامی موثر در جهت حفظ محیط‌زیست و مقابله با تغییرات اقلیمی است.

طرح ضدآلودگی از کجا آمد؟
طرح محدودیت تردد خودروهای سنگین و تجاری آلاینده (LEZ)  برای نخستین بار در دهه 1990 در برخی شهرهای بزرگ اروپا از جمله لندن اجرا شد که هدف آن برخلاف تصور رایج در بین مدیران شهری تهران، «کاهش آلودگی‌‌‌هوا» بود نه «کاهش ترافیک». هدف اصلی از اجرای این طرح، کاهش آلودگی هوا در مناطق مرکزی شهرها و بهبود کیفیت زندگی شهروندان بوده است. محدوده طرح LEZ با هدف کاهش انتشار آلودگی از اگزوز خودروهای دیزلی برقرار شده است. این طرح در سراسر لندن برای وسایل‌‌‌نقلیه تجاری اعمال می‌شود، به‌‌‌ طوری که وسایل نقلیه تجاری که با استانداردهای اعلام‌شده (حداقل یورو 6) مطابقت ندارند باید هزینه ورود (100 پوند یا بیشتر) به این محدوده را پرداخت کنند. طرح ULEZ به عنوان نسل جدیدی از طرح‌‌‌های محدودیت تردد خودروهای آلاینده شناخته می‌شود. این طرح با اعمال محدودیت‌های سختگیرانه‌‌‌تر بر انتشار آلاینده‌‌‌ها و گسترش دامنه شمول به خودروهای سبک، گامی موثر در جهت بهبود کیفیت هوا و کاهش آلودگی شهری محسوب می‌شود.

منطقه انتشار بسیار کم (ULEZ)  به عنوان بزرگ‌ترین منطقه هوای پاک جهان، تحولی شگرف در کیفیت هوای لندن ایجاد کرده است. این طرح جامع که مانند طرح LEZ تمام مناطق پایتخت را تحت پوشش قرار می‌دهد، به 9 میلیون لندن‌‌‌نشین این امکان را می‌دهد تا هوایی پاک‌‌‌تر تنفس کنند. اجرای همه‌روزه و 24ساعته ULEZ، به جز روز کریسمس، گامی چشمگیر در جهت بهبود سلامت عمومی و مبارزه با تغییرات آب‌‌‌وهوایی محسوب می‌شود. رانندگان خودروهایی که استانداردهای آلایندگی را رعایت نمی‌‌‌کنند، ملزم به پرداخت عوارض روزانه (صرف‌نظر از تعداد تردد) برای ورود به این منطقه هستند. باید توجه داشت که ورود به منطقه ULEZ با خودرویی که استانداردهای آلایندگی (حداقل یورو 4) را رعایت نمی‌‌‌کند، مستلزم پرداخت 12.50 پوند عوارض روزانه است.

این قانون شامل همه افراد، از جمله ساکنان این منطقه، می‌شود. تنها در صورتی که خودروی فرد در منطقه پارک شده باشد و از آن استفاده نکند، از پرداخت این عوارض معاف خواهد بود.  رانندگی با خودروی آلاینده در منطقه ULEZ بدون پرداخت عوارض روزانه 12.50 پوندی، جریمه 180پوندی به همراه دارد. البته اگر به سرعت و ظرف دو هفته این جریمه پرداخت شود، فرد متخلف از پرداخت نیمی از آن معاف می‌شود. برای جلوگیری از پرداخت جریمه 180پوندی، هزینه ورود به منطقه ULEZ باید حداکثر تا سه روز پس از سفر پرداخت شود. پرداخت به موقع، فرد را از پرداخت جریمه سنگین نجات می‌دهد. برخی از وسایل نقلیه، از جمله تاکسی‌‌‌ها، خودروهای کلاسیک و خودروهای مخصوص افراد دارای معلولیت، از پرداخت عوارض ورود به منطقه ULEZ معاف هستند. درآمد حاصل از این طرح برای توسعه شبکه حمل‌‌‌ونقل عمومی و اجرای تدابیری به منظور کاهش آلودگی هوای لندن، سرمایه‌گذاری می‌شود.

بر اساس اطلاعات وب‌سایت شهرداری لندن، دوربین‌‌‌هایی در ورودی و خروجی محدوده طرح LEZ  نصب شده‌‌‌اند که پلاک خودروها را ثبت می‌کنند. همچنین تشخیص پلاک خودرو به صورت خودکار صورت می‌گیرد. این سیستم‌ها قادرند پلاک خودروها را به صورت خودکار شناسایی کرده و اطلاعات مربوط به آن را در پایگاه داده جست‌وجو کنند. رانندگان می‌توانند قبل از ورود به منطقه ULEZ، به صورت آنلاین یا از طریق اپلیکیشن، عوارض را پرداخت کنند. در صورت عدم‌پرداخت، سیستم به صورت خودکار پلاک خودرو را شناسایی کرده و جریمه صادر می‌شود. پس از موفقیت طرح ULEZ در لندن، شهرهای دیگر نیز به اجرای طرح‌‌‌های مشابه روی آوردند. برخی از شهرهای بزرگ جهان مانند پاریس و میلان نیز طرح‌‌‌های ULEZ مختص خود را دارند. به طور خلاصه، طرح‌‌‌های ULEZ و LEZ به عنوان ابزارهایی موثر برای مقابله با آلودگی هوا و بهبود کیفیت زندگی شهری مطرح شده‌‌‌اند. این طرح‌‌‌ها با ایجاد محدودیت‌های سخت‌‌‌گیرانه برای خودروهای آلوده‌‌‌ساز، به کاهش انتشار آلاینده‌‌‌ها و بهبود سلامت عمومی کمک می‌کنند.

معجزه در هوا با طرح شهردار لندن
طرح‌‌‌های محدودیت تردد خودروهای آلوده‌‌‌ساز نه‌تنها بر کیفیت هوای لندن تاثیرگذار بوده‌‌‌اند، بلکه تغییرات شگرفی در سبک زندگی مردم، به‌ویژه کودکان، ایجاد کرده‌‌‌اند. گزارش اخیر مجمع جهانی اقتصاد نشان می‌دهد که این طرح‌‌‌ها باعث شده‌‌‌اند کودکان به جای استفاده از خودرو، ترجیح دهند پیاده یا با دوچرخه به مدرسه بروند. این تغییر ساده در عادات روزانه، تاثیرات شگفت‌‌‌انگیزی بر سلامت کودکان داشته است. ربکا به یاد می‌‌‌آورد که در کودکی، سوار بر صندلی نرم و گرم ماشین، راهی مدرسه می‌‌‌شد. وقتی خودش مادر شد، تصورش این بود که زندگی‌‌‌اش هم مثل بقیه‌‌‌ خانواده‌‌‌ها، پیوند ناگسستنی با خودرو خواهد داشت. اما لندن با آن همه شلوغی و ترافیک، او را به فکر انداخت. کم‌‌‌کم فهمید که یک زندگی آرام‌‌‌تر و ساده‌‌‌تر هم ممکن است.

با تولد فرزند دوم، چالش جدیدی پیش روی ربکا قرار گرفت. مهدکودک پسر کوچکش کمی دور بود و ربکا که از دوچرخه‌‌‌سواری در شهر بزرگ می‌‌‌ترسید، باید تصمیم می‌‌‌گرفت. او با جسارت، دوچرخه‌‌‌سواری را انتخاب کرد و هر روز صبح، با لبخندی بر لب، پسرش را سوار بر دوچرخه می‌‌‌کرد و راهی مهد می‌‌‌شد. حالا بچه‌‌‌هایش بزرگ‌تر شده‌‌‌اند و خودشان با پای پیاده راهی مدرسه می‌‌‌شوند. ربکا اونرزاگ، فعال محیط‌زیست، همچون هزاران مادر و پدر لندنی، هر روز با پیچ و‌خم‌‌‌های زندگی شهری و دغدغه‌‌‌های روزمره دست‌‌‌وپنجه نرم می‌کند. یکی از این دغدغه‌‌‌ها، جابه‌‌‌جایی فرزندان به مدرسه و یافتن راهی مناسب برای این کار است. اما از سال 2019، طرح جدیدی به نام ULEZ به زندگی روزمره لندنی‌‌‌ها اضافه شده است. این طرح که با هدف کاهش آلودگی هوا و ساختن شهری پاک‌‌‌تر اجرا شده، هزینه‌‌‌های تردد را برای بسیاری از خانواده‌‌‌ها افزایش داده است. این تغییر، زندگی روزمره بسیاری از خانواده‌‌‌ها، از جمله خانواده‌‌ ربکا، را تحت‌‌‌تاثیر قرار داده و آنها را وادار کرده تا به دنبال راهکارهای جدیدی برای تردد باشند.

ULEZ، مخفف عبارت «منطقه با انتشار بسیار کم»، طرحی است که برای بهبود کیفیت هوای شهر لندن اجرا شده است. لندن را به عنوان یک «قلب تپنده» تصور کنید که خودروها رگ‌‌‌های آن را تشکیل می‌دهند. اما برخی از این رگ‌‌‌ها، یعنی خودروهای قدیمی و آلوده‌‌‌ساز، هوای شهر را مسموم می‌کنند. طرح ULEZ با ایجاد یک محدوده مشخص، مانع از ورود این خودروهای آلاینده به این منطقه شده است.

به عبارت ساده‌‌‌تر، ULEZ یک مرز نامرئی اطراف قلب لندن کشیده است که خودروهای آلوده نمی‌توانند از آن عبور کنند. مگر اینکه حاضر باشند هزینه سنگینی بپردازند. این طرح، با ایجاد انگیزه‌‌‌ای قوی برای استفاده از خودروهای پاک‌‌‌تر، به تدریج هوای لندن را پاکیزه‌‌‌تر کرده و به شهروندان این امکان را می‌دهد تا هوایی سالم‌‌‌تر تنفس کنند. لندن، به عنوان یکی از بزرگ‌ترین و پرجمعیت‌‌‌ترین شهرهای جهان، سال‌ها با مشکل آلودگی هوا دست به گریبان بود. این آلودگی نه‌تنها به سلامت شهروندان آسیب می‌‌‌رساند، بلکه به ساختمان‌‌‌ها و بناهای تاریخی این شهر نیز خسارت وارد می‌‌‌کرد. طرح ULEZ، گامی مهم در جهت مقابله با این مشکل و ساختن شهری پاک‌‌‌تر و سالم‌‌‌تر برای نسل‌‌‌های آینده بود.طرح ULEZ که ابتدا در مرکز لندن اجرا شد، به تدریج گسترش یافت و هم‌‌‌اکنون کل شهر لندن را تحت پوشش قرار داده است. این طرح، با هدف بهبود کیفیت هوا و کاهش آلودگی، معافیت‌‌‌هایی را برای خودروهای افراد دارای معلولیت، تاکسی‌‌‌ها و برخی وسایل‌‌‌ نقلیه عمومی در نظر گرفته است.

با این حال، مطالعات نشان می‌دهند که خودروهای شخصی، به‌ویژه خودروهای متعلق به ساکنان ثروتمندتر لندن، عامل اصلی آلودگی هوا در این شهر هستند. آمارها حاکی از آن است که نیم میلیون نفر از ساکنان لندن به بیماری آسم مبتلا هستند و سالانه 43‌هزار نفر در سراسر بریتانیا و 8 میلیون نفر در جهان به دلیل آلودگی هوا جان خود را از دست می‌دهند. در لندن، ULEZ در جدال‌‌‌های فرهنگی و سیاسی سال‌های اخیر برجسته بوده است. در انتخابات شهرداری لندن در سال 2024، برخی از شدید‌‌‌ترین و رایج‌‌‌ترین انتقادها از شهردار فعلی صادق خان، شکایات در مورد   ULEZ  بود – اگرچه نظرسنجی‌ها نشان می‌داد که اکثر شهروندان از گسترش منطقه ULEZ به کل لندن حمایت می‌کنند، اما مخالفان این طرح کم نبودند. با این حال، خان با اختلاف آرای قابل‌‌‌توجهی بار دیگر به عنوان شهردار لندن انتخاب شد.

طرح ULEZ به طور چشمگیری کیفیت هوای مرکز لندن را بهبود بخشیده است. براساس گزارش سازمان حمل‌‌‌ونقل لندن، اجرای این طرح منجر به کاهش 53درصدی غلظت دی‌اکسید نیتروژن در حاشیه خیابان‌‌‌ها شده است. علاوه بر این، مطالعات جدید نشان می‌دهند  ULEZ تغییرات مثبتی در نحوه رفت‌‌‌وآمد کودکان به مدرسه ایجاد کرده است.

محققان چه می‌‌‌گویند؟
گروهی از پژوهشگران، پیش و پس از اجرای طرح محدودیت تردد خودروهای آلاینده (ULEZ) در مرکز لندن، عادات رفت‌‌‌وآمد دانش‌‌‌آموزان دبستانی را مورد بررسی قرار دادند. این پژوهشگران با پرسش از نزدیک به 2‌هزار دانش‌‌‌آموز در سال‌های 2018 و 2019، به دنبال یافتن تغییرات احتمالی در نحوه رفت‌‌‌وآمد دانش‌‌‌آموزان پس از اجرای این طرح بودند. با انجام این پژوهش در دو سال متوالی، محققان توانستند تاثیر عوامل فصلی بر نتایج را کاهش داده و تغییرات ناشی از اجرای ULEZ را به طور دقیق‌‌‌تری اندازه‌‌‌گیری کنند. طی دوره بررسی، مشخص شد که در لندن 54.1‌درصد از پاسخ‌‌‌دهندگان در خانواده‌‌‌هایی زندگی می‌کنند که حداقل یک خودرو دارند. این مطالعه نشان می‌دهد که اجرای طرح هوای پاک در مرکز لندن باعث شده است تا 42‌درصد از کودکان این منطقه، استفاده از خودرو را کنار گذاشته و به روش‌های فعال‌‌‌تری مانند پیاده‌‌‌روی، دوچرخه‌‌‌سواری یا استفاده از وسایل حمل‌‌‌ونقل عمومی روی آورند.

نکته جالب توجه این است که بیشترین تغییر در رفتار کودکان ساکن در مناطق دورتر از مدارس مشاهده شده است. محققان بر این باورند که طرح هوای پاک، انگیزه لازم را برای این کودکان فراهم کرده تا از روش‌های سالم‌‌‌تری برای رفت‌‌‌وآمد به مدرسه استفاده کنند. حمل‌‌‌ونقل فعال به هر نوع جابه‌‌‌جایی انسان با استفاده از نیروی عضلانی خود گفته می‌شود. در واقع، هر حرکتی که برای جابه‌‌‌جایی انجام می‌‌‌دهیم و در آن از انرژی بدن خود استفاده می‌‌‌کنیم، جزو حمل‌ونقل فعال محسوب می‌شود. حمل‌‌‌ونقل غیرفعال به هر نوع جابه‌‌‌جایی گفته می‌شود که در آن فرد به صورت مستقیم انرژی مصرف نمی‌‌‌کند یا به عبارت دیگر، از یک وسیله نقلیه موتوری برای جابه‌‌‌جایی استفاده می‌کند.

رویکرد چندجانبه
اما این تنها یکی از فواید مهم طرح ULEZ در لندن است. به گفته‌‌‌ کریستینا شیائو، محقق حوزه سلامت، این طرح علاوه بر تغییر عادات رفت‌‌‌وآمد مردم، تاثیر قابل‌‌‌توجهی بر سلامت کودکان نیز داشته است. البته باید توجه داشت که عوامل دیگری مانند تغییرات در شبکه‌‌‌ حمل‌ونقل عمومی یا پروژه‌‌‌های عمرانی نیز ممکن است در این تغییرات نقش داشته باشند. شیائو معتقد است برای رسیدن به هوای پاک‌‌‌تر، رویکردی چندجانبه ضروری است. در این میان، ULEZ  به عنوان یکی از اجزای این پازل، نقش مهمی در کاهش آلودگی هوا ایفا می‌کند. تکمیل این رویکرد با توسعه حمل‌‌‌و‌‌‌نقل عمومی و ایجاد زیرساخت‌‌‌های ایمن برای دوچرخه‌‌‌سواران و عابران پیاده، کلید بهبود کیفیت زندگی شهری است.

بر اساس گزارشی از فوربس، یکی از این اقدامات مکمل، که در بریتانیا نیز با واکنش‌‌‌های سیاسی روبه‌رو شده، ایجاد محله‌‌‌های کم‌‌‌تردد (LTN)  است. این طرح‌‌‌ با ایجاد محدودیت‌هایی برای تردد خودروها در خیابان‌‌‌های مسکونی، فضایی امن‌‌‌تر و آرام‌‌‌تر را برای ساکنان فراهم می‌کنند. در دوران همه‌گیری کووید-19، لندن با ایجاد خیابان‌‌‌های‌‌‌ مناسب‌سازی‌شده برای کودکان مدرسه‌‌‌ای و گسترش محله‌‌‌های کم‌‌‌تردد، گامی مهم در جهت ترویج شیوه‌‌‌های زندگی فعال‌‌‌تر برداشت و زیرساخت‌‌‌های دوچرخه‌‌‌سواری را بهبود بخشید.

نتایج یک پژوهش نشان می‌دهد با وجود مخالفت‌‌‌های اولیه، اکثریت مردم از ایجاد محله‌‌‌های کم‌‌‌تردد استقبال کرده‌‌‌اند و این طرح‌‌‌ به افزایش پیاده‌‌‌روی و دوچرخه‌‌‌سواری کمک شایانی کرده‌‌‌ است. نکته جالب توجه اینکه بسیاری از ساکنان این محله‌‌‌ها حتی از وجود این محدودیت‌ها آگاه نبودند، که نشان می‌دهد با گذشت زمان، این طرح‌‌‌ها به بخشی «جدایی‌‌‌ناپذیر» از زندگی روزمره تبدیل شده‌‌‌اند.

ربکا یکی از مدافعان سرسخت ایجاد مناطق کم‌‌‌تردد (LTN) در محله بتنال گرین لندن است. او و گروهش دو سال است که برای حفظ این مناطق که به بهبود کیفیت زندگی ساکنان کمک شایانی کرده بودند، می‌‌‌جنگند. با وجود حمایت اکثریت مردم، تصمیم شورای شهر برای لغو این طرح‌‌‌ها، موجی از اعتراضات را به همراه داشته است. متاسفانه این مبارزه برای فعالان محیط‌زیست، با تهدیدها و آزار و اذیت‌‌‌های آنلاین همراه بوده است. بر اساس تحلیل نشریه آمریکایی «فوربس»، این بخشی از یک جنگ بزرگ‌تر برای هوای پاک است. در شهرهای مختلف دنیا، از کمبریج تا نیویورک، طرح‌‌‌هایی مثل محدود کردن تردد خودروهای آلوده (ULEZ)  و ایجاد محله‌‌‌های کم‌‌‌تردد (LTN) مطرح شده است. اما این طرح‌‌‌ها همیشه با مخالفت‌‌‌هایی همراه بوده که گاهی ریشه در اطلاعات نادرست و احساسات مردم دارد.

شیائو امیدوار است با تحقیقاتش بتواند تصمیم‌گیری در مورد این طرح‌‌‌ها را آسان‌‌‌تر کند. او معتقد است که ترکیب روش‌های تشویقی (مثل ایجاد مسیرهای دوچرخه‌‌‌سواری) با محدودیت‌ها (مثل پرداخت عوارض برای ورود به مناطق شلوغ) نتیجه بهتری خواهد داشت. ربکا، فعال محیط‌زیست، هم با این نظر موافق است. او می‌‌‌گوید، «مردم تغییر را دوست ندارند، اما گاهی اوقات باید برای بهبود شرایط، کارهایی انجام دهیم که در ابتدا سخت به نظر می‌‌‌رسند.»

ربکا دلیل اصلی حمایت از این طرح‌‌‌ها را سلامتی کودکان می‌‌‌داند. او می‌‌‌گوید، «آلودگی هوا برای ریه‌‌‌های کودکان بسیار خطرناک است، اما چون دیده نمی‌شود، خیلی جدی گرفته نمی‌شود.» همچنین او معتقد است این طرح‌‌‌ها به استقلال کودکان کمک می‌کند. «وقتی بچه‌‌‌ها خودشان راه مدرسه را پیدا می‌کنند، اعتمادبه‌نفسشان بیشتر می‌شود و یاد می‌‌‌گیرند محیط اطرافشان را بهتر بشناسند.»